«…ν’ αποδιώξω το φόβο που ταράζει συθέμελα την ανθρώπινη ζωή…»

«…ν’ αποδιώξω το φόβο που ταράζει συθέμελα την ανθρώπινη ζωή…»

1' 56" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

«Γεννήθηκε ο ποιητής Τίτος Λουκρήτιος. Αργότερα τρελάθηκε επειδή ήπιε ένα ερωτικό φίλτρο. Στα φωτεινά διαλείμματα της τρέλας του (per intervalla insamiae), έγραψε μερικά βιβλία τα οποία αργότερα επιμελήθηκε (emendavit) ο Κικέρων· κατόπιν, αυτοκτόνησε σε ηλικία 44 ετών». 

Ωστόσο, αυτό το, αφηγηματικά άρτιο, βιογραφικό, γραμμένο το 94 μ.Χ., είναι προϊόν μυθοπλασίας. Συγγραφέας του, ο Αγιος Ιερώνυμος (347-420 μ.Χ.), όπως όμως λένε όσοι γνωρίζουν, «η περιγραφή είναι προβληματική και καμία φράση της δεν είναι αξιόπιστη».  

Πέρα από το ότι ο Λουκρήτιος έγραψε το εμβληματικό συνθετικό ποίημα «Για την φύση των πραγμάτων. De Rerum Natura» (μτφρ.: Θεόδωρος Αντωνιάδης-Ρένα Χαμέτη, φιλολογική επιμ.: Βασίλης Φυντίκογλου, σημ.-σχόλια: Γιάννης Αβραμίδης, εκδ. Θύραθεν) ή ότι υπήρξε οπαδός του Επίκουρου, ελάχιστα πράγματα είναι γνωστά για τη ζωή του. 

Η πιο εξωτική πληροφορία σχετίζεται με τις στάχτες της Πομπηίας: πιθανώς ο ποιητής να ήταν μέλος επικούρειας κοινότητας στο Ερκουλάνο (Ηράκλειο) της Νεαπόλεως, καθώς αποσπάσματα του ποιήματός του (ίσως να) εντοπίστηκαν στους απανθρακωμένους παπυρικούς κυλίνδρους της επικούρειας βιβλιοθήκης του Ερκουλάνου, που σκεπάστηκε από την ηφαιστειακή τέφρα όταν εξερράγη ο Βεζούβιος το 79 μ.Χ.

Ο κύριος Γκρι στέκεται στην εκδοχή της τρέλας εξαιτίας ερωτικού φίλτρου. Γι’ αυτό, άραγε, το «De Rerum Natura», ένας ύμνος στο καθημερινό θαύμα του σύμπαντος, ξόρκι στον φόβο του θανάτου και αποθέωση της γαλήνιας αταραξίας έναντι των ρωγμών που φέρουν τα πάθη, περιλαμβάνει εκτενή λίβελλο κατά της ερωτικής επιθυμίας;

Ενδεχομένως. Ο άνθρωπος που γράφει «τίποτα δεν δίνεται στο σώμα για απόλαυση, πέρα από κούφια είδωλα: ελπίδες θλιβερές που τις σαρώνει ο αέρας» μάλλον είχε νιώσει στο πετσί του τη σουβλιά του έρωτα. Η δε στιγμή της ερωτικής έξαψης, γράφει, «είναι η μόνη περίπτωση όπου, όσα περισσότερα κατέχουμε άλλο τόσο μας καίει τα στήθη πόθος σφοδρός». 

Λόγια πονεμένου ανδρός, ασφαλώς. Και ματαιοπονία, επίσης. Θυμίζει τη ρήση του Ζαμφόρ που αγαπούσε ο Κωστής Παπαγιώργης: «Οποιος στα σαράντα του δεν είναι μισάνθρωπος, δεν αγάπησε ποτέ τους ανθρώπους». 

Για αυτό το νέο έτος που ανατέλλει, ας κρατήσουμε κάποια άλλα αποσπάσματα, δοξαστικά και ερωτικά για τη ζωή και τη φύση: «Τώρα πια πρέπει να φωτίσω με τους στίχους μου τη φύση του νου και της ψυχής, και ν’ αποδιώξω το φόβο που ταράζει συθέμελα την ανθρώπινη ζωή, το φόβο του Κάτω Κόσμου, που σκιάζει τα πάντα με τη μαυρίλα του θανάτου και δεν αφήνει αγνή και αμόλυντη καμιά απόλαυση».

Ο κύριος Γκρι εύχεται σε όλο τον κόσμο Καλή Χρονιά!

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή