Ολο και πιο συχνά την τελευταία δεκαετία, τα μουσεία –δημόσια, ιδιωτικά, πανεπιστημιακά– συνασπίζονται σε τοπικό ή περιφερειακό επίπεδο, σε μια προσπάθεια συνεργασίας και αλληλοϋποστήριξης, για την προώθηση κοινών δράσεων και την αντιμετώπιση κοινών προβλημάτων. Ενα καλό παράδειγμα ήταν αυτό του Δικτύου Μουσείων της Λέσβου το 2014. Ενωσαν τις δυνάμεις τους για να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικότερα τη μειωμένη επισκεψιμότητα, αλλά και να αναλάβουν πρωτοβουλίες για τον πολιτιστικό, εκπαιδευτικό και αναπτυξιακό ρόλο τους. Νωρίτερα, το 2009 προηγήθηκε το Δίκτυο Μουσείων και Πολιτιστικών Φορέων της Αθήνας. Πριν από λίγες ημέρες ιδρύθηκε το Δίκτυο Μουσείων Ιονίων Νήσων (ΔιΜΙΝ), «λύση για τους μουσειακούς οργανισμούς όχι μόνο εν καιρώ πανδημίας» όπως τονίζουν οι εκπρόσωποί του. Το Ιόνιο Πανεπιστήμιο και το μουσείο του στοχεύουν «σε μια ενίσχυση της πολιτικής των συνεργασιών στον τομέα των μουσείων και του πολιτισμού, ώστε να δημιουργηθεί ένα ισχυρό δίκτυο με φορείς που θα προσδώσουν επιπλέον κύρος στην προσπάθεια ανάδειξης και διαχείρισης του πολιτιστικού κεφαλαίου των Ιονίων Νήσων».
Πράγματι, οι υπογραφές μπήκαν από τους εκπροσώπους 14 μουσειακών φορέων μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα. Από την Κεφαλονιά, η Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη – Μουσείο Ληξουρίου – Ιακωβάτειος, το Κοργιαλένειο Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο, καθώς και το Λαογραφικό Μουσείο Καμιναράτων. Από την Κέρκυρα, το παράρτημα της Εθνικής Πινακοθήκης, η Ιστορική Λαογραφική Εταιρεία Κέρκυρας, οι Μουσειακές Συλλογές Ιονίου Πανεπιστημίου και το Μουσείο Καποδίστρια, ενώ από τη Λευκάδα, το Μουσείο Αγγελου Σικελιανού, το Λαογραφικό Μουσείο Καβάλου και το Πνευματικό Κέντρο. Από τη Ζάκυνθο, τα Μουσεία Γρηγορίου Ξενόπουλου, Ούγκο Φόσκολο και το Μουσείο Σολωμού & Επιφανών Ζακυνθίων και, τέλος, από την Ιθάκη το Ναυτικό και Λαογραφικό Μουσείο. Στην πρώτη τηλεδιάσκεψη του νεοσύστατου φορέα συμμετείχαν η αντιπεριφερειάρχης Οικονομικών και Πολιτιστικών Ιονίων Νήσων Κατερίνα Μοθωναίου και ο πρύτανης του Ιονίου Πανεπιστημίου, Ανδρέας Φλώρος.
Η αλήθεια είναι ότι τις προηγούμενες δεκαετίες η χώρα γέμισε με μουσεία και σε πολύ λίγες περιπτώσεις εξασφαλίστηκε η βιωσιμότητά τους. Οι τοπικές κοινωνίες ζητούσαν επίμονα την ίδρυσή τους, αλλά στην πορεία τα εγκατέλειψαν. Η οικονομική κρίση έφερε πολλά από αυτά στα όριά τους και τώρα η υγειονομική επιτείνει το πρόβλημα. Η συνεργασία μεταξύ τους θα βοηθήσει να ανταποκριθούν στις ανάγκες της εποχής. Μιαν άλλη προτεραιότητα είναι η πιστοποίησή τους, όλων των μουσείων, δημόσιων και ιδιωτικών.