Τραγούδια και ρυθμοί για ένα «κανονικό» Σαββατοκύριακο

Τραγούδια και ρυθμοί για ένα «κανονικό» Σαββατοκύριακο

2' 1" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η αλήθεια είναι πως αυτό το Σαββατοκύριακο δεν μπορούμε να πάμε να χορέψουμε σε κλαμπ, ούτε να φορτώσουμε το αυτοκίνητο με προορισμό κάποιο ορεινό ξενοδοχείο. Από καθαρή αντίδραση όμως, και σε πείσμα της πανδημίας, μπορούμε να ακούσουμε μουσική και μάλιστα να προτιμήσουμε δύο καινούργια άλμπουμ, ένα ελληνικό και ένα βρετανικό, που μας στέλνουν, έστω νοερά, σε όσα θα κάναμε ένα «κανονικό» Σαββατοκύριακο.

Το βρετανικό δίδυμο των Groove Armada μπήκε ύστερα από δέκα ολόκληρα χρόνια στο στούντιο, στη διάρκεια της προηγούμενης καραντίνας, με πολύ… χορευτικές διαθέσεις, όπως δείχνει το «Get out on the dancefloor», εναρκτήριο κομμάτι – προτροπή του φρέσκου «Edge of the horizon». Και επειδή, όπως είπαμε, «dancefloor» δεν υπάρχει αυτόν τον καιρό, το σχετικό βιντεοκλίπ είναι γεμάτο ανθρώπους που χορεύουν στην κουζίνα, στο μπάνιο, στον κήπο, οπουδήποτε υπάρχουν διαθέσιμα μερικά ελεύθερα τετραγωνικά. Από εκεί και έπειτα ξεκινά ένα μουσικό καλειδοσκόπιο ρυθμικής αισιοδοξίας και διάθεσης για ζωή· οι ίδιοι οι τίτλοι των κομματιών («Holding strong», «We’re free», «Don’t give up») είναι ενδεικτικοί της διάθεσης, με το βίντατζ διαμαντάκι «Lover 4 now» να είναι από αυτά που δύσκολα ξεκολλούν από το μυαλό. Υπέροχο και το συνοδευτικό κλιπ με τα κινούμενα σχέδιο. Αν, τώρα, νοσταλγείτε το καλοκαίρι –το φετινό ή άλλα, πιο ξέγνοιαστα»–, το ομώνυμο τού άλμπουμ κομμάτι, ακριβώς στη μέση του δίσκου, έρχεται ως ορισμός της κουλ διάθεσης και του λικνίσματος δίπλα στην παραλία.

Τραγούδια και ρυθμοί για ένα «κανονικό» Σαββατοκύριακο-1
Το εξώφυλλο του καινούργιου, χορευτικού άλμπουμ των Groove Armada, και ο δίσκος των Αθηναίων The Callas, που σηματοδοτεί τη στροφή στη μητρική τους γλώσσα.

Υστερα από μία 20ετία και βάλε «αφοσίωσης» στον ξένο στίχο από τις ελληνικές ηλεκτρικές μπάντες –με λίγες εξαιρέσεις–, πλέον η στροφή προς τη μητρική γλώσσα είναι γεγονός, με τους πάντα ενημερωμένους The Callas να ακολουθούν τον συρμό. Αυτό, βέβαια, δεν είναι κακό, ιδιαίτερα όταν το αποτέλεσμα μοιάζει όπως το «Είμαι ένα ξενοδοχείο», τον νέο δίσκο της αθηναϊκής μπάντας, που αποδεικνύει (ξανά) πως οι λέξεις δεν αποτελούν εμπόδιο όταν η δουλειά γίνεται με γνώση και επαγγελματισμό. 

Οι κιθάρες, άλλωστε, είναι όσο «βρώμικες» θα θέλαμε –και παραπάνω από όσο περιμέναμε–, οι μελωδίες θυμίζουν Sonic Youth και Arctic Monkeys και γενικώς το κλίμα είναι αυτό του σύγχρονου αμερικανικού – ευρωπαϊκού ροκ. Μοναδική, ίσως, εξαίρεση το ομότιτλο («Είμαι ένα ξενοδοχείο»), το οποίο έχει κάτι από μπαλάντα του Ασιμου και κλείνει τον δίσκο. Προσωπικό αγαπημένο, πάντως, έπειτα από αρκετές ακροάσεις, παραμένει το ατμοσφαιρικό «Τι σκέφτεσαι;», με το επαναλαμβανόμενο «μου λείπεις υπέροχα» να ηχεί σαν ειρωνική παραδοχή, ανάμεσα σε χορδές και κρουστά που συνοδεύουν σχεδόν τελετουργικά.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή