Το lockdown τη βρήκε στην Αθήνα, στο εργαστήριό της στην Κυψέλη. Μακριά από το Παρίσι, που είναι η σταθερή βάση της, χωρίς όμως να αποτελεί και τον αποκλειστικό τόπο διαμονής της. Η ζωγράφος Alexandra Roussopoulos είναι Γαλλοελβετίδα καλλιτέχνις με ελληνική καταγωγή από τον πατέρα της, και ίσως ακριβώς αυτές οι «μπερδεμένες» ρίζες της τής επιτρέπουν να κινείται με άνεση σε όλο τον κόσμο και να ταξιδεύει παντού μέσω υποτροφιών και εικαστικών δράσεων: Κίνα, Αλγερία, Σλοβενία, Κροατία, Ιρλανδία, Ισπανία.
Εμείς τη βρήκαμε στις Σπέτσες, όπου περνάει λίγες ημέρες πριν από το άνοιγμα της πρώτης της ατομικής έκθεσης στην Ελλάδα, στην γκαλερί Nitra (Αλωπεκής 34, Κολωνάκι), με τίτλο «Behind the Orizon» (26/9). Και μπορεί να γνωρίζει την Ελλάδα από τα παιδικά της καλοκαίρια, να έχει γίνει αγαπημένος τόπος επιστροφής τα τελευταία χρόνια, αλλά η δουλειά που πρόκειται να παρουσιάσει τώρα στην αθηναϊκή αίθουσα έχει την ατμόσφαιρα της πρωτεύουσας στο δύσκολο διάστημα της απομόνωσης. Πώς μπορεί η ζωγραφική να μιλήσει για εκείνη την άνοιξη;
«Ηρθα στην Αθήνα τον Μάρτιο για να προετοιμάσω την έκθεσή μου στην γκαλερί, που βεβαίως θα γινόταν νωρίτερα», λέει. «Είχα αποφασίσει να δουλέψω στο αθηναϊκό εργαστήριό μου και ήταν μια ευκαιρία να βρω τους Ελληνες φίλους μου καλλιτέχνες με τους οποίους συνεργάζομαι. Η υγειονομική κρίση με “κλείδωσε” μέσα κυριολεκτικά. Ηταν μια περίεργη εμπειρία, βρέθηκα σε πολύ μεγάλη απομόνωση επί δύο μήνες. Βυθίστηκα στη ζωγραφική και χάρη σε αυτήν μπόρεσα να υπερβώ εκείνη την πολύ ιδιαίτερη κατάσταση».
Είχε παραγγείλει υλικά ζωγραφικής για να δουλέψει τα έργα της, αλλά με τον φόβο ότι θα εξαντληθούν πριν ολοκληρώσει τους πίνακες, άλλαξε την τεχνική της. «Επρεπε ο κάθε πίνακας να διαρκέσει όσο το δυνατόν περισσότερο», θυμάται. «Προσπάθησα λοιπόν να εμβαθύνω σε κάθε κίνηση, κάθε σημείο, να σκαλίσω κάθε λεπτομέρεια και να αποκαλύψω ένα μονοπάτι, ένα δέντρο, ένα οικοδόμημα.
Οι πίνακες με τίτλο “Land Side” είναι ονειρικά τοπία, φανταστικοί τόποι όπου κατοικούν άυλα όντα. Μορφές που αγαπώ, και μπορούσαμε να συναντηθούμε στον ίδιο χώρο, ακόμα κι αν δεν βρίσκονταν εκεί ως φυσικές παρουσίες. Η ζωγραφική μού επέτρεψε να ξεφύγω, να ταξιδέψω και να συνδεθώ πάλι με τους άλλους. Τα συναισθήματα που πέρασα, η αγωνία και η συγκίνηση, βρίσκονται στα έργα. Ολα είναι αλληλένδετα, μνήμη και φαντασία, τέχνη και ύπαρξη».
Η έκθεση, όπως δηλώνει και ο τίτλος, εξερευνά όσα με δυσκολία διακρίνονται πέρα από τον ορίζοντα, εκεί όπου τα φώτα και οι γραμμές διαθλώνται. Ή όλα αυτά που μπορούν να δουν όσοι αναζητούν την αλήθεια και την ομορφιά πίσω από τη σκληρή πραγματικότητα. «Αν και στη διάρκεια της καλλιτεχνικής μου καριέρας έχω χρησιμοποιήσει μια μεγάλη ποικιλία εκφραστικών μέσων –βίντεο, φωτογραφία, γλυπτική, κεραμική–, νιώθω πάνω απ’ όλα ζωγράφος», λέει η καλλιτέχνις. «Και είμαι πολύ χαρούμενη που αυτή η πρώτη ατομική έκθεση στην Ελλάδα είναι μια έκθεση ζωγραφικής. Υπάρχει κάτι μαγικό στη ζωγραφική. Σκεφτείτε μόνον πώς αντανακλούν τα συναισθήματα, που αποτελούν μέρος ενός άπειρου χρόνου και σύμπαντος, σε έναν καμβά λίγων τετραγωνικών εκατοστών». Εως 24/11.