Το πρώτο παλτό από τα πολυσυζητημένα που φοράει η Νικόλ Κίντμαν στη σειρά «The Undoing» (HBO) εμφανίζεται μόλις στο έβδομο λεπτό του πρώτου επεισοδίου. Είναι ένα μακρύ μπορντό που δένει χαλαρά στη μέση με υφασμάτινη ζώνη, το πανωφόρι που ταιριάζει απολύτως στην Γκρέις Φρέιζερ, ευκατάστατη σύζυγο Νεοϋορκέζου γιατρού και ψυχοθεραπεύτρια, που στο συγκεκριμένο έβδομο λεπτό κατευθύνεται προς το γραφείο της κρατώντας στο χέρι έναν καφέ με υπόκρουση κλασικής μουσικής. Μόλις ενάμιση μήνα από την πρεμιέρα του, το «The Undoing» έχει κάνει αξιοσημείωτη επιτυχία. Σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσιεύθηκαν στο τέλος Νοεμβρίου (Guardian), τη σειρά παρακολούθησαν πάνω από 10 εκατομμύρια θεατές στις ΗΠΑ, τεράστιος αριθμός αν σκεφθεί κανείς πόσο σκληρός είναι ο ανταγωνισμός ανάμεσα στις πλατφόρμες. Ωστόσο, τα περισσότερα δημοσιεύματα στο Τύπο δεν αφορούν το σενάριο και την εξέλιξη της αστυνομικής πλοκής – πρόκειται για ένα τυπικό «whodunnit», στο οποίο αναζητούμε τον δολοφόνο. Δεν είναι καν κινηματογραφικής φύσεως.
Η μεγαλύτερη συζήτηση γίνεται για τα ρούχα που ντύνουν τον χαρακτήρα που υποδύεται η Κίντμαν. Η Βανέσα Φρίντμαν, απαιτητική διευθύντρια μόδας και επικεφαλής κριτικός μόδας των New York Times, έγραψε στη στήλη της ότι πέρασε το Σαββατοκύριακο των Ευχαριστιών «με τα παλτό της Νικόλ Κίντμαν, μια απόδειξη ότι οι καλύτερες επιδείξεις μόδας δεν γίνονται πλέον στις πασαρέλες, αλλά στην τηλεόραση». Η Φρίντμαν, ισχυρή opinion leader, έγραψε επίσης ότι το πράσινο παλτό είναι το αγαπημένο της –για αυτό το ρούχο υπάρχουν πλέον αμέτρητες δημοσιεύσεις στο Διαδίκτυο– και ότι οι σχεδιαστές θα έπρεπε να παρακολουθήσουν πώς χειρίζονται τη μόδα οι γίγαντες του streaming για να οργανώσουν τις ψηφιακές παρουσιάσεις τους.
Οπως συνέβη το 2000 με το «Sex and the City», τώρα με το «The Undoing» ή το «The Queen’s Gambit» (Netflix), πρόκειται για τηλεοπτικά προϊόντα που χαρακτηρίζονται «shoppable shows», δηλαδή σειρές στις οποίες το στοιχείο του lifestyle και της μόδας είναι τόσο κυρίαρχο ώστε να δημιουργεί τάση. Το μόνο που λείπει –προς το παρόν– είναι να μπορεί ο θεατής να τοποθετήσει τον κέρσορα επάνω σε κάποιo από τα ρούχα των πρωταγωνιστών και να τo προσθέσει στο ψηφιακό του «καλάθι».
H επίδραση που ασκεί η τηλεόραση στη μόδα είναι σημαντική, ακόμη κι όταν δεν πρόκειται για σειρές που δίνουν τόση σημασία στο στυλ. Η σχεδιάστρια κοστουμιών του «Unorthodox», Τζαστίν Σέιμουρ, προκειμένου να μην προδώσει τον ενδυματολογικό κώδικα των ορθόδοξων εβραϊκών κοινοτήτων και παράλληλα να προβάλλει την προσωπικότητα των ηρώων μέσω των ενδυματολογικών επιλογών τους, πέρασε μήνες μελετώντας και ψάχνοντας στις αγορές. Η ίδια ξεκίνησε την καριέρα της ως μοντέλο στη Νέα Υόρκη των ’80s και, όπως λέει στο online project #FashionMeetsCinema THE DARK CAND, χρωστάει πολλές από τις γνώσεις της στους Ιταλούς σχεδιαστές που την έντυναν τότε. Η γκαρνταρόμπα της μικροκαμωμένης πρωταγωνίστριας, της Εστι, δίνει έμφαση στη σεμνότητα, κάτι που στη συνέχεια είδαμε στις συλλογές μεγάλων οίκων (Valentino, Erdem). Οσο για τις κουμπωμένες ώς τον λαιμό μπλούζες της, είχαν τα μικρά εμπριμέ σχέδια που έκαναν διάσημη τη φίρμα της Laura Ashley τη δεκαετία του ’70.