Η χειμαρρώδης έλευση των υπερηρώων στις οθόνες –μεγάλες και μικρές– στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι άλλαξε ολόκληρη την κινηματογραφική βιομηχανία. Εφερε μαζί της ένα καινούργιο mainstream, κατέβασε τον μέσο όρο ηλικίας στις αίθουσες των πολυκινηματογράφων και ταυτόχρονα «εξόρισε» αρκετούς δημιουργούς των στούντιο, οι οποίοι βρήκαν ανοιχτή αγκαλιά στις πλατφόρμες. Από την άλλη, οι υπερήρωες έγιναν πια μανιέρα, επιτυχημένη (εμπορικά) συνταγή η οποία επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά δίχως ίχνος εφευρετικότητας. Ολα αυτά μέχρι το «Wandavision».
Η σειρά της Ντίσνεϊ που προβάλλεται εδώ και κάποιον καιρό στο διαδικτυακό Disney+ είναι από άλλο… ανέκδοτο. Εκεί η Γουάντα Μάξιμοφ, ηρωίδα που γνωρίσαμε από τους «Εκδικητές», πρωταγωνιστεί μαζί με τον επίσης υπερήρωα Vision σε μια κλασική αμερικανική sitcom, μια κωμωδία δωματίου δηλαδή, η οποία μάλιστα ξεκινάει να εκτυλίσσεται στην «ασπρόμαυρη» δεκαετία του 1950. Οι δυο τους είναι ζευγάρι που ζει στο τυπικό ειδυλλιακό προάστιο, με τα άψογα σπιτάκια, την κωμικά βαρετή καθημερινότητα και τα γέλια-κονσέρβα που συμπληρώνουν το σουρεαλιστικό σκηνικό. Κάθε επεισόδιο μας πηγαίνει και σε μια επόμενη δεκαετία-φόρο τιμής: οι κομμώσεις και τα ρούχα αλλάζουν, η οθόνη γίνεται έγχρωμη, η οικογένεια μεγαλώνει· μέχρι που καταλαβαίνουμε πως κάτι δεν πηγαίνει καθόλου καλά και η υπερηρωική φύση της Μάξιμοφ –εξαιρετική στον ρόλο η Ελίζαμπεθ Ολσεν– είναι ικανή για πολύ περισσότερα από το να φτιάχνει ιπτάμενες ομελέτες. Καθώς η σειρά παίρνει άλλη μια ενδιαφέρουσα τροπή, η οθόνη της τηλεόρασης «σπάει» και η κωμωδία μετατρέπεται σε περιπέτεια.
Από την άλλη, εμείς μένουμε με την απορία: γιατί ένα τέτοιο συναρπαστικό υβρίδιο, μια τόσο τολμηρή πρόταση, μπορεί να εφαρμοστεί πια μόνο στην τηλεόραση; Η συγκεκριμένη ιδέα, στα χέρια ενός ικανού σκηνοθέτη, θα μπορούσε να μετατραπεί σε μια πραγματικά ρηξικέλευθη κινηματογραφική ταινία, ικανή να ανανεώσει ένα είδος που σε λίγο είναι πιθανό να βαρεθούν και οι ίδιοι οι θαυμαστές του.