Κλισέ, αλλά αγαπημένες και εορταστικές

Κλισέ, αλλά αγαπημένες και εορταστικές

6' 5" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Κακά τα ψέματα, τα φετινά Χριστούγεννα προβλέπεται μπόλικη παραμονή στον καναπέ, απέναντι από την τηλεόραση, με ταινίες, σειρές και όλα τα συναφή που θα γεμίσουν ώρες τις οποίες σε διαφορετική περίπτωση θα περνούσαμε έξω ή παρέα με αγαπημένα πρόσωπα. Κι επειδή (αναπόφευκτα) θα έρθει εκείνη η ώρα που τα παιδιά, το ταίρι μας ή και εμείς οι ίδιοι θα ζητήσουμε να δούμε κάτι πιο εορταστικό «για να μπούμε στο πνεύμα», ας είναι τουλάχιστον αυτό αξιόλογο, που θα ξυπνά ίσως και μερικές ωραίες μνήμες ή θα μας ταξιδεύει σε μια πιο ευχάριστη πραγματικότητα. Το πνεύμα των επιλογών μας παραμένει βεβαίως πάντα ανάλαφρο –δεν χρειάζεται άλλωστε παραπάνω ψυχοπλάκωμα αυτό τον καιρό– ξεκινώντας από ταινίες για μεγάλους και αφιερώνοντας στη συνέχεια ειδική ενότητα στα παιδιά, που έχουν τέτοιες μέρες και την τιμητική τους.

«The Night Before» (2015)

Ξεκίνημα με κωμωδία και μάλιστα αστεράτη. Οι Σεθ Ρόγκεν, Τζόζεφ Γκόρντον-Λέβιτ και Αντονι Μακί συναντιούνται ως άλλοι τρεις μάγοι με προορισμό όχι τη θεία φάτνη, αλλά το καλύτερο χριστουγεννιάτικο πάρτι. Τρεις παιδικοί φίλοι γλεντούν κάθε χρόνο μέχρι τελικής πτώσης την παραμονή των Χριστουγέννων, ωστόσο συνειδητοποιούν –γύρω στα 35– ότι έχει φτάσει πια ο καιρός της ενηλικίωσης. Ετσι, αποφασίζουν να το γιορτάσουν με μια τελευταία εκστρατεία διασκέδασης, όμως τα πράγματα δεν θα πάνε ακριβώς όπως τα έχουν σχεδιάσει. Η ταινία του Τζόναθαν Λεβίν («50/50») περιέχει μπόλικα κλισέ αλλά και μερικές αληθινά ξεκαρδιστικές σκηνές, με τον Σεθ Ρόγκεν να ξεχωρίζει στον ρόλο ενός Εβραίου που κυκλοφορεί παντού με ένα πελώριο άστρο του Δαβίδ πάνω στο πουλόβερ του.

«Let It Snow» (2019)

Οπως και να το κάνουμε, οι εορταστικές ταινίες είναι συνήθως συνδεδεμένες με τις ρομαντικές κομεντί. Μια τέτοια, με πολύ νεανικό πρόσημο μάλιστα, μας έφερε πέρυσι το Netflix, συστήνοντας και αρκετούς από τους υποσχόμενους σταρ που συγκεντρώνει τελευταία στο δυναμικό του. Σε μια τυπική αμερικανική κωμόπολη, μια παρέα εφήβων περνάει διάφορες περιπέτειες, τσακώνεται, ερωτεύεται και διασκεδάζει όπως μπορεί, εν μέσω μιας χριστουγεννιάτικης χιονοθύελλας. Και εδώ τα κλισέ δεν είναι καθόλου λίγα, όμως αυτά πάνε προφανώς πακέτο σχεδόν με οποιαδήποτε ταινία του είδους. Ο ρομαντισμός πάντως είναι ευχάριστος και αρκούντως σύγχρονος και συμβατός με τη δια-φορετικότητα που προσπαθεί τα τελευταία χρόνια να προωθήσει η διαδικτυακή πλατφόρμα.

Κλισέ, αλλά αγαπημένες και εορταστικές-1
Το κλασικό «Μια υπέροχη ζωή» του Φρανκ Κάπρα (αριστερά) και το σύγχρονο «Let It Snow», δύο διαφορετικές αλλά καλές επιλογές. 

«Μια υπέροχη ζωή» (1946)

Εβδομήντα τέσσερα χρόνια μετά την πρώτη κυκλοφορία της, η παραμυθένια ταινία του Φρανκ Κάπρα βρίσκεται ακόμα στην κορυφή των χριστουγεννιάτικων φιλμ. Ενας άγγελος εξ ουρανού στέλνεται για να συναντήσει έναν απελπισμένο μπίζνεσμαν και να του δείξει πώς θα ήταν η ζωή αν εκείνος δεν είχε ποτέ γεννηθεί. Με το γνήσιο λαϊκό πνεύμα του παλιού καλού Χόλιγουντ, ο Κάπρα δημιουργεί ένα φιλμ γεμάτο αυθεντική συγκίνηση, προορισμένο να αναδείξει το μόνο πράγμα που μπορεί να σταθεί εμπόδιο σε έναν άκαρδο και εκφυλισμένο από το χρήμα κόσμο: την ανθρωπιά και την ανιδιοτελή αγάπη. Κι όλα αυτά δίχως πομπώδεις σκηνές, αλλά με μια απλότητα που παραμένει αφοπλιστική –και επίκαιρη– μέχρι και τις μέρες μας.

«Love Actually» (2003)

Πριν αρχίσει να αποκεφαλίζει ζόμπι και να τρέχει στις ερημιές του τηλεοπτικού «The Walking Dead», ο Αντριου Λίνκολν είχε γίνει γνωστός για μια από τις πιο (αφόρητα για κάποιους) ρομαντικές σκηνές στη σύγχρονη κινηματογραφική ιστορία. Με την κοπέλα που αγαπάει (Κίρα Νάιτλι) να είναι με άλλον, ο Μαρκ της κάνει ερωτική εξομολόγηση δίχως να πει λέξη, μέσα από μια σειρά πελώριες κάρτες που κρατάει στα χέρια του, στο κατώφλι του σπιτιού της. Αν δεν το έχετε δει, αυτό είναι και το γενικότερο πνεύμα του «Love Actually», μιας ταινίας που συγκεντρώνει ένα πλούσιο καστ Βρετανών αστέρων (Χιου Γκραντ, Κόλιν Φερθ, Εμα Τόμπσον, Μπιλ Νάι, Λίαμ Νίσον κ.ά.) αφηγούμενη τις ιστορίες οκτώ πολύ διαφορετικών μεταξύ τους ζευγαριών.

«Last Christmas» (2019)

Αλλη μια ρομαντική κομεντί πρόσφατης εσοδείας, που βλέπεται πιο ευχάριστα από όσο προδιαθέτει εξαρχής. Σε αυτό βοηθά η λαμπερή παρουσία της μικροσκοπικής αλλά πανέμορφης Εμίλια Κλαρκ («Game of Thrones»), η οποία υποδύεται την Κέιτ, μια νεαρή γυναίκα που δουλεύει σε ένα κατάστημα με χριστουγεννιάτικα είδη του Λονδίνου. Εγκλωβισμένη σε μια καθημερινότητα βαρετής δουλειάς, ανούσιου ξεσαλώματος και ανωριμότητας, η κοπέλα θα ταρακουνηθεί όταν στη ζωή της μπαίνει ο Τομ (Χένρι Γκόλντινγκ), ένας φιλοσοφημένος άνδρας που θα την κάνει να δει τα πράγματα αλλιώς. Φυσικά, ως συνήθως η σχέση τους θα αντιμετωπίσει δυσκολίες, ενώ μια έκπληξη περιμένει στο φινάλε. Τα ουκ ολίγα κλισέ γίνονται κάπως πιο υποφερτά χάρη σε κάποια επιτυχημένα αστεία αλλά και στα δημοφιλή τραγούδια του Τζορτζ Μάικλ (είναι ο αγαπημένος της Κέιτ) που συνθέτουν το σάουντρακ.

«Μάτια ερμητικά κλειστά» (1999)

Φινάλε με κάτι πιο πικάντικο και τη μόνη πραγματικά ενήλικη ταινία της λίστας. Στο τελευταίο φιλμ της καριέρας του, ο μεγάλος Στάνλεϊ Κιούμπρικ δημιουργεί έναν σκοτεινό μύθο που εκτυλίσσεται τις ημέρες των γιορτών. Ενας επιτυχημένος γιατρός (Τομ Κρουζ) μαθαίνει για τις ερωτικές φαντασιώσεις της γυναίκας του (Νικόλ Κίντμαν) και νιώθει έτοιμος να… ανταποδώσει. Επειτα από κάποιες αναζητήσεις καταλήγει σε ένα ιδιωτικό πάρτι μεταμφιεσμένων, όπου όμως η σεξουαλική ικανοποίηση πάει πακέτο με τρομερούς κινδύνους. Ο Κιούμπρικ κινηματογραφεί σαγηνευτικά φανερές και κρυφές επιθυμίες σε ένα αριστούργημα που αδικείται από όσους στέκονται απλώς στην «προκλητική» εικονοποιία του.

