«Το πρόβλημα που έχουν οι καλλιτέχνες δεν είναι μόνο βιοποριστικό», λέει στην «Κ» η διευθύντρια του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου Κατερίνα Ευαγγελάτου, «αλλά σε εμάς υπάρχει και ο κίνδυνος να “σκουριάσουμε”». Ετσι το Φεστιβάλ ετοίμασε το πρόγραμμα «Open Plan», με δράσεις και εργαστήρια για επαγγελματίες καλλιτέχνες και κοινό και με σκοπό την καλλιέργεια των καλλιτεχνικών εργαλείων, της εξάσκησης και της δικτύωσης. Τα εργαστήρια θα ξεκινήσουν από τον Οκτώβριο και θα συνεχιστούν κυλιόμενα για όλο το φθινόπωρο και τον χειμώνα, ενώ παράλληλα καταγράφονται ως την πρώτη χειμερινή δράση που πραγματοποιεί το Φεστιβάλ στην ιστορία του.
Τα εργαστήρια αναπτύσσονται σε τέσσερις άξονες και αφορούν νέες και παλαιές δράσεις που είχαν προγραμματιστεί να υλοποιηθούν το καλοκαίρι αλλά αναβλήθηκαν εξαιτίας της επιδημίας. Ετσι, τον Νοέμβριο θα ξεκινήσει το εργαστήριο «Chronotopia» για συνθέτες της ηλεκτρονικής πειραματικής μουσικής με τη συνεργασία του βερολινέζικου φεστιβάλ CTM και το Ινστιτούτο Γκαίτε, θα ακολουθήσει το «Layers of Street» για επαγγελματίες χορευτές και χορογράφους με θέμα τη χιπ χοπ μουσική και street dance κουλτούρα και αργότερα το αρχαίο δράμα στην καθημερινή πρακτική, που αφορά δύο εργαστήρια, κινησιολογίας για εφήβους με τη Μαριάννα Καβαλλιεράτου και σχεδίασης κουστουμιών (για μη ειδικούς) με έμπνευση από τον μύθο της Ιφιγένειας με υπεύθυνη τη σχεδιάστρια μόδας Ιωάννα Κουρμπέλα.
Οι επαγγελματίες του θεάτρου μπορούν να συναντήσουν από κοντά διεθνείς καθηγητές και σκηνοθέτες στα τριήμερα masterclasses «Long Weekends». Η συμμετοχή για τους καλλιτέχνες είναι δωρεάν και η διοργάνωση είναι στημένη με τέτοιο τρόπο ώστε εάν χρειαστεί τα εργαστήρια να μπορούν να «γυρίσουν» σε μια διαδικτυακή εκδοχή. Προς το παρόν, όμως, προγραμματίζονται για τον Χώρο Β του Φεστιβάλ, με εμβαδόν 1.000 τ.μ., που μπορεί άνετα να εξυπηρετήσει το όριο των εννέα ατόμων που ισχύει σήμερα για τις συγκεντρώσεις σε κλειστούς χώρους.
Οι καλλιτέχνες κάθονται σε «αναμμένα κάρβουνα» και αναμένουν την ενημέρωση για τις πληρότητες που θα επικρατήσουν στους κλειστούς χώρους. «Οτιδήποτε κάτω από το 60% θα είναι προβληματικό για την επιβίωση των θεάτρων», σημειώνει η κ. Ευαγγελάτου προσθέτοντας ότι κάποια θέατρα (ανάλογα με το μέγεθος και την αρχιτεκτονική τους) ίσως να μην μπορέσουν να πιάσουν ούτε αυτό το ποσοστό εφόσον θα πρέπει να τηρήσουν τις προβλεπόμενες αποστάσεις μεταξύ των θεατών.