Βερολίνο
Εκθεση
Μartin Gropius Bau
www.berlinerfestspiele.de
«Kapoor in Berlin». Από τις πρώιμες ελαιογραφίες του, εμπνευσμένες από τη γενέτειρά του, την Ινδία, μέχρι τα βιομορφικά γλυπτά που τον έφεραν στο προσκήνιο της δημοσιότητας, τη δεκαετία του ’80, και τα πρόσφατα «μηχανοκίνητα» έργα του από κόκκινο κερί, ο Ανίς Καπούρ πειραματίζεται συνεχώς με τεχνικές, φόρμες και υλικά – χρωστικές ουσίες, πηλό, πέτρα, καθρέφτες, κερί. Κάτοχος του Βραβείου Τέρνερ 2002 και μέλος της βρετανικής Βασιλικής Ακαδημίας από το 1999, ο Καπούρ είναι μία από τις πιο προβεβλημένες προσωπικότητες στο σύγχρονο καλλιτεχνικό στερέωμα. Ο Ινδοβρετανός καλλιτέχνης (γεννήθηκε το 1954 στη Βομβάη, αλλά μένει και εργάζεται στο Λονδίνο από τις αρχές της δεκαετίας του ’70) έχει επιχειρήσει να καταργήσει τα σύνορα ανάμεσα στην αρχιτεκτονική, τη γλυπτική και τις εγκαταστάσεις, ενώ επιδιώκει πάντα να ερεθίσει τη φαντασία του θεατή και την αντίληψή του για την αρμονία. Στην έκθεση παρουσιάζονται 70 περίπου έργα του των τελευταίων 30 χρόνων, ανάμεσά τους και μερικά που τα έφτιαξε ειδικά για αυτή την έκθεση. Εως τις 24 Νοεμβρίου.
Κίεβο
Εκθεση
ΡinchukΑrtCentre
www.pintchukartcentre.org
«Κίνα-Κίνα: Ατομικό/συλλογικό». Η διάσταση και η ισορροπία ανάμεσα στο ατομικό και το συλλογικό, ανάμεσα στον πολίτη και το σύστημα, είναι το θέμα που αναπτύσσουν 11 Κινέζοι καλλιτέχνες, οι οποίοι είτε έζησαν την Πολιτιστική Επανάσταση είτε μεγάλωσαν μετά από αυτήν. Στα έργα περιλαμβάνονται γλυπτά, έργα ζωγραφικής, εγκαταστάσεις, φωτογραφίες και περφόρμανς, ανάμεσά τους μία οργανωμένη από τον Σαν Γιουάν και τον Πενγκ Γου, όπου άνθρωποι με δεμένα τα μάτια αποσυναρμολογούν και συναρμολογούν Καλάσνικοφ. Ο Αϊ Γουέι Γουέι παρουσιάζει έναν «πύργο» από 550 ποδήλατα, ο Κάο Φέι ένα κατάστημα μόδας όπου στις ετικέτες των ρούχων είναι τυπωμένες οι ιστορίες των ανθρώπων που τα έχουν φορέσει, ενώ ο Ζανγκ Χουάν το έργο «Φωτιά, 2008» ζωγραφισμένο με πρώτη ύλη στάχτη θυμιαμάτων από βουδιστικό ναό. Εως τις 8 Οκτωβρίου.
Νέα Υόρκη
Θέατρο
Αl Hirschfeld Theater
www.kinkybootsthemusical.com
«Kinky Boots». Στο ντεμπούτο της στο Μπροντγουέι, η παλαίμαχη ποπ σταρ Σίντι Λόπερ έγραψε τη μουσική και τους στίχους σ’ αυτό το μιούζικαλ, όπου μια drag queen βοηθάει να μην κλείσει ένα εργοστάσιο παπουτσιών που κινδυνεύει να χρεοκοπήσει. Κεφάτη, αισιόδοξη και τολμηρή, η παράσταση είναι μία από τις πιο δημοφιλείς της τελευταίας περιόδου και αναδείχθηκε στον μεγάλο νικητή των φετινών βραβείων Τόνι. Κέρδισε το βραβείο του καλύτερου μιούζικαλ – νικώντας την άλλη μεγάλη επιτυχία, που ήρθε στη Ν. Υόρκη από το Λονδίνο, το «Matilda the Musical». Βραβεύτηκε η Σίντι Λόπερ -η πρώτη γυναίκα που κερδίζει βραβείο Τόνι για μουσική και στίχους που έγραψε χωρίς τη συνεργασία άρρενος-, ενώ ο Αφροαμερικανός ηθοποιός Μπίλι Πόρτερ κέρδισε το Τόνι πρώτου ρόλου σε μιούζικαλ για την ερμηνεία της δυναμικής τραβεστί Λόλα, και ο Τζέρι Μίτσελ (σκηνοθέτης και χορογράφος της παράστασης) τιμήθηκε με το βραβείο χορογραφίας.
Νέα Υόρκη
Εκθεση
Μetropolitan Museum of Art
www.met.org
«Punk: Chaos to Couture». Η εναντίωση στο κοινωνικό κατεστημένο, την αστική ευπρέπεια, τους κανόνες οποιασδήποτε προέλευσης, ήταν στον πυρήνα της «πανκ» κουλτούρας όπως αναδύθηκε τη δεκαετία του ’70, στους κόλπους αρχικά της βρετανικής νεολαίας. Εκφράστηκε με εκρηκτικό τρόπο στη μουσική -Sex Pistols, Ramones, Blondie, Clash κ.λπ.- στην ποίηση, στην «τέχνη του δρόμου», αλλά η πιο πρόδηλη έκφρασή της ήταν στο στυλ των νεαρών θιασωτών της -ρούχα σκισμένα, παραμάνες και ξυραφάκια, μακό με προκλητικές στάμπες, εξωφρενικές κομμώσεις- με πρώτο κέντρο διάδοσης το κατάστημα της «ανατρεπτικής» σχεδιάστριας Βίβιεν Γουέστγουντ. Το πανκ κίνημα έκανε τον κύκλο του, ωστόσο η αισθητική επιρροή του παρέμεινε ισχυρή και δεν άργησε να αφομοιωθεί από το «κατεστημένο» της μόδας. Σ’ αυτό το θέμα εστιάζει η έκθεση, παρουσιάζοντας αυθεντικές πανκ αμφιέσεις μαζί με σχέδια και ρούχα υψηλής ραπτικής που τις μιμούνται, με τη συνοδεία μουσικής, βίντεο και πλούσιου φωτογραφικού υλικού. Εως τις 14 Αυγούστου.
Παρίσι
Εκθεση
Μusee de l’ Art Μoderne
www.mam.paris.fr
«Κιθ Χάρινγκ: Η πολιτική γραμμή». Αφιερωμένη στον Αμερικανό καλλιτέχνη, η έκθεση εστιάζει ιδιαίτερα στην πολιτική διάσταση του έργου του. Στη διάρκεια της σύντομης διαδρομής του (πέθανε το 1990 στα 31 του χρόνια), ο Κιθ Χάρινγκ κατάφερε να κερδίσει μεγάλη δημοτικότητα, συμμετέχοντας σε πολλές διεθνείς μπιενάλε και εκθέσεις μαζί με τον Γουόρχολ, τον Ζαν-Μισέλ Μπασκιά, τον Ρόμπερτ Ράουσενμπεργκ, την Τζένι Χόλζερ. Σήμερα εξακολουθεί να είναι αναγνωρίσιμο σε όλο τον κόσμο το αμίμητο στυλ του και το ρεπερτόριο των εμβληματικών σημάτων του. Η ρετροσπεκτίβα στο Παρίσι παρουσιάζει πάνω από 250 έργα του -πίνακες, σχέδια, πόστερ, αναπαραγωγές εικόνων ζωγραφισμένων στο μετρό- με έμφαση σε εκείνα που εκφράζουν πολιτικό και κοινωνικό προβληματισμό, με στόχους τον ρατσισμό, την οικονομική ανισότητα, τα μέσα ενημέρωσης, τις προκαταλήψεις. Εως τις 19 Αυγούστου.
Πεκίνο
Εκθεση
Εθνικό Μουσείο Τέχνης Κίνας
www.namoc.org
«Από τον Πικάσο στον Μπαρσελό: Ισπανική γλυπτική του 20ού αιώνα». Οι Ισπανοί καλλιτέχνες κατέκτησαν σημαντική θέση στο στερέωμα της γλυπτικής του 20ού αιώνα, στη διάρκεια του οποίου η γλυπτική υιοθέτησε νέες τεχνικές και υλικά, αγκάλιασε την αφαίρεση και έσπασε τα στεγανά που την χώριζαν από άλλες μορφές τέχνης, επεκτείνοντας τα τελευταία χρόνια του αιώνα την εμβέλειά της ώστε να περιλαμβάνει το βίντεο και τις εγκαταστάσεις. Το αφιέρωμα στους Ισπανούς γλύπτες που παρουσιάζεται στο Πεκίνο προσφέρει τη μερίδα του λέοντος σε καλλιτέχνες με υψηλή δημοτικότητα, όπως ο Πάμπλο Πικάσο, ο Σαλβαδόρ Νταλί, ο Εδουάρδο Τσιλίδα, ο Χούλιο Γκονσάλες, ο Μικέλ Μπαρσελό και ο Χουάν Μουνιόθ, ωστόσο η έκθεση αφιερώνει αρκετό χώρο και σε λιγότερο διάσημους καλλιτέχνες, όπως ο Χόρχε Οτέισα, ο Πάμπλο Παραθουέλο και η Σουσάνα Σολάνο. Εως τις 30 Ιουνίου.
Ο πατέρας του ιμπρεσιονισμού
«Ταπεινός και κολοσσιαίος», όπως τον περιέγραψε ο Σεζάν, ο Καμίγ Πισαρό (1830-1903) διαδραμάτισε ίσως τον πιο κρίσιμο ρόλο στην ανάδυση του ιμπρεσιονισμού, είχε όμως πολύ μικρότερη προβολή σε σχέση με άλλα μέλη του κινήματος. Ως μέντορας της ομάδας, ήταν εκείνος που συνέταξε το 1873 το καταστατικό του συνεταιρισμού των ιμπρεσιονιστών και ήταν ο μόνος ζωγράφος που συμμετείχε και στις οκτώ εκθέσεις τους, από το 1874 ώς το 1886. Η σταδιοδρομία του, ωστόσο, επισκιάστηκε από την τεράστια επιτυχία του φίλου του, του Κλοντ Μονέ. Η μεγάλη αναδρομική έκθεση «Pissarro», που φιλοξενείται στο Μουσείο Τίσεν της Μαδρίτης (έως 15/9), εστιάζει στα αστικά και αγροτικά τοπία του Πισαρό, θεματική που κυριαρχεί στο έργο του. Παρουσιάζονται περίπου ογδόντα ελαιογραφίες, σε χρονολογική σειρά και με αναφορά στους τόπους όπου έζησε και εμπνεύστηκε ο ζωγράφος.