Αμερικανικό όνειρο γεμάτο «εφιάλτες»

Αμερικανικό όνειρο γεμάτο «εφιάλτες»

Σύγχρονο θρίλερ με κωμικές πινελιές για το έλλειμμα ηθικής

2' 0" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Μα φυσικά
και νοιάζομαι ★★★
ΘΡΙΛΕΡ (2020)
Σκηνοθεσία: Τζ. Μπλέικσον
Ερμηνείες: Ρόζαμουντ Πάικ,
Πίτερ Ντίνκλεϊτζ, Εϊζα Γκονζάλες

Ενα εντυπωσιακό one-woman-show μας φέρνει αυτή την εβδομάδα το Netflix, με τη Ρόζαμουντ Πάικ να πρωταγωνιστεί –και να κερδίζει τη σχετική Χρυσή Σφαίρα– σε ένα σύγχρονο θρίλερ με κωμικές πινελιές. Η Αγγλίδα ηθοποιός υποδύεται εδώ τη Μάρλα Γκρέισον, μια πανούργα δικαστική «συμπαραστάτρια», η οποία έχει στήσει ολόκληρη επιχείρηση εξαπάτησης και χειραγώγησης εύπορων ηλικιωμένων, προκειμένου να τους «ξαλαφρώνει» από τα περιουσιακά τους στοιχεία. Κάποια στιγμή στον δρόμο της θα βρεθεί η Τζένιφερ Πίτερσον, ένα πολλά υποσχόμενο «λαβράκι», το οποίο ωστόσο θα αποδειαχθεί απροσδόκητα σκληρή λεία.

Ο νέος κινηματογραφιστής Τζ. Μπλέικσον δημιουργεί μιαν ενδιαφέρουσα ιστορία, που μπορεί να διαβαστεί και ως εξειδικευμένο στιγμιότυπο της σύγχρονης αμερικανικής κοινωνίας. Ο τρόπος με τον οποίον ανήμποροι άνθρωποι εξαπατώνται από επιτήδειους παρουσιάζεται με μια εξωφρενικά κυνική παρομοίωση, που χωρίζει τον κόσμο σε «πρόβατα» και «καρχαρίες». Η πρωταγωνίστριά μας ανήκει φυσικά στη δεύτερη κατηγορία, με τη Ρόζαμουντ Πάικ να παραδίδει όντως μια σατανικά γοητευτική ερμηνεία στον ρόλο της Μάρλα. Τα σχέδια της τελευταίας πηγαίνουν εξαιρετικά μέχρι που στο προσκήνιο εμφανίζεται ένας ακόμη πιο επικίνδυνος παίκτης, και ο νόμος της ζούγκλας μπαίνει για τα καλά σε εφαρμογή.

«Η εταιρεία σου είναι η προσωποποίηση του αμερικανικού ονείρου», παρατηρεί, μεταξύ θαυμασμού και ειρωνείας, ένας συνάδελφος της Μάρλα σε κάποιο σημείο. Ανεξαρτήτως του τι σημαίνει αυτό για την τρίτη ηλικία –ακόμη και το εύπορο τμήμα της– στην πιο ισχυρή χώρα του κόσμου, δίνει και μια καινούργια διάσταση σε έναν όρο (το αμερικανικό όνειρο) που οι κινηματογραφιστές λατρεύουν να χρησιμοποιούν.

Γενικώς σε ένα αρκετά τραβηγμένο κοινωνικό κάδρο, όπου η έννοια της ηθικής μοιάζει με κενό γράμμα, μπορούμε να περιμένουμε περίπου τα πάντα και η ταινία δεν φοβάται να τα… παραδώσει: από το πώς μια κομψή δικηγόρος μπορεί να μετατραπεί σε αδυσώπητη εκδικήτρια λερώνοντας (κυριολεκτικά) τα χέρια της μέχρι την ανατροπή-κορύφωση του φινάλε, που ολοκληρώνει σοκαριστικά ένα άρτιο σχήμα κύκλου. Από την άλλη, αυτή η υπερβολή, που παραπέμπει περισσότερο σε ένα άλλο σινεμά τύπου Ταραντίνο, είναι κάπως αταίριαστη εδώ και πιθανότατα αποτελεί το μοναδικό σοβαρό ψεγάδι της ταινίας.

Οπως είπαμε, πάντως, κεντρικό μερίδιο στην επιτυχία έχουν οι ερμηνείες. Πέραν της βραβευμένης Πάικ, υποδειγματική είναι επίσης η (κάτοχος δύο Οσκαρ) Νταϊάν Γουίστ στον ρόλο της εξαπατημένης ηλικιωμένης, καθώς και ο γνωστός μας από το «Game of Thrones», Πίτερ Ντίνκλεϊτζ. Οι τρεις τους κάνουν πραγματικά τη διαφορά και ζωντανεύουν μια όντως ενδιαφέρουσα ιστορία, η οποία όμως ίσως και να περνούσε απαρατήρητη σε άλλα χέρια.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή