Μετά τα ντοκιμαντέρ, που συνήθως τα προλαβαίνουν κάτι τέτοια, ήταν προφανώς θέμα χρόνου να έχουμε και την πρώτη ταινία μυθοπλασίας με θέμα την πανδημία. Οταν μάλιστα ο Μάικλ Μπέι είναι αυτός που κόβει το νήμα, τότε και το αποτέλεσμα είναι περίπου προδιαγεγραμμένο. Διότι μπορεί ο δημιουργός των «Transformers» και των «Bad Boys» να μη σκηνοθετεί, ωστόσο τα αποτυπώματά του ως παραγωγού βρίσκονται παντού πάνω στο «Songbird» του Amazon Prime. Η κατά Μάικλ Μπέι πανδημία, φυσικά, δεν μπορεί να είναι μια «αδύναμη» τύπου COVID-19 που πλήττει κυρίως τους ηλικιωμένους, αλλά ο ολοκαίνουριος, μεταλλαγμένος και ενισχυμένος ιός προκαλεί την COVID-23, με ποσοστό θνησιμότητας 56%, και έχει μετατρέψει το Λος Αντζελες –προφανώς και τον υπόλοιπο κόσμο– σε πόλη-φάντασμα εν έτει 2024.
Η καραντίνα πλέον είναι πλήρης και απόλυτη, ενώ όσοι έχουν πληγεί από τον ιό μεταφέρονται διά της βίας σε ειδικές ζώνες, κάτι σαν στρατόπεδα συγκέντρωσης, φρουρούμενα από οπλισμένους στρατιώτες. Οι μοναδικοί που κυκλοφορούν ελεύθεροι, με τα χαρακτηριστικά κίτρινα βραχιολάκια τους, είναι οι ελάχιστοι που έχουν ανοσία, ένας από τους οποίους και ο πρωταγωνιστής μας. Ασκούμενος δικηγόρος που έγινε ντελιβεράς της καραντίνας, ο νεαρός Νίκο προσπαθεί να μαζέψει χρήματα για να εξασφαλίσει στη «μαύρη» αγορά πάσο εξόδου για την κοπέλα του, που παραμένει απομονωμένη. Τόσο οι δυο τους όσο και όλοι οι υπόλοιποι επικοινωνούν πλέον μόνο μέσω Ζoom, βλέπουν μαζί ταινίες μέσα από τις οθόνες των κινητών και άλλα υπέροχα, μέχρι που οι «σατανικοί» υγειονομικοί εμφανίζονται στο κατώφλι της κοπέλας· τότε ο Νίκο (και η κουλ μοτοσικλέτα του) αναλαμβάνει δράση.
Κάπου εδώ πρέπει να σημειωθεί πως η ταινία έχει λάβει τρομερά κακές κριτικές στην Αμερική, με τους δημιουργούς της να κατηγορούνται από αναισθησία μέχρι για διασπορά πανικού εν μέσω μιας συνεχιζόμενα δύσκολης περιόδου. Κι αν πάρει κανείς στα σοβαρά την ταινία, μάλλον έχουν δίκιο. Οσο ακόμα συνεχίζεται η περίοδος της αβεβαιότητας και κανείς δεν μπορεί να δώσει μια σίγουρη απάντηση για το πότε θα λήξει ο συναγερμός, το να βλέπει κανείς μια τέτοια, έστω μυθοπλαστική, προβολή στο μέλλον είναι από τρομακτικό έως και καταθλιπτικό.
Από την άλλη, αν λάβουμε υπόψη τις πολύ αγριότερες κινηματογραφικές πανδημίες που έχουμε δει τα προηγούμενα χρόνια, από το κλασικό «Ξέσπασμα» με τον Ντάστιν Χόφμαν και τον Μόργκαν Φρίμαν μέχρι το «Contagion» του Στίβεν Σόντερμπεργκ, η εκδοχή του Μάικλ Μπέι είναι μάλλον λάιτ. Αλλωστε, όποιος είναι εξοικειωμένος με το σινεμά του τελευταίου, ξέρει ότι στην καλύτερη περίπτωση μπορεί να περιμένει έναν διασκεδαστικό χαμό. Αν τώρα η πανδημία σάς προκαλεί υπερβολικό άγχος και αγωνία, κρατήστε μόνο τον… χαμό.