Στην Κοπεγχάγη έφτασα με χαμηλές προσδοκίες όχι γιατί η πρωτεύουσα της Δανίας έχει κακή φήμη στον κόσμο. Το αντίθετο: θεωρείται μια από τις πιο φιλικές πόλεις της Ευρώπης, περιβόητη για την υψηλή ποιότητα ζωής που προσφέρει, το προηγμένο δίκτυο ποδηλατοδρόμων (περισσότεροι από τους μισούς κατοίκους της μετακινούνται αποκλειστικά με ποδήλατο!) και την ιδανική ισορροπία ανάμεσα στην ήπια αστική ανάπτυξη, στους γενναιόδωρους χώρους πρασίνου και στα κανάλια της.
Η κρυφή της δύναμη
Παρ’ όλα αυτά, στην Κοπεγχάγη δεν πηγαίνεις με την αδημονία που συνοδεύει αντίστοιχες εξορμήσεις σε μεγαλύτερες πόλεις, όπου ο κατάλογος με τα αξιοθέατα και τα «μη χάσεις» μοιάζει ατελείωτος. Νομίζω τώρα, με τη βοήθεια της χρονικής απόστασης του ένα μήνα που με χωρίζει από το ταξίδι στην πόλη, ότι αυτό είναι και η κρυφή της δύναμη: ο πήχυς των προσδοκιών δεν είναι μεγάλος και μόνο φτάνοντας, ή καλύτερα ύστερα από την πρώτη αναγνωριστική βόλτα, αρχίζεις και συνειδητοποιείς τον πλούτο της, το πλήθος των εμπειριών που μπορεί να σου προσφέρει και μάλιστα σε σούπερ συμπυκνωμένη έκδοση. Γιατί η Κοπεγχάγη είναι συμπαγής: όταν καταλάβεις λίγο την ιδιαίτερη γεωγραφία της, μπορείς να εμπιστευθείς τα πόδια σου και να τη γυρίσεις ολόκληρη. Ή, τουλάχιστον, ένα μεγάλο τμήμα της.
Νομίζω μια πολύ καλή ιδέα (που δεν θα μου περνούσε ποτέ στην Αθήνα) θα ήταν να ενδώσετε σε ό,τι πιο «τουριστικό» έχει να προσφέρει η πόλη: δηλαδή, στα τουρ που προσφέρουν είτε τα ειδικά σκάφη στα κανάλια είτε τα γνωστά κόκκινα λεωφορεία, όπου μπορείς να αγοράσεις εισιτήριο για 1 ή 2 ημέρες και να τα χρησιμοποιείς ανεβοκατεβαίνοντας από αυτά όποτε το θέλεις.
Καθώς η πόλη είναι «μαζεμένη», προσανατολίζεσαι εύκολα και παίρνεις μια πρώτη ιδέα από τη σύνθετη, πολυεπίπεδη εμπειρία της Κοπεγχάγης. Τη μια στιγμή απολαμβάνεις το πλούσιο ιστορικό της βάθος περπατώντας στο Αμαλίεμποργκ, την έδρα της βασιλικής οικογένειας με την πλατεία και τον επιβλητικό μαρμάρινο καθεδρικό, και την άλλη πιάνεις τον εαυτό σου να χαζεύει τα νέα μνημεία της αρχιτεκτονικής του 21ου αιώνα: το καινούργιο κτίριο της Οπερας ή το Μαύρο Διαμάντι, μια σύγχρονη κατασκευή φτιαγμένη από μαύρο γρανίτη και γυαλί, που φιλοξενεί τη βασιλική βιβλιοθήκη και δεσπόζει στη λίστα με τους νέους προορισμούς της πρωτεύουσας.
Σε κάθε βήμα υπάρχει αυτή η αίσθηση «μπροστά–πίσω», από τα βάθη της Ιστορίας στο σήμερα και ξανά πίσω. Ο απόηχος της αίγλης του 15ου αιώνα, όταν η Δανία ήταν ιμπεριαλιστική δύναμη έχοντας υπό τον έλεγχό της τα αχανή και πλούσια εδάφη της Σουηδίας και της Νορβηγίας, αλλά και κατοπινών περιόδων ευημερίας (ιδιαίτερα του 19ου αι.) έχει χαραχθεί στους δρόμους, στις πλατείες, στα δημόσια κτίρια της Κοπεγχάγης.
Ομως, πέρα από την αρχιτεκτονική, τα μέγαρα, τα παλάτια, η μεγαλύτερη «ατραξιόν» της πόλης είναι οι ίδιοι οι κάτοικοί της: φιλικοί, άνετοι, χαμογελαστοί και, κυρίως, γνωρίζουν όλοι πολύ καλά αγγλικά. Οι πάντες και παντού. Στην «Ερμού» της Κοπεγχάγης, την εμπορική αρτηρία Stroget, έναν πλακόστρωτο πεζόδρομο που ξεκινά από την πλατεία του Δημαρχείου και καταλήγει στην πλατεία των Νέων Βασιλέων, πέσαμε πάνω σε Ελληνες φοιτητές, οι οποίοι αυξάνονται και πληθύνονται. Ηταν τόσο ευχαριστημένοι, που αναρωτηθήκαμε. Μας μίλησαν για το παροιμιώδες «κοινωνικό κράτος» των Σκανδιναβών, που παρά τους κλυδωνισμούς των τελευταίων ετών αντέχει καλά· οι γονείς, ανεξαρτήτως εισοδήματος, εισπράττουν κάθε τρίμηνο ενισχύσεις προκειμένου να καλύψουν το κόστος της ανατροφής των παιδιών τους, ενώ οι ηλικιωμένοι δικαιούνται δωρεάν βοηθό στο σπίτι αν έχουν ανάγκη. Οι φοιτητές εισπράττουν μηνιαία ενίσχυση 850 ευρώ επί έξι χρόνια προκειμένου να ολοκληρώσουν πενταετείς δωρεάν σπουδές.
Ως προς τα «πρέπει» της Κοπεγχάγης, το (παρηκμασμένο) αντικομφορμιστικό «χωριό» της Χριστιανίας αξίζει μια βόλτα και δεν νοείται επίσκεψη στη Δανία χωρίς έναν «φόρο τιμής» στο μικρό άγαλμα της Μικρής Γοργόνας, σύμβολο της πόλης. Το πάρκο Τίβολι είναι ένα υπέροχο, παλαιομοδίτικο λούνα παρκ για μικρούς και μεγάλους. Σας συστήνουμε επίσης μια βόλτα (πάει το μετρό) στην παραθαλάσσια τοποθεσία Αmager Strand, που επανασχεδιάστηκε πρόσφατα και έχει εξελιχθεί σε δημοφιλή προορισμό.
Στην Κοπεγχάγη ταξιδέψαμε με την KLM – Air France (μέσω Αμστερνταμ και Παρισιού, αντίστοιχα) κάνοντας ένα απολαυστικό long weekend: αναχώρηση Παρασκευή απόγευμα, επιστροφή Δευτέρα βράδυ. Από 179 ευρώ (τηλ. 14654).