Μακάρι να ήταν όλα διαφορετικά. Να μαζεύονταν σιγά σιγά οι θεατές στο φουαγιέ, να ψιλοκουβέντιαζαν, να άκουγαν το τρίτο κουδούνι, να παρακολουθούσαν την παράσταση κι έπειτα, σε μπαρ, εστιατόρια ή οπουδήποτε αλλού, να συμφωνούσαν ή να διαφωνούσαν για την επιτυχία του εγχειρήματος. Φυσικά, η πραγματικότητα έχει άλλη άποψη και την Κυριακή δεν άλλαξε γνώμη: η νέα, Ερευνητική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, που ο Δημήτρης Λιγνάδης είχε εξαγγείλει από την αρχή της θητείας του, εγκαινιάστηκε με τη «Μήδεια», που σκηνοθέτησε η Μάρθα Φριντζήλα και παρουσιάστηκε διαδικτυακά. Τι σήμαινε αυτό, πέρα από μια παράσταση που προβάλλεται online; Οτι το κοινό άκουσε τις εισαγωγικές τοποθετήσεις του Γιάννη Λιγνάδη, επιστημονικού συμβούλου αρχαίου δράματος του Εθνικού Θεάτρου, κατόπιν της σκηνοθέτριας και έπειτα του Δημήτρη Λιγνάδη, ο οποίος ανακοίνωσε την ιδρυτική διακήρυξη της Ερευνητικής Σκηνής. Η περιγραφή της ταυτότητας, των στόχων και των δράσεων της Σκηνής ήταν κάτι παραπάνω από ένα εύγεστο ορεκτικό.
Το κυρίως γεύμα δεν κρίνεται εύκολα, γιατί οι παρασκευές του, τα σκεύη του δεν ήταν τα κατάλληλα, για ευνόητους λόγους. Στο πλαίσιο του live streaming, είναι λογικό η συγκέντρωση μιας πρωταγωνίστριας να μην παραμένει αδιάλειπτη και οι φωνές όλων να ακούγονται ενίοτε άνισα. Εστω κι έτσι, η Μάρθα Φριντζήλα, ο Θάνος Τοκάκης και ο Ανδρέας Κωνσταντίνου, συνοδεία της ζωντανής μουσικής του Βασίλη Μαντζούκη, επικεντρώθηκαν σε κάτι που δύσκολα περιορίζεται από όλη την τεχνολογία του κόσμου: τον ανθρώπινο λόγο.
Οι ερωτήσεις του κοινού προς τους συντελεστές (που θα ακολουθούν κάθε παράσταση της Ερευνητικής Σκηνής) εστιάστηκαν, μεταξύ άλλων, στο ζήτημα του Χορού, στην εναλλαγή των ρόλων από τους άνδρες ηθοποιούς, αλλά και στην ερμηνεία «συμβολισμών», όπως τα σκοτεινά πετρώματα του σκηνικού, η ακινησία της Μήδειας, η επιλογή να τραγουδήσει Τσιτσάνη κ.λπ.
Οπως πάντως παρατήρησε στη διάρκεια των ερωτήσεων ο Δημήτρης Λιγνάδης, το live streaming έχει και κάποια καλά. Συγκεκριμένα, «το ότι θα μπορούμε και με τις υπόλοιπες δράσεις της Ερευνητικής Σκηνής να συνδεόμαστε πανελλήνια, πανευρωπαϊκά, παγκόσμια ίσως, με ένα κοινό που θέλει να συζητήσει, να προβληματιστεί, να ρωτήσει ή και να διδάξει πάνω στο θέμα του αρχαίου δράματος».