Ο Αλέκος Φασιανός δεν ήταν ένας ζωγράφος που έκανε απλώς καριέρα στο Παρίσι. Ηταν ενεργώς συμμετέχων στη διαμόρφωση του πνεύματος μιας ολόκληρης εποχής και η παρουσία του στη Γαλλία είχε χαρακτήρα συνοδοιπορίας με πολλές σπουδαίες προσωπικότητες. Στο πρόσωπο του ζωγράφου, οι άνθρωποι αυτοί –ανάμεσά τους ο Ντιμπιφέ και ο Αραγκόν– δεν έβλεπαν μονάχα το ταλέντο του, αλλά και τη δυνατότητά του να αποτελεί καθημερινό συνομιλητή για όλα τα θέματα του πολιτισμού και της τέχνης: Ο Φασιανός –αυτοδίδακτος στα γαλλικά– ήταν παιδί της Πόλης του Φωτός κρατώντας ταυτόχρονα αναλλοίωτη την ελληνική του ταυτότητα, την αγάπη του για τη μυθολογία, τη γνώση της αγιογραφίας και του Βυζαντίου, της εθνικής μας ψυχοσύνθεσης.
Ο ζωγράφος πρωτογνώρισε το Παρίσι όταν πήγε να σπουδάσει στη Σχολή Καλών Τεχνών με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης. Από το 1964 αποφάσισε να εγκατασταθεί μόνιμα εκεί, ενώ από το 1974 ζούσε και εργαζόταν μεταξύ Ελλάδας και Γαλλίας. Ενας από τους συγγραφείς με τους οποίους ο ζωγράφος είχε ιδιαίτερη σχέση ήταν ο περίφημος Ιβ Ναβάρ (1940-1994), που έφυγε χτυπημένος από το ΑIDS, αλλά πρόλαβε στο μεταξύ με το έργο και με τη στάση ζωής του να αποτελέσει καταλύτη στη Γαλλία για την κοινωνική αποδοχή της ομοφυλοφιλίας.
Δεν είναι τυχαίο ότι τον επέλεξε ως σύμβουλο στις θητείες του ο πρόεδρος Μιτεράν για να δηλώσει εμφατικά πως είχε έρθει η ώρα για αλλαγή στις κοινωνικές πεποιθήσεις. Ο ίδιος ο Ναβάρ, πάντως, έλεγε πως οι γκέι δεν έπρεπε να μάχονται για το δικαίωμά τους στη διαφορετικότητα αλλά στην αδιαφορία των άλλων, και ότι αυτό εντέλει θα ήταν η τελική νίκη. Βραβευμένος με Γκονκούρ, ξεχώρισε για την τόλμη της γραφής του που είχε πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία. Συνολικά άφησε πίσω του 30 βιβλία. Η φιλία του Φασιανού με το ελεύθερο αυτό πνεύμα ήταν πολύ σημαντική, όπως και οι συνεργασίες τους. Αλλωστε ο Ελληνας ζωγράφος είχε πάντοτε τεράστια αγάπη στη λογοτεχνία, στην ποίηση και στη μουσική και μεγάλο μέρος της δουλειάς του αποτελούσε η εικονογράφηση τέτοιων εγχειρημάτων.
Σχεδόν 25 χρόνια μετά τον θάνατο του συγγραφέα, ο εκθεσιακός χώρος Élysée Saint-Honoré και η Ενωση των Φίλων του Ιβ Ναβάρ συνδιοργανώνουν τον Δεκέμβριο στο Παρίσι μια έκθεση αφιερωμένη στη δημιουργική σχέση του λογοτέχνη και του ζωγράφου. Επιστολές, εικονογραφήσεις πολυάριθμων συγγραμμάτων, φωτογραφίες, έργα και σκίτσα είναι μερικά από τα τεκμήρια που θα παρουσιαστούν, καθώς αποτελούν το αποτέλεσμα της μακράς φιλίας και συνεργασίας των δύο ανδρών από τις αρχές της δεκαετίας του 1960 μέχρι και τον θάνατο του λογοτέχνη στα μέσα του ’90. Την έκθεση θα συνοδεύει και μια επιλογή έργων του Αλέκου Φασιανού.
Για να μπορέσει να γίνει το αφιέρωμα αυτό, χρειάστηκε να προηγηθεί εντατική έρευνα σε Αθήνα και Παρίσι, ώστε να έρθουν στο φως όλα αυτά τα στοιχεία που δεν αφορούν μόνον την καλλιτεχνική συμπόρευση αλλά και την ιδιαίτερη εκείνη περίοδο. Τα τεκμήρια θα συμπεριληφθούν στον κατάλογο που θα κυκλοφορήσει στα τέλη Νοεμβρίου από τις εκδόσεις H&O. Στο κείμενο που υπογράφει ο Φιλίπ Λεκόντ, μέλος της Ενωσης των Φίλων του Ιβ Ναβάρ, επισημαίνεται η σπουδαία συνδιάλεξη των δύο, που έρχεται στο φως για πρώτη φορά, αναβιώνοντας έτσι τις πλούσιες πολιτιστικά δεκαετίες του Παρισιού.