Ο Ολιβιέ Μεσιάν και οι μαθητές του

Ο Ολιβιέ Μεσιάν και οι μαθητές του

1' 41" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ενα από τα σημαντικότερα έργα μουσικής δωματίου του 20ού αιώνα βρέθηκε στο επίκεντρο συναυλίας του συνόλου Ergon, που πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα «Δημήτρης Μητρόπουλος» στις 19 Φεβρουαρίου: Πρόκειται για το «Κουαρτέτο για το τέλος του χρόνου» του Ολιβιέ Μεσιάν, το οποίο πρωτοπαρουσιάστηκε από τον συνθέτη και συγκρατούμενούς του σε στρατόπεδο στο Γκέρλιτς της Σιλεσίας, το 1941, κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και είναι εμπνευσμένο από την «Αποκάλυψη» του Ιωάννη.

Γραμμένο για βιολί, βιολοντσέλο, κλαρινέτο και πιάνο, το έργο παρέχει ισότιμα σε κάθε όργανο τη δυνατότητα να αφεθεί σε έναν μονόλογο μεγάλης πνευματικής έντασης και να εκφράσει όχι μόνο μελαγχολικά συναισθήματα αλλά επίσης τρυφερότητα, η οποία επιτρέπει την ελπίδα. Ετσι, στην «Αβυσσο των πουλιών», το τρίτο μέρος, το κλαρινέτο αποκτά ξεχωριστό σόλο, το οποίο απέδωσε ιδιαίτερα εκφραστικά ο Σπύρος Τζέκος. Από το σκοτάδι μάς έβγαλε η ανάλαφρη διάθεση με την οποία αποδόθηκε το ακόλουθο ιντερμέδιο, ένα λυρικό τρίο, που ερμήνευσαν εξίσου εκφραστικά ο βιολιστής Γιώργος Παναγιωτίδης, ο τσελίστας Δημήτρης Τραυλός και ο Τζέκος. Ακολούθησε ο «Υμνος στην αιωνιότητα του Ιησού», μελαγχολικός μονόλογος του τσέλου, στον απόηχο ενός Μάλερ: ο Τραυλός τον απέδωσε υποστηρίζοντας τις μελωδικές φράσεις με ταιριαστή γενναιοδωρία. Μαζί του, στο πιάνο η Αϊ Μοτοχάσι, η οποία στήριξε με ακρίβεια και αίσθηση του ύφους όλη τη βραδιά. Το κουαρτέτο ολοκληρώνεται με έναν ακόμα «ύμνο» υπερβατικής διάθεσης, αφιερωμένο «στην αθανασία του Ιησού»: Αποδόθηκε από τον Γιώργο Παναγιωτίδη χαμηλόφωνα, με ήχο που έμοιαζε να ξεφεύγει σε άλλη διάσταση.

Στο δεύτερο μέρος της βραδιάς ακούστηκαν συνθέσεις δύο μαθητών του Μεσιάν, του Γιώργου Κουρουπού και του Τριστάν Μιράιγ. Ο τσελίστας Αντώνης Πρατσινάκης και η Μοτοχάσι απέδωσαν τη νοσταλγική γραφή για το πιάνο όπως επίσης την τρυφερή μελωδικότητα των σκέψεων του τσέλου στη Σονάτα για βιολοντσέλο και πιάνο (1990) του Κουρουπού.

Σε διαφορετική κατεύθυνση κινούνταν τα δύο έργα του Μιράιγ, που ακολούθησαν, οι παράλληλοι μονόλογοι των «Κυκλικών ερειπίων» για βιολί (Κώστας Παναγιωτίδης) και κλαρινέτο (Κώστας Τζέκος) και τα διαθλαστικά «Φυλλώματα μέσα από τις καμπάνες» για φλάουτο (Νίκος Νικόπουλος), βιολί (Παναγιώτης Τζιώτης), τσέλο (Αντώνης Πρατσινάκης) και πιάνο (Αϊ Μοτοχάσι), αναφορά στον Ντεμπισί.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή