Ανισο ρεσιτάλ του Μαρτίνου Τιρίμου με έργα Μπετόβεν

Ανισο ρεσιτάλ του Μαρτίνου Τιρίμου με έργα Μπετόβεν

2' 19" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Πέρασαν επτά μήνες από την τελευταία συναυλία κλασικής μουσικής σε κλειστό χώρο του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. Είχε γίνει στις 11 Μαρτίου, λίγο πριν κλείσουν οι αίθουσες λόγω της πανδημίας και είχε αρκετές ομοιότητες με την εναρκτήρια της νέας καλλιτεχνικής περιόδου, η οποία πραγματοποιήθηκε στις 14 Οκτωβρίου. Τότε, όπως και τώρα, ήταν μια πιανιστική βραδιά στην αίθουσα «Μητρόπουλος». Τότε, όπως και τώρα, στο επίκεντρο ήταν ένας διάσημος σολίστ, του οποίου όμως η ακμή ανήκε στο παρελθόν. Τότε, η Ελίζαμπετ Λεόνσκαγια έπαιξε έργα Σούμπερτ και υποχρεώθηκε να διακόψει για μερικά λεπτά το πρόγραμμά της, προκειμένου να ξαναβρεί τον εαυτό της και να ολοκληρώσει τη βραδιά. Τώρα, ο Μαρτίνος Τιρίμος εγκατέλειψε την αίθουσα, διακόπτοντας σε τυχαίο σημείο την εκτενή Σονάτα αρ. 29 –«Χάμερκλαβιρ»– του Μπετόβεν. Λίγα λεπτά αργότερα επέστρεψε και την ολοκλήρωσε. Οπως τότε έτσι και τώρα, προφανώς δεν αντιμετωπίζει κανείς το ρεσιτάλ ενός καλλιτέχνη με σημαντική πορεία σαν εξετάσεις ωδείου. Εξίσου, όμως, δεν μπορεί κανείς, ούτε οι ίδιοι οι καλλιτέχνες, ούτε το κοινό, αλλά ούτε η καλλιτεχνική διεύθυνση του Μεγάρου, να παραγνωρίζει την πραγματικότητα, η οποία κάποτε διαφέρει από τις προθέσεις.

Στο πλαίσιο των εορτασμών για τα 250 χρόνια από τη γέννηση του Μπετόβεν, ο 78χρονος Τιρίμος επέλεξε ένα μεγάλο και απαιτητικό πρόγραμμα, το οποίο περιλάμβανε τις Σονάτες αρ. 29 και 31, το Κομμάτι για πιάνο σε ντο μείζονα («Εύθυμο και θλιμμένο»), όπως επίσης τη Φαντασία σε σολ ελάσσονα, έργο 77.

Το ρεσιτάλ ήταν άνισο. Κατ’ αρχάς οι δύο Σονάτες μαρτυρούσαν λεπτομερέστερη και σε μεγαλύτερο βάθος ενασχόληση απ’ ό,τι τα δύο άλλα κομμάτια, με τα οποία ξεκίνησε η βραδιά. Το αρχικό μέρος της Σονάτας αρ. 31 αποδόθηκε με εκφραστικότητα και επέτρεψε στην πνευματική διάσταση της μουσικής να αναδυθεί. Στα εδάφια όπου ο πιανίστας επέλεγε μετριασμένες ή και ζωηρές αλλά όχι υπερβολικές ταχύτητες, όπως στην τελική φούγκα της ίδιας Σονάτας, το αποτέλεσμα ήταν ανάλογα εκφραστικό. Αμέσως μετά, στη «Χάμερκλαβιρ», το περιττά γοργό τέμπο είχε ως αποτέλεσμα να απολέσουν την ισχύ τους τα περίφημα εμβληματικά πρώτα μουσικά μέτρα, τόσο στην αρχή της Σονάτας όσο και σε κάθε επανάληψή τους, χωρίς να υπάρχει άλλο όφελος.

Μετά τη διακοπή, ο Τιρίμος εμφανίστηκε αισθητά πιο σίγουρος και ολοκλήρωσε το απαιτητικό τρίτο μέρος, βασιζόμενος στη σημαντική εμπειρία του. Το τελευταίο μέρος της Σονάτας επέτρεψε τελικά στη συναυλία να κλείσει με θετικό πρόσημο. Εχει προγραμματιστεί ο πιανίστας να επιστρέψει στο Μέγαρο τον Δεκέμβριο για ένα ακόμη ρεσιτάλ, στο οποίο θα περιλαμβάνονται οι εξίσου απαιτητικές Σονάτες αρ. 30 και αρ. 32 του Μπετόβεν.

Η νέα διοίκηση του Μεγάρου είναι αντιμέτωπη με την πρόκληση της ανανέωσης ενός κουρασμένου οργανισμού. Στα τριάντα χρόνια από τότε που ιδρύθηκε το Μέγαρο, ο κόσμος έχει αλλάξει, ο δε κόσμος της κλασικής μουσικής έχει εμπλουτιστεί με νέες ιδέες, με τη διεύρυνση του ρεπερτορίου και με καταπληκτικούς νέους καλλιτέχνες. Στον απόηχο της ακύρωσης του επίσης 78χρονου Μπάρενμποϊμ, αξίζει να το σκεφτεί κανείς.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή