Παραίτηση Λιβαθινού: Οι «παλιές πικρίες» έγραψαν τον επίλογο

Παραίτηση Λιβαθινού: Οι «παλιές πικρίες» έγραψαν τον επίλογο

3' 36" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

«Αγαπημένες μου μαθήτριες και αγαπημένοι μου μαθητές. Μετά και την τελευταία σας άρνηση να συνεργαστείτε μαζί μου έστω για δύο ώρες την εβδομάδα ώστε να ολοκληρώσετε τον κύκλο των σπουδών σας, μέσα στις δύσκολες εποχές που διανύουμε, δεν μου μένει τίποτε άλλο από το να σας αποχαιρετήσω. Ζητώ και πάλι συγγνώμη αν τυχόν πλήγωσα κάποια ή κάποιον από εσάς – η όποια αυστηρότητά μου δεν έκρυβε τίποτα περισσότερο από έγνοια και αγωνία, ώστε να αποκτήσετε τα απαραίτητα εφόδια για τη μελλοντική πορεία σας στο θέατρο».

Με αυτά τα λόγια ανακοίνωσε και επισήμως χθες ο σκηνοθέτης Στάθης Λιβαθινός την αποχώρησή του από τη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου, έπειτα από ρήξη που προέκυψε ανάμεσα στον ίδιο και στους σπουδαστές της σχολής, οι οποίοι, σε συνάντησή τους με τους διδάσκοντες της σχολής στις αρχές Φεβρουαρίου, τον κατηγόρησαν για αυταρχική συμπεριφορά, μειωτικά και ομοφοβικά σχόλια και διακρίσεις. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι στη δική του σχετική ανακοίνωση, το Εθνικό Θέατρο κάνει λόγο για απόφαση του κ. Λιβαθινού «να αναστείλει επ’ αόριστον τα διδακτικά καθήκοντά του», ενώ σε προηγούμενο σημείο διευκρινίζεται ότι, παρά τις πρωτοβουλίες της διευθύντριας της δραματικής σχολής, «δεν κατέστη εφικτό να θεραπευθεί η δυσαρμονία που ανέκυψε κατά τη διδακτική διαδικασία και να επανέλθει κλίμα συνεργασίας και συναντίληψης μεταξύ του καθηγητή κ. Στάθη Λιβαθινού και των σπουδαστών».

Οπως υπογραμμίζει στην «Κ» η διευθύντρια της δραματικής σχολής του Εθνικού Θεάτρου, Δηώ Καγγελάρη, προς αποφυγήν της χθεσινής εξέλιξης εξαντλήθηκαν όλες οι δυνατότητες. «Σας διαβεβαιώνω ότι το κλίμα στη σχολή είναι πολύ καλό», προσθέτει η κ. Καγγελάρη. «Από την αρχή υπήρχε ένας δημιουργικός διάλογος, δεν άλλαξε κάτι τώρα. Απλώς βγήκαν κάποιες παλαιές πικρίες που συζητήθηκαν, ίσως επειδή υπήρχε αυτό το κλίμα. Ηταν ο τρίτος χρόνος που οι σπουδαστές και οι σπουδάστριες είχαν καθηγητή τον κ. Λιβαθινό και υπήρξαν ζητήματα που δεν είχαν μπορέσει να εκφραστούν το προηγούμενο διάστημα».

Αίτημα προς το υπουργείο

Ερωτώμενη για αλλαγές στο διδακτικό προσωπικό της σχολής, η κ. Καγγελάρη τονίζει ότι «αυτή τη στιγμή προέχει η επιστροφή στην κανονικότητα της σχολής, καθώς, λόγω της καραντίνας, δεν πραγματοποιούνται τα πρακτικά μαθήματα. Εχουμε ζητήσει από το υπουργείο να δοθεί η δυνατότητα στους σπουδαστές του τρίτου έτους να προετοιμάσουν τις παραστάσεις, που είναι προϋπόθεση για το πτυχίο τους, μπαίνοντας σε καθεστώς προβών με τήρηση των υγειονομικών μέτρων. Μόλις λάβουμε απάντηση θα αντιμετωπίσουμε το θέμα της απουσίας του κ. Λιβαθινού, αφού θα πρέπει να βρεθεί κάποιος διδάσκων που θα επιβλέψει τις εξετάσεις τους».

Την αποχώρηση του κ. Λιβαθινού σχολιάζουν άνθρωποι του θεάτρου όπως ο Βασίλης Παπαβασιλείου, ο οποίος τονίζει τις πολιτισμικές διαφορές που εντοπίζονται στο πεδίο της διδασκαλίας της τέχνης. «Ο κ. Λιβαθινός προέρχεται από μια κουλτούρα εκπαίδευσης που αναπτύχθηκε στον χώρο της πρώην Σοβιετικής Ενωσης. Αντιλαμβάνεστε τη διαφορά με το σημερινό ελληνικό πλαίσιο όσον αφορά έννοιες όπως η αυθεντία και η μεταβίβαση του καλλιτεχνικού και προσωπικού κεφαλαίου ενός πρεσβύτερου στους νεότερους», λέει ο κ. Παπαβασιλείου στην «Κ» και συμπληρώνει: «Τα παιδιά στην Ελλάδα πριν πάνε σε μια δραματική σχολή έχουν τελειώσει διάφορα σχολεία, αλλά όλα έχουν τελειώσει το μέγα σχολείο του έθνους, που λέγεται φροντιστήριο, το οποίο υποκαθιστά τη μέση εκπαίδευση και ίσως και ένα κομμάτι της στοιχειώδους. Στη δραματική σχολή έρχονται αντιμέτωπα και με παραδείγματα ανθρώπων που ανήκουν σε έναν άλλο θεατρικό κόσμο. Υπήρχε, ας πούμε, η εξουσία του σκηνοθέτη, που μετά την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα σηματοδοτήθηκε από την έκλειψη της πινακοθήκης των μεγάλων μορφών της σκηνοθεσίας διεθνώς. Και λέω διεθνώς, γιατί εθνική σχολή σκηνοθεσίας δεν υπάρχει. Η σκηνοθεσία είναι αφ’ εαυτής ένας εορτασμός της παγκοσμιότητας του θεάτρου. Αυτή η ασυμβατότητα, αυτά τα βιωματικά και γνωστικά κενά πληρώνονται».

Σχολιάζοντας την αυστηρότητα στην καλλιτεχνική εκπαίδευση, ο Σίμος Κακάλας, καθηγητής στο τμήμα σκηνοθεσίας και στο τμήμα υποκριτικής της δραματικής σχολής του Εθνικού Θεάτρου, αναφέρει: «Ολοι μας είμαστε κοινωνοί της αντίληψης ότι η σκληρότητα είναι ο δρόμος, ότι εκπαιδεύεις λοκατζήδες, ότι η εκπαίδευση των αθλητών στην Ανατολική Γερμανία και στην Κίνα φέρνει μετάλλια. Νομίζω ότι ήρθε η στιγμή να αλλάξει αυτό. Το αριστούργημα εξαρτάται από άλλες συγκυρίες. Η δουλειά δημιουργεί εντάσεις από μόνη της, αλλά στην εκπαίδευση οφείλεις να δίνεις ένα στίγμα στα πράγματα. Αν και είναι δύσκολο να συγκρατηθούν τα συναισθήματα, θα πρέπει να εντάσσονται σε ένα πλαίσιο ωφέλιμο για τη σκηνή. Φυσικά, ο καθένας έχει ένα δρόμο για να το αντιληφθεί αυτό. Είναι μια εποχή που αλλάζουν τα πρότυπα και οι μάσκες. Αν θέλουμε, θα είμαστε μέρος ενός κόσμου που πάει μπροστά».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή