«Σιγά μην πάω να δω μια λεσβιακή ταινία» είπε ο Πέτρος στη Φανή όταν του πρότεινε να δουν τη «Ζωή της Αντέλ». «Είσαι απαίσιος» του απάντησε εκείνη μισοαστεία μισοσοβαρά και πήρε τηλέφωνο τη φίλη της τη Μαρία να τη συνοδεύσει. Οταν επέστρεψε, μετά το τρίωρο έπος του Κεσίς, η καρδιά της χτύπαγε ακόμα δυνατά. Ο άντρας της κοιμόταν στον καναπέ. «Ηθελα να τον ξυπνήσω, να τον συνεφέρω» λέει στην «Κ». «Να του πω πως δεν ήταν η ομοφυλόφιλη σχέση που απέρριψε νωρίτερα, ήταν η γυναίκα, ο έρωτας». Ομως τον άφησε να κοιμάται.
Την αναστάτωση είχαμε προκαλέσει εμείς. Εχοντας διαβάσει μια σειρά από αμήχανα έως βαθιά σεξιστικά κείμενα και σχόλια για την ταινία, γραμμένα κατά κανόνα από άνδρες, θελήσαμε να δώσουμε τον λόγο στις γυναίκες. Την εβδομάδα που πέρασε, στείλαμε στην «Αντέλ» τέσσερις γυναίκες, διαφορετικών ηλικιών, διαφορετικών πεποιθήσεων, στρέιτ και γκέι, και τους ζητήσαμε να μας μιλήσουν για την ταινία. Πώς τους φάνηκε; Πώς ένιωσαν στις περίφημες σκηνές σεξ μεταξύ της Αντέλ και της Εμμά;
Πάθος που καίει
Η ταινία άρεσε σε όλες – οι περισσότερες, δε, ενθουσιάστηκαν. «Στη φίλη μου που ήρθε μαζί φάνηκε μεγάλη, εμένα μου φάνηκε απλά μια «μεγάλη» ταινία» λέει η Κατερίνα (43 ετών, μητέρα ενός παιδιού, δημόσια υπάλληλος). «Διαβάζοντας τα σχόλια περίμενα μια ταινία για το σεξ. Τι ατυχής περιγραφή. Το έργο αποθεώνει τον έρωτα και τη σεξουαλική αφύπνιση της Αντέλ. Ναι ήταν με γυναίκα. Και;». Για μια ιστορία αγάπης, από αυτές που συμβαίνουν μια φορά στη ζωή «αν είσαι τυχερός» μίλησε και η Βάλια (28, νιόπαντρη δημοσιογράφος, ζει στο Παρίσι). «Από αυτές που συνήθως δεν έχουν ωραίο τέλος, όχι γιατί το πάθος ξεφτίζει, αλλά γιατί αναπόφευκτα καί γεσαι».
Οι ερμηνείες των δύο πρωταγωνιστριών και η ωμή, κρυστάλλινη ματιά του σκηνοθέτη καθήλωσε. «Δεν έχω δει πιο εκφραστική ερμηνεία απελπισίας ανθρώπου ερωτευμένου χωρίς ανταπόκριση» λέει στην «Κ» η Ζωή, 40 ετών, διαφημίστρια και ανοιχτά γκέι. «Σκέφτηκα πόσα λίτρα μύξας έχουμε καταπιεί σε επώδυνους χωρισμούς για να φτάσουμε στην ενηλικίωση. Κι αν ενηλικίωση σημαίνει ψύχραιμη διαχείριση μιας απώλειας, στον έρωτα μένουμε πάντα μετεξεταστέοι. Στον έρωτα επιστρέφουμε ξανά στην ηλικία της Αντέλ».
«Χριστός και Παναγία!»
Στις κινηματογραφικές αίθουσες δεν λείπουν τα αμήχανα γελάκια στις σκηνές σεξ. «Ημουν στο σινεμά με μια φίλη μου» λέει η Φανή (35, νιόπαντρη κι αυτή, πολιτική επιστήμων). «Σε κάποια στιγμή μου λέει «μήπως μας παρεξηγήσουν που ήρθαμε δυο γυναίκες μόνες να το δούμε;» Την αγκάλιασα για να την πειράξω. Στην πρώτη σκηνή που η Αντέλ και η Εμμά κάνουν έρωτα, άρχισε τα «άπαπα, ο Χριστός κι η Παναγία», από πίσω μας κάτι κυρίες επίσης αναστατώθηκαν. Για να μη βγάζω τον εαυτό μου απ’ έξω, ούτε εγώ είμαι συνηθισμένη σε μια τόσο πιστή απεικόνιση του σεξ μεταξύ γυναικών. Στην αρχή ένιωσα αμηχανία, αλλά στις επόμενες σκηνές το είχα ξεπεράσει. Θεωρώ ότι ήταν απαραίτητες στην ταινία, αυτή ήταν η προσέγγιση του σκηνοθέτη, η κάμερα παρούσα σε κάθε στιγμή της σεξουαλικής ωρίμανσης της Αντέλ. Είχε επίσης ενδιαφέρον για μένα να δω πώς συμπεριφέρονται και αλληλεπιδρούν δύο γυναικεία κορμιά».
Εν έτει 2013
Στο σινεμά του Παρισιού, όπου είδε η Βάλια την ταινία, δεν ακούστηκε κιχ. «Δεν σοκαρίστηκα καθόλου, δεν αισθάνθηκα ότι βρέθηκα στην κλειδαρότρυπα ενός ζευγαριού. Με τον ίδιο τρόπο που ρουφάει τα μακαρόνια της ηδονικά η Αντέλ, κάνει έρωτα με την Εμμά και δεν έχει κάτι το χυδαίο αυτό» υποστηρίζει. «Ενώ πρόκειται για την πιο συνηθισμένη φαντασίωση των ανδρών, είναι ενδιαφέρον το πώς βρέθηκαν τόσοι να απαξιώσουν το λεσβιακό σεξ. Ισως γιατί δεν χωράνε πουθενά σ’ αυτό». Μία ένσταση μόνο. «Βρήκα φτηνή τη σκηνή όπου η Εμμά μαθαίνει στην Αντέλ να τρώει στρείδια. Ηταν ανάγκη η μύηση στον γυναικείο έρωτα να περνάει μέσα από ένα τόσο αυτονόητο κλισέ;».
Τη μεγαλύτερη αμηχανία μοιάζει να ένιωσε η Ζωή. «Στριφογύριζα στην πολυθρόνα του σινεμά και αποζητούσα απεγνωσμένα ένα τσιγάρο. Θα έπρεπε τουλάχιστον σε αυτή την ταινία να επιτρέπεται το κάπνισμα. Κυρίως για μας που ανάβουμε ένα μετά από οργασμό. Δεν έχω δει πιο ρεαλιστική κινηματογραφική απεικόνιση λεσβιακού σεξ. Ούτε καν σε πορνό. Εκεί οι γυναίκες συνήθως δεν είναι λεσβίες και το κάνουν στυλιζαρισμένα για να ερεθίζουν το αντρικό κοινό. Δεν νομίζω ωστόσο ότι εξυπηρετούσε σε κάτι. Ηταν σχεδόν προβοκατόρικο», λέει. Για σκηνές συνεπείς με την υπόλοιπη ταινία, που θα μπορούσαν όμως να διαρκούν και λιγότερο, μίλησε η Κατερίνα. «Είναι φοβερό ότι εν έτει 2013 νιώθουν όλοι τόσο άβολα με κάτι τέτοιο» σημειώνει. «Που φοβούνται ακόμα και να κοιτάξουν, πόσω μάλλον να αφεθούν σε τυχόν διέγερση από μια τέτοια σκηνή».
Ως το τέλος, πάντως, ο θεατής σταματά να παρακολουθεί τη «σχέση δύο γυναικών», βιώνει το μεγαλείο και τη συντριβή μιας θυελλώδους σχέσης. «Εγώ στην ταινία είδα έναν έρωτα. Ο έρωτας δεν έχει φύλο» λέει η Φανή. «Είναι πάνω από σεξουαλικούς προσανατολισμούς. Ολοι ερωτευόμαστε και όλοι γινόμαστε χάλια». Είναι το γυναικείο Brokeback; «Σίγουρα αποτελεί σταθμό για το γκέι κίνημα, αλλά το θέμα δεν είναι να τη δουν οι γκέι. Το θέμα είναι να τη δουν όλοι οι υπόλοιποι μπας και γίνουμε μια λιγότερο ομοφοβική κοινωνία». «Δεν ξέρω για σας, αλλά εγώ επιστρέφοντας ήθελα να απολαύσω ηδονικά μια μπολονέζ» λέει γελώντας η Κατερίνα. «Οσοι τη δουν, θα καταλάβουν».
Η «Ζωή της Αντέλ» συνεχίζει να προβάλλεται στους κινηματογράφους.