Είναι παλιά υπόθεση οι μουσικές πρωτοβουλίες με ανθρωπιστικό σκοπό. Η «συναυλία για το Μπανγκλαντές» του 1971, με τους Τζορτζ Χάρισον, Ραβί Σανκάρ κ.ά. να τραγουδούν για τα θύματα ενός καταστροφικού κυκλώνα που είχε πλήξει την ασιατική χώρα, ήταν ίσως η πρώτη διδάξασα. Ακολούθησαν τα «We are the world» του 1985, όπου πλήθος αστέρων συνεργάζονταν για να καταπολεμήσουν την πείνα στην Αιθιοπία, το «Sun City» που διαμαρτυρόταν για το απαρτχάιντ της Νοτίου Αφρικής, οι μουσικές συλλογές «Red Hot» που στήριζαν θύματα του έιτζ κ.λπ.
Αραγε, κατόρθωσαν κάτι που ένας εθνικός ή υπερεθνικός φορέας δεν θα μπορούσε να κατορθώσει; Είναι ένα ερώτημα που δεν απαντιέται μόνο με όρους πολιτικής και οικονομίας, αλλά και με όρους μιας βιομηχανίας του θεάματος που ενίοτε σφετερίζεται κοινωνικές ευαισθησίες για να ικανοποιήσει λαμπερούς εγωισμούς. Ωστόσο, η διαρκής αναζήτηση συνωμοσιών δεν είναι πάντοτε καλός σύμβουλος. Αν υπάρχουν ιδιοτελείς φιλάνθρωποι, αυτό δεν σημαίνει ότι έννοιες όπως «συμπαράσταση», «αδελφοσύνη» είναι αδιανόητες για την ανθρώπινη φύση.
Προ ημερών, μέσω των εγχώριων social media ανακοινώθηκε η κυκλοφορία μιας ψηφιακής μουσικής συλλογής, με τα έσοδα της οποίας θα αγοραστούν αγαθά για τους πρόσφυγες που διαβιούσαν στο κατεστραμμένο πλέον ΚΥΤ της Μόριας. Από το όνομα της συλλογής, «Unity», ευελπιστεί κάποιος ότι η ομώνυμη πρωτοβουλία που την εμπνεύστηκε, προσανατολίζεται όχι σε όσα χωρίζουν αλλά σε όσα ενώνουν τους ανθρώπους. Η δε συμμετοχή της ελληνικής σκηνής, εντυπωσιακή: 160 μουσικοί και συγκροτήματα, από διάφορα μουσικά υποείδη, συνεισφέρουν από ένα τραγούδι τους. Οι Villagers of Ioannina City, Last Drive, Bazooka, Υπόγεια Ρεύματα, Nalyssa Green, Nighstalker, Noise Figures, Λεξ, MC Yinka, Baildsa, Planet of Zeus είναι μερικοί από τους συμμετέχοντες.
Δηλαδή, θα ωφεληθούν και οι 13.000 πρόσφυγες της Μόριας; Και πώς ακριβώς θα φτάσουν τα αγαθά στα χέρια τους; Εύλογα τα ερωτήματα. Ή, αν είσαι καλοπροαίρετος, δευτερεύοντα. Μια ματιά στους τίτλους των τραγουδιών της συλλογής «Unity» αρκεί για να ελπίσει κανείς ότι στο προσφυγικό, εκτός από τη διαχείριση, υπάρχει και η παλιά, καλή, «χίπικη» ευαισθητοποίηση και αλληλεγγύη. «Sea Bastards» λέγεται το κομμάτι των Planet of Zeus (που μόνο χίπηδες δεν τους λες). «The dog that no one wanted», εκείνο των Nightstalker.