Υπάρχουν ζωγράφοι που έχουν το χάρισμα να μπορούν να χειριστούν πολλά διαφορετικά θέματα στην πορεία τους. Ο Παύλος Σάμιος ισορροπεί τέλεια ανάμεσα στη φιγούρα και τον χώρο. Για την ακρίβεια, όταν εστιάζει στον άνθρωπο, του δίνει κάτι από την ατμόσφαιρα που τον περιβάλλει, ενώ όταν φτιάχνει ένα εσωτερικό, του δίνει ζωντάνια ακόμα και αν δεν υπάρχουν «ένοικοι». Η άνεσή του αυτή ίσως έχει να κάνει και με την παιδεία του. Μυήθηκε από νεαρός στην αγιογραφία και αργότερα, με δασκάλους τον Νίκο Νικολάου και τον Γιάννη Μόραλη, έμαθε να κάνει αναδιφήσεις στην Iστορία της Τέχνης και να αντλεί από τους μεγάλους μαΐστορες του παρελθόντος.
Αύριο, Πέμπτη, εγκαινιάζεται η νέα ατομική του έκθεση στην γκαλερί Σκουφά της πλατείας Κολωνακίου. Τίτλος της, «Καφέ Παράδεισος». Στην ουσία πρόκειται για μια αναδρομή σε ένα θέμα με το οποίο ο ζωγράφος και καθηγητής στην ΑΣΚΤ είχε καταπιαστεί παλαιότερα, τη δεκαετία του 1980, όταν ζούσε στο Παρίσι. Η πρώτη τέτοια σειρά έργων είχε, μάλιστα, παρουσιαστεί στην γκαλερί του Σάμι Κινζ, που είχε διατελέσει για πολλά χρόνια το δεξί χέρι του Αλέξανδρου Ιόλα στην Πόλη του Φωτός. Ο λόγος που ο καλλιτέχνης επέλεξε τη λέξη «παράδεισος» είναι ότι τα καφέ έχουν μια ιαματική χροιά στον ψυχισμό των θαμώνων τους. Η θεματική των καφέ ως εστιών αστικής συνάντησης, ανθρώπινης θαλπωρής και επαφής, ως «γήπεδα» λεκτικής επίλυσης πολιτικών και άλλων διαφορών, γίνεται ξανά επίκαιρη σε μια εποχή κατά την οποία πρέπει να κρατάμε αποστάσεις και να αποφεύγουμε τις συναθροίσεις.
Η έκθεση περιλαμβάνει, λοιπόν, δύο ενότητες έργων, με παριζιάνικα και ελληνικά καφενεία, μέσα από το βλέμμα του ζωγράφου, ο οποίος έχει γνωρίσει και τα δύο. Για να δημιουργήσει τα νέα έργα του, ο Παύλος Σάμιος άντλησε έμπνευση από το «Καφέ ο Παράδεισος», που ώς πριν από μία δεκαετία περίπου λειτουργούσε κοντά στο ατελιέ του, στην Πλατεία Αττικής: «Ηταν το στέκι μιας γειτονιάς όπου μαζεύονταν οι πάντες, μεροκαματιάρηδες, γεροντάκια, νταβατζήδες. Ενας κόσμος που έξω μπορεί να μην είχε κοινά, αλλά εκεί ερχόμασταν όλοι σε “κοινωνία”. Ο γέρος που το κρατούσε πέθανε και στη θέση του σήμερα βρίσκεται ένα φαρμακείο», λέει ο ζωγράφος
«Εχω πάρει πολλά από τα καφενεία και ήθελα να τους εξασφαλίσω την αιωνιότητα», τονίζει ο Σάμιος, που αν και δηλώνει ότι δεν είναι «καφενόβιος», ανήκει σε μια γενιά που γαλουχήθηκε μέσα στις παρέες των καφέ. Η έκθεση, που θα σας κάνει να νιώσετε ότι είστε και εσείς μέλος μιας μεγάλης συντροφιάς, καθισμένης αναπαυτικά σε ένα τέτοιο μαγαζί, θα διαρκέσει έως τα μέσα Οκτωβρίου.
[email protected]