Μερικές επιλογές για να ικανοποιήσουν τους μικρούς θεατές

Κλισέ, αλλά αγαπημένες και εορταστικές-2
Ο Τζακ από τον «Εφιάλτη των Χριστουγέννων» (αριστερά) και το τρυφερό «Κλάους» του Σέρχιο Πάμπλος (δεξιά). 

«Ο εφιάλτης των Χριστουγέννων» (1993)

Το αξεπέραστο γοτθικό παραμύθι του (παραγωγού) Τιμ Μπάρτον είναι ταυτόχρονα και μία από τις πρωτοποριακές ταινίες του είδους από τεχνικής απόψεως. Ο βασιλιάς της πόλης του Χάλοουιν, Τζακ Σκέλινγκτον, πλήττει κάνοντας συνεχώς τα ίδια κι έτσι αναλαμβάνει τις προετοιμασίες των Χριστουγέννων. Τα κάπως μακάβρια γούστα του, ωστόσο, δεν είναι ακριβώς συμβατά με το εορταστικό πνεύμα. Προσεγμένο στη λεπτομέρεια animation, υπέροχες μουσικές και μαύρο χιούμορ είναι τα συστατικά ενός εκπληκτικού φιλμ που βλέπεται εξίσου ευχάριστα από μικρούς και μεγάλους. Σήμερα μπορεί να αναζητήσει κανείς και τη νεότερη βερσιόν του, επεξεργασμένη με σύγχρονα εφέ υπό την επίβλεψη του Μπάρτον, που κυκλοφορεί επίσης.  

«Κλάους: Το μυστικό των Χριστουγέννων» (2019)

Ο ιδιοφυής δημιουργός της σειράς ταινιών «Εγώ, ο Απαισιότατος», Σέρχιο Πάμπλος, μας φέρνει ένα εξαιρετικό και υποψήφιο για Οσκαρ κινούμενο σχέδιο, που βρίσκουμε στην πλατφόρμα του Netflix. 

Σε κάποιο απομακρυσμένο χωριό, ο Γιέσπερ, ένας νεαρός ταχυδρόμος, φθάνει για να εκτίσει την «τιμωρία» του. 

Εκεί γνωρίζει τον Κλάους, έναν ηλικιωμένο κατασκευαστή παιχνιδιών, με τους δυο τους να γίνονται φίλοι και να ξεκινούν μια καμπάνια που θα φέρει ξανά το γέλιο στην ξεχασμένη κοινότητα. Η ιστορία ενηλικίωσης συναντάει τον μύθο του Αγίου Βασίλη σε ένα όμορφα σχεδιασμένο animation, χειροποίητης αισθητικής και παλιάς καλής αφηγηματικής μαγείας.  

«Μόνος στο σπίτι» (1990)

Η ταινία που ως μικρά ή μεγαλύτερα παιδιά έχουμε δει λίγο-πολύ όλοι, ωστόσο δεν γίνεται να λείπει από τη λίστα. Ο Μακόλεϊ Κάλκιν έγινε παγκοσμίως διάσημος για τον ρόλο του απίθανου πιτσιρίκου, τον οποίο η πολυμελής οικογένειά του ξεχνάει στο σπίτι φεύγοντας σε χριστουγεννιάτικες διακοπές. Ο μικρός πρέπει πλέον να τα βγάλει πέρα μόνος, ακόμα και κόντρα σε δύο αδίστακτους διαρρήκτες, οι οποίοι έχουν βάλει σκοπό να εισβάλουν στο σπίτι. Ο επιτυχημένος σκηνοθέτης Κρις Κολόμπους συναντάει τον Τζον Χιουζ τού «The Breakfast Club» στο σενάριο, με το αποτέλεσμα να είναι μοναδικό. Δεν είναι τυχαίο που το «Μόνος στο σπίτι» έγινε τόσο μεγάλη επιτυχία και βλέπεται ακόμα, τρεις δεκαετίες μετά, το ίδιο απολαυστικά. Οι πολλές αστείες σεκάνς, στις οποίες συμβάλλουν τα μέγιστα και οι Τζο Πέσι και Ντάνιελ Στερν, που ερμηνεύουν τους ρόλους των ληστών, είναι πραγματικά διαχρονικές και υπόδειγμα για τον τρόπο που πρέπει να γυρίζονται ανάλογες ταινίες. 

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή