Ελληνοπερσικός κρίκος ζωής

Ελληνοπερσικός κρίκος ζωής

2' 22" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Γρηγόρης Χαλιακόπουλος

«Το ταξίδι του Φερεϋντούν».

Εικονογράφηση: Φιρουζέ Αχλαγί.

Εκδόσεις

Καλειδοσκόπιο.

Σελ. 44, τιμή 12 ευρώ.

Ενα μικρό βιβλίο είναι «Το ταξίδι του Φερεϋντούν» του Γρηγόρη Χαλιακόπουλου, ένα παραμύθι με τις όμορφες εικόνες της Φιρουζέ Αχλαγί. Είναι ένα ταξίδι ζωής, ένα αφήγημα που θα μπορούσε να διαβάσει ένας παππούς στο εγγόνι του και θα ήταν ένα γλυκόπικρο παραμύθι αν δεν υπήρχε ο καμβάς της αλήθειας.

Ο Γρηγόρης Χαλιακόπουλος, ένας συγγραφέας με βαθιά πνευματικότητα και ουμανιστική προσφορά, μας κάνει επί της ουσίας κοινωνούς με έναν σπουδαίο Ιρανό, τον ποιητή και μεταφραστή του Ρίτσου, Φερεϊντούν Φαριάντ (1949-2012), που έζησε πολλά χρόνια στην Αθήνα μετά την καταστροφή της πόλης του, του κάποτε εύπορου και ευημερούντος Χοραμσάρ, που ισοπεδώθηκε το 1986 από τον στρατό του Σαντάμ Χουσεΐν.

Αυτή η τραγική ιστορία είναι η αφορμή για να ξετυλιχθεί ένα ταξίδι ψυχής με όλα τα αρχετυπικά σύμβολα της προφορικής διήγησης, που χάνεται στα βάθη των αιώνων σε Ανατολή και Δύση, και που κάποτε πέρασε και σε γραπτό λόγο. Ο Γρηγόρης Χαλιακόπουλος με μεγάλο σεβασμό και αισθαντικότητα μας δίνει ένα κείμενο φόρο τιμής στην ευγενή ζωή του Φερεϊντούν Φαριάντ, αυτού του πνευματικού ανθρώπου, που τό ’φερε έτσι η ζωή να γίνει ένα από τα νεότερα σύμβολα της ελληνοϊρανικής φιλίας.

Και το βιβλίο του Γρηγόρη Χαλιακόπουλου μιλάει επίσης και γι’ αυτό ακριβώς το χάσμα, το κενό ανάμεσα στις δύο αρχαίες χώρες, την Ελλάδα και την Περσία, που πήρε το όνομά της από τον Πέρση, τον γιο του Περσέα και της Ανδρομέδας. Και μιλάει με ένα τρόπο βαθύ, που σκάβει κάτω από τα κενά του γεωπολιτικού ανάγλυφου και αγγίζει χορδές πανάρχαιες. Ο Φερεϊντούν του παραμυθιού και ο Φερεϊντούν της ζωής ανήκουν σε εκείνους που γίνονται πρωταγωνιστές της Ιστορίας, θέλοντας και μη. Στα ερείπια του Χοραμσάρ (αναζητήστε την ιστορία της πόλης πληκτρολογώντας Khorramshahr), ο Φερεϊντούν χάνει και τους δυο γονείς του, ο κόσμος του αφανίζεται και ο ίδιος γίνεται μία κινούμενη σταγόνα σε ένα κύμα ανθρώπων που κινούνται προς Δυσμάς. Η θέα του γαλάζιου Αιγαίου τον γεμίζει ελπίδα, η ψυχή του ρουφάει άπληστα.

Η περίπτωση του Φερεϊντούν Φαριάντ άξιζε ένα παραμύθι για να περάσει σε ένα πλατύ υποσυνείδητο της ελληνικής κοινής γνώμης. Είχε πιστέψει στον ελληνοπερσικό δεσμό, έσκυψε πάνω από την ελληνική γλώσσα, πήρε τους χυμούς της, έδωσε ελληνική ποίηση στη δική του μητρική γλώσσα, ήταν ένας άνθρωπος που όσοι τον γνώρισαν θεωρούσαν ξεχωριστό.

Αυτό το βιβλίο του Γρηγόρη Χαλιακόπουλου που μου θύμισε στιγμές δημοτικής ποίησης ή λιανοτράγουδο, μεσαιωνικό παραμύθι ή μύθο κάποιας αρχαίας χώρας, έρχεται σε μια στιγμή που η περιέργεια και το ενδιαφέρον για το σύγχρονο Ιράν είναι ψηλά. Στα ερείπια του Χοραμσάρ συμβολίζεται για όλους εμάς τους «εκτός» η άγνοια για τα ασύλληπτης έκτασης εγκλήματα πολέμου. Στη μορφή του Φερεϊντούν συμβολίζεται ο Οδυσσέας της εποχής μας, ο άνθρωπος με τον «οίκο» στην πλάτη, αλλά με κλώνους πνευματικότητας να φυτρώνουν από μέσα του. Είναι ένας ύμνος σεμνού όσο και τραγικού βίου.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή