Ρόμπερτ Βάλζερ, «Γιάκομπ φον Γκούντεν», εκδ. Ροές
Συγγραφέας συγγραφέων, πρότυπο για ομοτέχνους του όπως ο Κάφκα, ο Εσσε ή ο Ζέμπαλντ, ο Ρόμπερτ Βάλζερ καταλαμβάνει μια θέση έκκεντρη αλλά κρίσιμη στο λογοτεχνικό τοπίο του 20ού αιώνα. Στο μυθιστόρημα αυτό, ο Γιάκομπ φον Γκούντεν, γόνος αριστοκρατικής οικογενείας, καταφεύγει οικειοθελώς στο Ινστιτούτο Μπενζαμέντα ζητώντας να λάβει εκπαίδευση υπηρέτη, αποδεχόμενος μια μαθητεία στην ταπεινότητα. Ομως τίποτα δεν μπορεί να είναι ολοκληρωμένο δίχως το αντίθετό του, μοιάζει να λέει ετούτο το παράξενο μυθιστόρημα μύησης. Ο Γιάκομπ φον Γκούντεν εμφανίζεται την ίδια στιγμή δουλοπρεπής και αλαζονικός, κυνικός και ρομαντικός, αφελής και ιδιοφυής, παρατηρητής και αυτοπαρατηρούμενος μέσα στο ζοφερό, ονειρικό σύμπαν του Ινστιτούτου Μπενζαμέντα.