Ο Στάθης Κουτσούνης είναι ποιητής. Εχει εκδώσει επτά ποιητικές συλλογές, ενώ παράλληλα δημοσιεύει διηγήματα, κριτικά δοκίμια, μελέτες, άρθρα και βιβλιοκρισίες. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί σε ξένες γλώσσες. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων και του Κύκλου Ποιητών. Τελευταίο βιβλίο του: «Στου κανενός τη χώρα» (Μεταίχμιο, 2020).
Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;
Το βιβλίο «Να λέω λόγια σκοτεινά», μια ανθολόγηση ποιημάτων της Ινγκεμποργκ Μπάχμαν, τα «Ποιήματα επείγουσας ανάγκης» του Νικανόρ Πάρα και τα «Διηγήματα» του Ρέιμοντ Κάρβερ από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.
Ποιος ήρωας/ηρωίδα λογοτεχνίας θα θέλατε να είστε και γιατί;
Ο Γκρέγκορ Σάμσα από τη «Μεταμόρφωση» του Κάφκα. Επειδή αναζήτησε διαφυγή από το δεσμωτήριο στο οποίο είχε καταδικάσει τον εαυτό του.
Διοργανώνετε ένα δείπνο. Ποιους συγγραφείς καλείτε, ζώντες και τεθνεώτες;
Χρειάζονται πολλά δείπνα για να βρεθώ στο ίδιο τραπέζι με όλους τους συγγραφείς που αγαπώ. Στο πρώτο από αυτά θα καλούσα: τον Σοφοκλή με τον Οιδίποδα, τον Ευριπίδη με τη Μήδεια, τον Θερβάντες με τον Δον Κιχώτη, τον Στερν με τον Τρίστραμ Σάντι, τον Τολστόι με την Αννα Καρένινα, τον Ντοστογιέφσκι με τον Ρασκόλνικοφ, τον Καζαντζάκη με τον Ζορμπά, τον Ναμπόκοφ με τη Λολίτα, τον Κούντερα με την Τερέζα και τον Τόμας. Και τον Τσέλαν, ελπίζοντας να μου φέρει δώρο μια ανθοδέσμη με ποιήματά του.
Ποιο ήταν το πιο ενδιαφέρον στοιχείο που μάθατε πρόσφατα χάρη στην ανάγνωση ενός βιβλίου;
Τις λεπτές ψυχολογικές εκφάνσεις και τις απρόβλεπτες ανθρώπινες συμπεριφορές στο βιβλίο «Επικίνδυνες σχέσεις» του Λακλό.
Ποιο κλασικό βιβλίο διαβάσατε πρόσφατα για πρώτη φορά;
Το μυθιστόρημα του Ντιντερό «Ζακ ο μοιρολάτρης και ο αφέντης του».
Και ποιο είναι το βιβλίο που έχετε διαβάσει τις περισσότερες φορές;
Τη «Μεταμόρφωση» του Κάφκα.
Ποια είναι και πού βρίσκεται «Του κανενός η χώρα»;
Του «Κανενός η χώρα» είναι η μήτρα και η επιστροφή. Είναι η γη ενός πολυμήχανου Οδυσσέα, ο οποίος καταφέρνει να «ξεγελάσει» τον άνθρωπο-Πολύφημο, παρασύροντάς τον να πολιτογραφηθεί στη δική του χώρα, εκεί όπου επικρατούν «απέραντες φυτείες του ύπνου» και μια «πηχτή αδιαπέραστη σιωπή».
Υπάρχει ένας κεντρικός άξονας που να συνδέει τα ποιήματα της συλλογής;
Τα ποιήματα της συλλογής διαθέτουν ενότητα και κινούνται πράγματι γύρω από έναν κεντρικό άξονα, ο οποίος περιστρέφεται γύρω από την απώλεια, την απουσία, τη φθορά, την ανακοπή γενικά της ζωής και της δημιουργίας.
«Δάσος μετά την πυρκαγιά/ ένα άδειο βλέμμα»: ένας σύντομος σχολιασμός;
Το βλέμμα πλημμυρίζει καθώς τροφοδοτείται από την ομορφιά. Οταν η ομορφιά μετατρέπεται σε ασχήμια, το βλέμμα αδειάζει.
500 λέξεις με τον Στάθη Κουτσούνη
1' 52" χρόνος ανάγνωσης
