Η Φωκίωνος Νέγρη είναι τόσο «Αθήνα» όσο «Ρώμη» είναι η Βία Βένετο. Κλισέ, ξεπερασμένο και υπερβολικό, αλλά ισχύει, αν πας με καλή διάθεση και με δέλεαρ να δεις καλή ζωγραφική. Στον υπόγειο χώρο του συλλέκτη Σωτήρη Φέλιου, στη Φωκίωνος Νέγρη 16, περνάς σε έναν άλλον κόσμο. Αν πάτε έως την Κυριακή, προλαβαίνετε να δείτε την έκθεση «Ζωγραφικές αναφορές στην μνήμη και τον χρόνο», που επιμελήθηκε η Αλεξάνδρα Κοροξενίδου, μια επιλογή από έργα σπουδαίων σύγχρονων ζωγράφων από τη Συλλογή Φέλιου, έργα με συνδετικό άξονα τη σπουδή και τον στοχασμό πάνω στη ροή του χρόνου.
Προετοιμαστείτε να εισέλθετε σε ένα χώρο υψηλής αισθητικής, σιωπηλό σαν κατακόμβη, υποβλητικό σαν λαβύρινθο, σε έναν κήπο με χαμένους πίνακες. Θα δείτε καλή ζωγραφική. Χρόνης Μπότσογλου και Αλέκος Λεβίδης, Στέφανος Δασκαλάκης και Γιώργος Ρόρρης, Εδουάρδος Σακαγιάν και Αννα Μαρία Τσακάλη, Εμμανουήλ Μπιτσάκης και Χρήστος Μποκόρος, Τάσος Μαντζαβίνος και Μιχάλης Μανουσάκης, Μαρία Φιλοπούλου και Κωνσταντίνος Κερεστετζής, Κώστας Παπανικολάου και Γιάννης Ψυχοπαίδης και πολλοί ακόμη εκλεκτοί. Η αίσθηση είναι «ιερή», αισθάνεται κανείς ότι μεταλαμβάνει κάτι αντικειμενικά άυλο, τέτοια είναι η αθροιστική δύναμη. Το μεγάλο έργο του Λεβίδη, οι σπουδές πάνω στην απουσία του Μπότσογλου, η υπαινικτική ισχύς του Μποκόρου, ο εσωτερικός «κήπος» του Ρόρρη συγκροτούν μια κολυμβήθρα βάπτισης. Είναι εμπειρία που αξίζει να ζήσει κανείς. Με την επιπρόσθετη χαρά ότι τη βιώνει στη Φωκίωνος Νέγρη. Σαν ένα σπήλαιο τέχνης είναι ο χώρος της Συλλογής Φέλιου, ο μόνος ήχος που θα ταίριαζε θα ήταν αυτός ενός σταλακτίτη. Σε υποβάλλει σε συγκέντρωση. Και ανύψωση.