Δεν έχουν περάσει ούτε δύο ώρες από την προσγείωσή του στο «Ελευθέριος Βενιζέλος» και τον περιμένει μία δύσκολη μέρα –συνεντεύξεις ώς το απόγευμα και το βράδυ επίσημη πρεμιέρα της ταινίας «Πριν τα μεσάνυχτα»–, όμως ο Ιθαν Χοκ είναι γεμάτος ενέργεια και εμφανώς ενθουσιασμένος, που ξανασυναντά τη συμπρωταγωνίστριά του Ζιλί Ντελπί και τον σκηνοθέτη Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ, σε μία σουίτα της «Μεγάλης Βρεταννίας». Ισως ο ενθουσιασμός του οφείλεται και στο γεγονός ότι δεν βρίσκεται στην Ελλάδα μόνο για την προβολή του φιλμ. Αμέσως μετά, θα επιστρέψει με την οικογένειά του στα τοπία της Μεσσηνίας, που γνώρισε και αγάπησε κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων.
Για λίγο, οι τρεις τους παρασύρονται σε μία δική τους συζήτηση, χωρίς να ενοχλούνται από τις κάμερες ή την παρουσία τρίτων στο δωμάτιο. «Εχουμε πολλά να πούμε. Δεν βλεπόμαστε κάθε μέρα», δικαιολογείται η Ζιλί Ντελπί. «Ναι, δεν είμαστε στ’ αλήθεια ζευγάρι. Δεν έχουμε παιδιά μαζί», αστειεύεται ο Χοκ.
«Καταπληκτικά», είναι η λέξη που χρησιμοποιεί ο Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ για να περιγράψει το σύνολο των εμπειριών του από την Ελλάδα. «Δεν μου έχει ξανατύχει ποτέ στο παρελθόν να εργάζομαι σε μία ξένη χώρα και να μη νιώθω την επιθυμία να επιστρέψω σπίτι με το πρώτο αεροπλάνο», προσθέτει. Και οι τρεις τους παραδέχονται ότι επιδίωξαν να μείνουν στη Μάνη όσο το δυνατόν περισσότερο.
«Είναι μια πολύ ελληνική ταινία», συνεχίζει ο σκηνοθέτης, ο οποίος ανακάλυψε τη Μεσσηνία κατά τη διάρκεια των διακοπών του και την πρότεινε στους υπόλοιπους συντελεστές. «Θα μπορούσε να είχε γυριστεί οπουδήποτε, όμως αποφασίσαμε να την κάνουμε στην Ελλάδα. Ψάχναμε το κατάλληλο μέρος για να δημιουργήσουμε την εντύπωση ότι οι πρωταγωνιστές βρίσκονται στον παράδεισο… και το βρήκαμε εδώ».
Στη συνέχεια, ο Λινκλέιτερ αναζήτησε τους κατάλληλους συνεργάτες –ανάμεσά τους, η Ξένια Καλογεροπούλου, ο Γιάννης Παπαδόπουλος, η Αθηνά Ραχήλ Τσαγκάρη, ο διευθυντής φωτογραφίας Χρήστος Βουδούρης κ.ά,– προχώρησε, μαζί με τους δύο πρωταγωνιστές, στη συγγραφή του σεναρίου, στο οποίο ενσωμάτωσαν στοιχεία για την ιστορία, την κουλτούρα και τους ανθρώπους του τόπου. Ο Χοκ συμπληρώνει: «Ξέραμε πως όπου και αν γυριζόταν η ταινία, θα αξιοποιούσαμε την τοποθεσία ως αναπόσπαστο τμήμα της. Θα μπορούσε να γίνει στην Ιταλία ή στην Αργεντινή. Ομως το συγκεκριμένο μέρος κατάφερε να εξάψει τη φαντασία μας».
Κάποια στιγμή στην ταινία, η Σελίν, την οποία υποδύεται η Ντελπί, εκφράζει την ανησυχία της για την έκρυθμη κατάσταση στη χώρα μας. «Παρακολουθώντας τις ειδήσεις από το εξωτερικό, όντως σχηματίζεις την εντύπωση ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να ξεσπάσει επανάσταση», εξηγεί η ηθοποιός. «Οταν έρχεσαι στην Ελλάδα, αντιλαμβάνεσαι πως όλα αυτά συμβαίνουν σε μία μικρή γειτονιά της Αθήνας. Γνωρίζουμε πως η κρίση είναι μια πραγματικότητα, οι άνθρωποι υποφέρουν, αλλά δεν πρόκειται για μια χώρα υπό διάλυση». Ο Λινκλέιτερ σπεύδει να προσθέσει πως η ταινία δεν κρύβει κάποιο πολιτικό μήνυμα. «Δεν αρμόζει σε εμάς να κάνουμε τέτοιου είδους δηλώσεις».
Ενα αναζωογονητικά «αληθινό» φιλμ, που δεν προσπαθεί να εντυπωσιάσει ούτε προβάλλει μία εξιδανικευμένη εικόνα των ανθρώπινων σχέσεων, το «Πριν τα μεσάνυχτα» ωθεί τον θεατή να αναρωτηθεί γιατί τα κινηματογραφικά κλισέ τείνουν να υποκαταστήσουν την πραγματικότητα, τουλάχιστον στην πλειονότητα των μεγάλων παραγωγών. «Ανέκαθεν με γοήτευε και με προβλημάτιζε αυτό», παραδέχεται ο Ιθαν Χοκ. «Για παράδειγμα, όσες φορές έχω δει μία σκηνή τοκετού σε ταινία, ήταν εντελώς ψεύτικη, δεν είχε καμία σχέση με πραγματική γέννα. Σκεφτόμουν πως από τα άτομα που εργάζονταν στην παραγωγή, πιθανότατα οι μισοί θα είχαν βρεθεί στην αίθουσα τοκετού. Κι όμως, συντηρούσαν το ψέμα, αδιαφορώντας αν το αποτέλεσμα ήταν υπερ-δραματοποιημένο. Το ίδιο συμβαίνει με τις ερωτικές σκηνές. Μας αρέσει να συντηρούμε τους μύθους. Τελικά, όλοι οι υπόλοιποι πρέπει να αισθάνονται πως οι δικές τους ζωές είναι εντελώς πληκτικές».