Η μνήμη και το μέλλον του Πεν Στέισον στη Νέα Υόρκη
Η επέκταση, εν καιρώ πανδημίας, του Πεν Στέισον, του μεγάλου σιδηροδρομικού σταθμού της Νέας Υόρκης είναι μια εξέλιξη που δεν αφορά μόνο την πόλη και το μέλλον των μετακινήσεων. Εχει έναν τεράστιο συμβολισμό, καθώς η νέα πτέρυγα, που πήρε το όνομα του γερουσιαστή Μόινιχαν, είναι ένα αρχιτεκτονικό έργο πνοής που συνταιριάζει στοιχεία νέων τεχνολογιών με την κλασικιστική παράδοση, ως φόρο τιμής στον κατεδαφισμένο Πεν Στέισον (ο Ντάνιελ Πάτρικ Μόινιχαν, 1927-2003, ήταν μέλος του Δημοκρατικού Κόμματος και ο εμπνευστής της ανανέωσης του Πεν Στέισον ήδη από τη δεκαετία του 1990). Η νέα πτέρυγα βρίσκεται μέσα σε ένα από τα μεγάλα κτίρια της Νέας Υόρκης των αρχών του 20ού αιώνα, στο ταχυδρομικό μέγαρο Τζέιμς Φάρλεϊ, που χτίστηκε παράλληλα με τον παλιό Πεν Στέισον στο μεγαλοπρεπές ύφος της νεοϋορκέζικης Beaux-Arts, θυμίζοντας την κοινωνία που περιγράφει η Ιντιθ Γουόρτον. Το νέο έργο έχει την υπογραφή του αρχιτεκτονικού γραφείου SOM, από τα μεγαλύτερα παγκοσμίως, και επαναφέρει ζητήματα στον δημόσιο διάλογο, όπως η συμβολή των σιδηροδρόμων στην υπό διαμόρφωση καθημερινότητα, τα νέα αρχιτεκτονικά ορόσημα της Νέας Υόρκης, η σύνδεση παρελθόντος και μέλλοντος. Το ρολόι που δεσπόζει στο νέο κτίριο είναι μια ανάμνηση του παλαιού Πεν Στέσιον, που ήταν ένα μνημειακής αρχιτεκτονικής κτίριο, μοναδικό σε ατμόσφαιρα και μορφοπλαστική ποικιλία. Εχει ενδιαφέρον να αναλογιστεί κανείς πώς η «θυσία» του παλαιού Πεν Στέισον άνοιξε τον δρόμο σε μια νέα προσέγγιση σε αυτό που αποκαλούμε αρχιτεκτονική κληρονομιά. Η κατεδάφιση άρχισε τον Οκτώβριο του 1963 και ολοκληρώθηκε το 1964. Παρότι υπήρξαν διαμαρτυρίες, ήδη από το 1962, όταν είχε γίνει γνωστή η πρόθεση της κατεδάφισης του μνημειακού κτιρίου, οι αντιστάσεις ήταν χαμηλές, καθώς έως και τις αρχές της δεκαετίας του ’60 ήταν περιορισμένο το ενδιαφέρον για τους ιστορικούς ρυθμούς προ του 1914. Επιπλέον, το παλιό κτίριο είχε εκπέσει σε κατάσταση παρακμής, καθώς τα μεταπολεμικά χρόνια είδαν τον θρίαμβο του αυτοκινήτου και του αεροπλάνου εις βάρος του σιδηροδρόμου. Αυτό συνέβη κυρίως στις ΗΠΑ. Με την κατεδάφιση όμως του Πεν Στέισον, αναπτύχθηκε το κίνημα για τη διάσωση της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς. Η κατεδάφιση του Πεν Στέισον θεωρείται το μεγαλύτερο «σοκ» στην ιστορία των πληγμάτων που δέχθηκε η αρχιτεκτονική προ του μοντερνισμού. Τα τελευταία χρόνια υπάρχει πρωτοβουλία για το ξαναχτίσιμο του παλαιού σταθμού.
