Οταν βρεθείς στα στασίδια της Αγγλικανικής Εκκλησίας του Αγίου Παύλου, στην οδό Φιλελλήνων, ως ακροατής μιας συναυλίας Παλαιάς Μουσικής, ενώ απ’ έξω είναι η στροφή των τρόλεϊ και ολόγυρα ένα τοπίο αποστραγγισμένο από έμπνευση, σκέφτεσαι ότι με 12 ευρώ μπορείς να προσφέρεις στον εαυτό σου ένα δώρο. Είναι το δώρο της ψυχικής γαλήνης και πνευματικής ανάτασης που προϋποθέτει δύναμη -εκ των έσω- αποστασιοποίησης και ανάγκη έξωθεν υποστήριξης. Πόσω μάλλον όταν μοιράζεσαι αυτήν την εμπειρία, σαν εκκλησίασμα, με δεκάδες άλλους συμπολίτες σου, με τα βλέμματα προσηλωμένα, τα αυτιά τεντωμένα και την ανάσα κρατημένη… Οσο απίστευτο και αν είναι, μια τέτοια σκηνή εκτυλισσόταν στην Αθήνα, το βράδυ της περασμένης Παρασκευής. Ο ναός του Αγίου Παύλου, από τα πιο παλιά νεότερα μνημεία της Αθήνας, από την εποχή του Οθωνος, αναφύεται ως ένα βικτωριανό παρεκκλήσι στην άσφαλτο της πρωτεύουσας.
Από εκεί, μέσα από την ημιφωτισμένη προτεσταντική λιτότητα του ναού, μπορούσε κανείς να ακούσει ήχους από φλάουτο με ράμφος (Δημήτρης Κούντουρας) και βιέλα (Ανδρέας Λινός) και να αφουγκραστεί το τραγούδι της Θεοδώρας Μπάκα (μεσόφωνος) που σε ταξίδευε από την ελληνιστική εποχή στην παράδοση των Σούφι και σε ένα μοιρολόι της Κρήτης… Και μετά πίσω στη «βαθιά» Δύση, με ένα τραγούδι από τα Carmina Burana, ένα θρήνο του Guillaume de Machaut από τον 14ο αιώνα, μια μελωδία του Gherardello da Firenze της ίδιας εποχής, ένα τολμηρό και σατιρικό ερωτικό σε γάργαρα ιταλικά και ένα τόσο αισθαντικό σεφαραδίτικο (Puncha puncha) στα ladino, που άκουγε κανείς παλιά στη Θεσσαλονίκη. Ενα θρόισμα ήταν το γιαπωνέζικο παραδοσιακό από τον 17ο αιώνα.
Αυτά από Ελληνες δημιουργούς, με το ένα πόδι στη Δυτική Ευρώπη, όπου υπάρχει θέση γι’ αυτούς και γι’ αυτό που πρεσβεύουν. Διόλου τυχαίο, ότι στις 14/10 το ίδιο πρόγραμμα το επαναλαμβάνουν στο μεσογειακό φεστιβάλ παλαιάς μουσικής Mousik στο Μπάρι. Αλλά κοινό υπάρχει και στην Ελλάδα. Μικρό αλλά υπολογίσιμο. Είναι στιγμές που αισθάνεται κανείς πως μικρές σπίθες σαν αυτή τη μουσική εμπειρία μια νύχτα στη Φιλελλήνων, αποκαλύπτουν κάτι δυσανάλογα μεγάλο.