Away
ΔΡΑΜΑ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ (2020)
Δημιουργός: Αντριου Χιντερέικερ
Ερμηνείες: Χίλαρι Σουάνκ,
Τζος Τσαρλς, Βίβιαν Βου
Η δις βραβευμένη με Οσκαρ Χίλαρι Σουάνκ ανεβαίνει με τη σειρά της στο τρένο του Netflix, πρωταγωνιστώντας σε μια καινούργια σειρά επιστημονικής φαντασίας. Το «τρένο» είναι βέβαια στην προκειμένη περίπτωση ένα διαστημόπλοιο τελευταίας τεχνολογίας, σχεδιασμένο για να στείλει τους πρώτους ανθρώπους στον Αρη. Η Αμερικανίδα ηθοποιός υποδύεται την Εμα Γκριν, κυβερνήτη του σκάφους και επικεφαλής ενός διεθνούς πληρώματος, το οποίο περιλαμβάνει ακόμα μέλη από τη Ρωσία, την Κίνα, την Ινδία και τη Βρετανία. Καθώς οι πέντε τους ξεκινούν το ιστορικό ταξίδι, πίσω στη Γη συμβαίνουν πολλά και διάφορα, τα οποία εκείνοι μαθαίνουν χαρτί και καλαμάρι χάρη σε ένα προηγμένο σύστημα επικοινωνίας(;) που τους επιτρέπει να μιλούν συνεχώς με τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Κάπως έτσι οι εντάσεις στο διαστημόπλοιο ανεβαίνουν, ενώ η αποστολή αντιμετωπίζει τα δικά της απρόοπτα.
Εντυπωσιακή οπτικά και ενδιαφέρουσα απλώς και μόνο λόγω θέματος, η σειρά του Netflix κερδίζει εύκολα την προσοχή του θεατή, ειδικά στα πρώτα της επεισόδια. Η Χίλαρι Σουάνκ, σε άψογη φόρμα, είναι πειστική ως γυναίκα αρχηγός της σημαντικότερης διαστημικής αποστολής στην ιστορία της ανθρωπότητας, ενώ ευπρόσδεκτος είναι και ο –έστω επιφανειακά– διεθνής χαρακτήρας του εγχειρήματος. Από εκεί και έπειτα το γεγονός πως σε αρκετά σημεία η πλοκή αποπνέει μια αύρα… ριάλιτι δεν είναι ό,τι καλύτερο, ενώ το ίδιο ισχύει και για τα περισσότερα κλισέ του είδους που βρίσκουν εδώ εφαρμογή.
Δεν ήσουν ποτέ εδώ ★★★
ΔΡΑΜΑ (2018)
Σκηνοθεσία: Λιν Ράμσεϊ
Ερμηνείες: Χοακίν Φίνιξ, Τζον Ντόμαν, Αλεξ Μανέτ
Η πλατφόρμα του Cinobo κάνει αυτόν τον μήνα αφιέρωμα στη γυναικεία ματιά στον κινηματογράφο κι εμείς επιλέγουμε την τελευταία δουλειά της Λιν Ράμσεϊ, μιας από τις πιο επιφανείς σύγχρονες κινηματογραφίστριες. Ο Τζόε (Χοακίν Φίνιξ) είναι ένας βετεράνος του στρατού, με μπόλικα προβλήματα μετατραυματικού στρες, καθώς και άλλα σχετικά με την παιδική του ηλικία. Είναι, ωστόσο, πολύ καλός στον εντοπισμό εξαφανισμένων κοριτσιών, ενώ δεν διστάζει να επιβάλει και τον δικό του νόμο όταν το κρίνει απαραίτητο. Οταν μια τέτοια υπόθεση εκτροχιάζεται επικίνδυνα, εκείνος θα ανοίξει έναν κύκλο βίας (φαινομενικά) χωρίς επιστροφή.
Η Ράμσεϊ διασκευάζει το μυθιστόρημα του Τζόναθαν Εϊμς, δημιουργώντας έναν ήρωα με σπουδαίο δραματικό βάθος, επικουρούμενη βέβαια και από τον εξαιρετικό Φίνιξ. Σε ένα αιματηρό ταξίδι που μοιάζει αρκετά με εκείνα του Νίκολας Γουίντινγκ Ρεφν («Drive», «Only God Forgives»), σε λιγότερο στυλιζαρισμένη συσκευασία, ο Τζόε θα «ενηλικιωθεί» βίαια· αν δεν αντιμετωπίσει πρώτα τα δικά του φαντάσματα, είναι αδύνατον να βοηθήσει τους άλλους. Ο σκηνοθετικός ρυθμός αυξομειώνεται σχεδόν ιδανικά, με τη βία να βρίσκεται συνεχώς σε πρώτο πλάνο, χωρίς πάντως να αποτελεί αυτοσκοπό.