ΑΛΜΠΟΥΜ
Μπέντζαμιν Γκρόσβενορ
Ο Βρετανός 28χρονος πιανίστας, που έχει ανέλθει στην κορυφή στην κατηγορία των κλασικών σολίστ, Μπέντζαμιν Γκρόσβενορ, ανακοίνωσε την εκ νέου συνεργασία του με την εταιρεία Decca Classics και ανήγγειλε την κυκλοφορία του άλμπουμ που επισφραγίζει αυτήν τη σχέση. Θα κυκλοφορήσει στις 19 Φεβρουαρίου και θα είναι αφιερωμένο στον Λιστ, ένα συνθέτη που έχει κεντρική θέση στο ρεπερτόριο του νεαρού πιανίστα. «Στον Λιστ με μύησε ο παππούς μου», λέει ο ίδιος.
ΣΑΓΚΑΗ
Αλεξ ντα Κόρτε
Η επιτομή της διεθνούς ποπ κουλτούρας μέσω ενός έντονα προσωπικού ιδιώματος είναι η υβριδική τέχνη του 40χρονου εικαστικού Αλεξ ντα Κόρτε. Η έκθεση που ολοκληρώνεται στη Σαγκάη (στο Prada Rong Zhai) είναι μια βιντεο-προβολή σε 57 κύβους, μέσα από την οποία παρελαύνει όλη η ποπ και κινηματογραφική κουλτούρα του δυτικού κόσμου, από τον Μάγο του Οζ έως τον Ροζ Πάνθηρα. Είναι μια διαρκής ροή 160 λεπτών μέσα από μια καμπ αισθητική οικουμενικής εμβέλειας.
ΦΡΑΝΚΦΟΥΡΤΗ
Γερμανία του Ρομαντισμού
Το νέο μουσείο για τη ρομαντική περίοδο στη Γερμανία θα ανοίξει τελικά, με καθυστέρηση, κατά το δεύτερο ήμισυ του 2021 στη Φρανκφούρτη, κοντά στο Μουσείο Γκαίτε, με το οποίο συνδέεται οργανικά. Στο νέο μουσείο θα εκτεθούν πολλά σημαντικά τεκμήρια της περιόδου 1790-1850, στα οποία σπανίως είχε πρόσβαση το κοινό. Ανάμεσά τους παρτιτούρες του Ρόμπερτ Σούμαν (φωτ.), ζωγραφική του Φίλιπ Οτο Ρούνγκε, χειρόγραφα του Γιόζεφ φον Αϊχεντορφ κ.ά.
ΔΗΜΟΠΡΑΣΙΑ
Ζαν-Ετιέν Λιοτάρ
Μορφή του 18ου αιώνα, ο Ζαν-Ετιέν Λιοτάρ (1702-1789) είναι ένας κλασικός ζωγράφος που ασκεί μεγάλη γοητεία και στη διάρκεια του 21ου αιώνα χάρη στην υψηλή ακρίβεια και αισθητική της τέχνης του. Τα πορτρέτα του προσεγγίζουν τον ψυχισμό των μοντέλων. Ο Λιοτάρ είχε ζήσει και στην Κωνσταντινούπολη των σουλτάνων και καλλιέργησε έναν ιδιότυπο οριενταλισμό. Σε δημοπρασία του Christie’s βγαίνει ένα από τα πιο ωραία πορτρέτα, αυτό του Φίλιμπερτ Κράμερ.
ΛΟΝΔΙΝΟ
Αρτεμισία με… Μπικ
Η έκθεση για το έργο της Αρτεμισίας Τζεντιλέσκι στη Νάσιοναλ Γκάλερι στο Λονδίνο έχει συμπέσει με την πανδημία και το ανοιγοκλείσιμο των μουσείων. Ωστόσο, συνεχίζει να πυροδοτεί το ενδιαφέρον για την περίπτωση αυτής της Ιταλίδας του 17ου αιώνα και των άλλων γυναικών καλλιτεχνών που έμειναν στην αφάνεια. Ενα νέο βιβλίο κυκλοφόρησε με τη ζωή και το έργο της Αρτεμισίας ζωγραφισμένα με το στιλό της Τζίνα Σιτσιλιάνο, που δίνει ένα άλλου τύπου γκράφικ νόβελ.