ΒΕΝΕΤΙΑ
ΕΚΘΕΣΗ
Ρalazzo Ducale
www.palazzoducale.it
«Manet: Ritorno a Venezia». Ο περίφημος πίνακας του Μανέ «Ολυμπία», στο πρώτο ταξίδι του εκτός Γαλλίας, εκτίθεται δίπλα στην «Αφροδίτη του Ουρμπίνο» του Τισιανού, αναδεικνύοντας τόσο τις ομοιότητες που τεκμηριώνουν τo ενδιαφέρον του μεγάλου Γάλλου ζωγράφου του 19ου αιώνα για την ιταλική Αναγέννηση, όσο και τις ανατρεπτικές διαφορές που σκανδάλισαν τους συγχρόνους του: οι δύο γυμνές καλλονές παρουσιάζονται περίπου στην ίδια στάση, ωστόσο η γλυκύτητα και η αθώα χάρη της Αφροδίτης του Τισιανού έχει αντικατασταθεί στον πίνακα του Μανέ από το θρασύ βλέμμα της Ολυμπίας, τις «πονηρές» λεπτομέρειες που υποδεικνύουν ότι πρόκειται για επαγγελματία του έρωτα. Οι δύο πίνακες είναι ανάμεσα στα αριστουργήματα που εκτίθενται στο Παλάτσο Ντουκάλε, με στόχο να αναδειχθεί η σύνδεση του Μανέ με την ιταλική αναγεννησιακή τέχνη, παρότι θεωρείται ότι η μεγαλύτερη επιρροή που δέχθηκε ο πρωτοπόρος του ευρωπαϊκού μοντερνισμού ήταν από τον Βελάσκεθ και τον Γκόγια. Εως τις 18 Αυγούστου.
ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ
ΕΚΘΕΣΗ
Βozar
www.bozar.be
«Νeo Rauch: The Obsession of the Demiurge – Selected Works 1993-2012». Τα έργα του Γερμανού καλλιτέχνη Νέο Ράουχ έχουν συχνά αποκληθεί «γρίφοι χωρίς λύση». Παραστατικά και με σουρεαλιστική διάθεση, αντανακλούν τον παραλογισμό της καθημερινής ζωής σε «τρελά» σενάρια, όπου άνθρωποι, ενίοτε και ζώα, επιδίδονται σε πράξεις χωρίς προφανή εξήγηση. Οι εικαστικές αφηγήσεις του Ράουχ είναι εμπνευσμένες από όσα παρατηρεί ο ζωγράφος στην καθημερινότητά του καθώς και από εικόνες των ονείρων του. Στα 70 έργα του που παρουσιάζονται στην έκθεση (πίνακες, σχέδια, χαρακτικά) διακρίνονται ιστορικές και θεματικές αναφορές στον σουρεαλισμό, στην ποπ-αρτ, στα μέσα ενημέρωσης, στα κόμικς, καθώς και στα νεανικά του χρόνια στην Ανατολική Γερμανία (γεννήθηκε το 1960 στη Λειψία). Εως τις 19 Μαΐου.
ΛΟΝΔΙΝΟ
ΕΚΘΕΣΗ
Βritish Museum
www.britishmuseum.org
«Life and Death in Pompei and Herculaneum». Θέμα της έκθεσης είναι η καθημερινή ζωή στην Πομπηία και στο Ερκουλάνεουμ λίγο πριν από την τρομερή έκρηξη του Βεζουβίου που έθαψε και τις δύο πόλεις κάτω από ηφαιστειακή λάβα το 79 μ.Χ. Ο τρόπος ζωής των κατοίκων αναδεικνύεται μέσα από ποικίλα εκθέματα –μαρμάρινα γλυπτά και ανάγλυφα, τοιχογραφίες, αντικείμενα καθημερινής χρήσης, ακόμα και τρόφιμα–, τα οποία ανακαλύφθηκαν πολλούς αιώνες μετά, διατηρημένα μέσα στην πετρωμένη λάβα ή απανθρακωμένα. Η έκθεση εστιάζει επίσης στον φρικτό θάνατο των κατοίκων, με την παρουσίαση γύψινων ομοιωμάτων των θυμάτων όπως ήταν τη στιγμή της αιφνίδιας καταστροφής. Το μοιραίο ηφαίστειο κατέστρεψε τις δύο πόλεις, αλλά διατήρησε με μοναδικό, ανατριχιαστικό τρόπο την αυθεντική μορφή των ανθρώπων, «απαθανατίζοντάς» τους τη στιγμή ακριβώς που αντίκριζαν με αγωνία τον θάνατο. Η έκθεση στο Βρετανικό Μουσείο έχει χαρακτηριστεί η πιο συγκλονιστική των τελευταίων δεκαετιών, προσελκύοντας πλήθος επισκεπτών. Εως τις 29 Σεπτεμβρίου.
ΘΕΑΤΡΟ
Οlivier Theatre
www.nationaltheatre.org.uk
«Othello». Η νέα παραγωγή της τραγωδίας του Σαίξπηρ από το Εθνικό Θέατρο αναμενόταν με μεγάλο ενδιαφέρον, καθώς τον πρωταγωνιστικό ρόλο έχει αναλάβει ο Αντριαν Λέστερ, ο οποίος ερμήνευσε πέρυσι (στο έργο «Red Velvet») τον Αϊρα Ολντριτζ, τον πρωτοπόρο Αφροαμερικανό ηθοποιό του 19ου αιώνα που διακρίθηκε σε σαιξπηρικούς ρόλους (ιδίως στον «Οθέλλο») στη Βρετανία και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Σκηνοθετημένη από τον πολυβραβευμένο Νίκολας Χάιτνερ, ο οποίος «μεταφέρει» την τραγωδία σε σύγχρονη εποχή (σε βρετανική στρατιωτική βάση στην Κύπρο), η παράσταση κέρδισε πολύ επαινετικά σχόλια από την κριτική, για την ερμηνεία τόσο του Λέστερ όσο και του Ρόρι Κινέαρ, που υποδύεται τον Ιάγο («ο Ιάγος του φλέγεται από περιφρόνηση για το ανθρώπινο γένος και για την ομορφιά στη ζωή των άλλων», έγραψε ο Μάικλ Μπίλινγκτον στον «Γκάρντιαν»). Οι παραστάσεις θα συνεχιστούν έως τα τέλη Σεπτεμβρίου.
Ρalladium
www.londonpalladium.org
«Α Chorus Line». Εργο με μακρόχρονη θητεία στο Μπροντγουέι, το πολυβραβευμένο μιούζικαλ «A Chorus Line» παρουσιάζεται σε νέα παραγωγή στο θέατρο του Αντριου Λόιντ-Βέμπερ, για πρώτη φορά μετά τη λονδρέζικη πρεμιέρα του το 1976. Γραμμένο από τον Τόνι Μπένετ και σε μουσική του συνθέτη Μάρβιν Χάμλις, ο οποίος πέθανε τον περασμένο Αυγουστο, το έργο επικεντρώνεται στους «αφανείς ήρωες» των μιούζικαλ, τους νεαρούς τραγουδιστές και χορευτές που πλαισιώνουν τους διάσημους πρωταγωνιστές των μουσικών παραστάσεων. Καθώς ένας σκηνοθέτης του θεάτρου εξετάζει μια μεγάλη ομάδα επίδοξων περφόρμερ για να διαλέξει εκείνους που θα παίξουν στο μιούζικαλ που ετοιμάζεται να ανεβάσει, ο θεατής ακούει τις εξομολογήσεις τους: τα βάσανα και τις ελπίδες, τους φόβους, τις αντιζηλίες και τα όνειρά τους. Την παράσταση σκηνοθέτησε ο έμπειρος Μπομπ Εϊβιαν, ο οποίος είχε χορογραφήσει την αρχική παράσταση (η τωρινή χορογραφία είναι της Μπάαγιορκ Λι). Μεταξύ των πρωταγωνιστών είναι ο Τζον Πάρτριτζ (ερμηνεύει τον αυταρχικό σκηνοθέτη Ζακ), η Σκάρλετ Στράλεν, η Βικτόρια Χάμιλτον-Μπάριτ, η Λι Ζίμερμαν και ο Γκάρι Γουντ.
ΤΟΚΙΟ
ΕΚΘΕΣΗ
Εθνικό Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης
www.francis-bacon.com
«Francis Bacon». Αναδρομικό αφιέρωμα στον Φράνσις Μπέικον (1909-1992), τον Ιρλανδό ζωγράφο ο οποίος αναδείχθηκε σε μια από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες της ευρωπαϊκής τέχνης τα μεταπολεμικά χρόνια. Παραστατική αλλά με έντονα αφαιρετικά στοιχεία και παραμορφωτικές αλλοιώσεις, η ζωγραφική του Μπέικον εστιάζει στην ανθρώπινη μορφή, εκφράζοντας με ωμή, αμείλικτη διεισδυτικότητα την εσωτερική αλήθεια των προσώπων, την πάλη τους με τη φθορά, τα πάθη, τον θάνατο. Η έκθεση περιλαμβάνει 33 έργα του Μπέικον (ανάμεσά τους και τρία από τα περίφημα τρίπτυχά του) και είναι διοργανωμένη σε ενότητες με κριτήριο τις διαφορετικές προσεγγίσεις στο ανθρώπινο σώμα: «Παροδικό σώμα», με έργα των δεκαετιών του ’40 και του ’50, «Θυσιασμένο σώμα», όπου ο ζωγράφος εστιάζει συχνά στην παρακμή και στον φόβο του θανάτου, και «Αντι-αφηγηματικό σώμα», με έργα που ζωγράφισε μετά το 1980. Εως τις 26 Μαΐου.
Ντίρερ: Η Αναγέννηση στον Βορρά
Αρχέτυπο αναγεννησιακού καλλιτέχνη της βόρειας Ευρώπης, ο Αλμπρεχτ Ντίρερ (Νυρεμβέργη, 1471-1528) έφερε τη θέρμη της κλασικής ιταλικής ζωγραφικής στον ψυχρό γοτθικό βορρά. Συγγραφέας και θεωρητικός παράλληλα με την καλλιτεχνική του δράση, συναρπαστικός αφηγητής και δεξιοτέχνης χαράκτης, ο Ντίρερ πρόσθεσε το ενδιαφέρον για την προοπτική και την αρμονία των αναλογιών στη λατρεία της «επίπεδης» λεπτομέρειας, που χαρακτήριζε τη ζωγραφική της γερμανόφωνης Ευρώπης. Επισκέφθηκε την Ιταλία και δέχθηκε την επιρροή καλλιτεχνών όπως ο Μαντένια και ο Ντα Βίντσι, ενώ επηρέασε με τη σειρά του πολλούς Ιταλούς καλλιτέχνες με τα χαρακτικά του. Εστιάζοντας στα έργα του σε χαρτί, η έκθεση «Αλμπρεχτ Ντίρερ: Σχέδια, υδατογραφίες και χαρακτικά από το μουσείο Αλμπερτίνα της Βιέννης», στη National Gallery of Art της Ουάσιγκτον, ανατρέχει στο σύνολο της διαδρομής του παρουσιάζοντας 100 έργα, ανάμεσά τους και το περίφημο σχέδιό του «Χέρια σε προσευχή» (1508).