Οι σελίδες του μπρι

1' 49" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Σε μια φάρμα έξω από το Παρίσι, ο διάσημος σκηνοθέτης Μπίλι Γουάιλντερ και η νεαρή Ελληνίδα μεταφράστριά του, η Καλλιστώ, ξεφεύγουν από το φιξαρισμένο πρόγραμμά τους και κλέβουν χρόνο, σπαταλούν θα έλεγαν κάποιοι, επενδύουν θα πρότεινα εγώ, σε μερικές αξέχαστες στιγμές με Pinot Noir και μπρι.

Μέχρι να φτάσουμε στις σελίδες του μπρι έχουμε μάθει ότι ο ηλικιωμένος Γουάιλντερ ακολουθεί ένα καλοκουρδισμένο πρόγραμμα και ποτέ δεν αποκλίνει από τις γραμμές. Ξέρουμε ότι αν υποκύψει στον πειρασμό του μπρι θα επικρατήσει αναστάτωση στο πλατό της «Φεντόρα», της προτελευταίας ταινίας του, που με τόση δυσκολία καταφέρνει να γυρίσει. Εχουμε δει ότι ο Αλ Πατσίνο, το σύμβολο του νεοαμερικανικού τρόπου σκέψης για την εποχή του Γουάιλντερ, επιμένει στο τσίζμπεργκερ ακόμη και όταν βρίσκεται στην Ευρώπη. Και μόνο γι’ αυτό αξίζει μια στάση για μπρι. 

«Η ζωή δεν θα πάψει να έχει κρυμμένες χαρές να σου προσφέρει. Και πρέπει να τις αδράξεις», λέει ο Τζόναθαν Κόου στο τελευταίο του μυθιστόρημα, «Ο κύριος Γουάιλντερ κι εγώ», των εκδόσεων Πόλις. Ας πάει στα κομμάτια το πρόγραμμα. 

Σε ένα από τα πιο ευρωπαϊκά, νομίζω, μυθιστορήματά του, ο Κόου μας δίνει μια γεύση από τη ζωή του διάσημου Μπίλι Γουάιλντερ στη δύση της, όταν πια τα μεγάλα στούντιο του Χόλιγουντ του γυρίζουν την πλάτη και αντί για ταινίες που γίνονται με σεβασμό στην ομορφιά της τέχνης προτιμούν τα «Σαγόνια του καρχαρία». 

Πέρα όμως από τα θέματα της τέχνης, του σινεμά, της μετανάστευσης, των πολιτισμικών διαφορών Ευρώπης – Αμερικής που αγγίζει το βιβλίο, ο συγγραφέας μιλάει κατά βάση για την απογοήτευση που νιώθουν οι άνθρωποι, ιδιαίτερα οι ηλικιωμένοι, μπροστά στη λατρεία της νεότητας. «Κανείς δεν ήθελε πλέον αυτό που είχε να προσφέρει», λέει κάποια στιγμή η Καλλιστώ, που αποτελεί επινόηση του συγγραφέα.

Πόσες τέτοιες «στιγμές μπρι», αλήθεια, μπορεί να θυμηθεί κανείς στη ζωή του; Πόσες παράδοξες, αναπάντεχες συναντήσεις, ετερόκλιτες παρέες και αποφάσεις της τελευταίας στιγμής που καταλήγουν σε ένα μάθημα ζωής; 

Οι χαρακτήρες του Κόου μπορεί να απογοητεύονται, αλλά δεν το βάζουν κάτω. Παλεύουν και διεκδικούν το μερίδιό τους στη χαρά της ζωής. Η υπενθύμιση ότι η ζωή συνεχίζεται με μικρές χαρές είναι σημαντική, ειδικά στην εποχή μας, και ο συγγραφέας μάς το υπενθυμίζει με τρυφερότητα σε ένα βιβλίο αριστούργημα. Η Καλλιστώ συνήθισε το μπρι.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή