«Μπήκα στον κόσμο της φωτογραφίας μέσω του ασπρόμαυρου. Ημουν δεκατριών χρόνων. Φωτογράφισα τα μάτια της μικρής αδελφής μου, τα βρήκα τόσο όμορφα! Εκανα τις εκτυπώσεις μόνος μου και τις χάρισα στην οικογένειά μου. Χρησιμοποίησα την κάμερα του πατέρα μου, αλλά μετά την έσπασα. Για να αγοράσω μια καινούργια, φωτογράφισα τις φίλες μου και πούλησα τις εκτυπώσεις στους γονείς τους. Ανέκαθεν θεωρούσα ότι κάθε δραστηριότητα που δεν αποτελεί κύριο επάγγελμα πρέπει να είναι αυτοχρηματοδοτούμενη!».
Το απόσπασμα προέρχεται από μία από τις πρώτες συνεντεύξεις που είχε δώσει ο Γάλλος επιχειρηματίας Ολιβιέ Ντασό –αργότερα δισεκατομμυριούχος και βουλευτής– στο διάσημο περιοδικό PHOTO. Τη θυμήθηκε ο δημοσιογράφος Ζαν-Ζακ Νοντέ, τότε διευθυντής της γαλλικής έκδοσης του περιοδικού, και τώρα επικεφαλής του The Eye of Photography Magazine. Από όλα τα δημοσιεύματα που διαβάσαμε στον Τύπο μετά το τραγικό δυστύχημα του Ντασό που σταμάτησε τη ζωή του στα 69 του χρόνια, το άρθρο του Νοντέ ήταν το πιο προσωπικό: ένας επικήδειος, χωρίς καμία αναφορά στον όμιλο Dassault και στα πολεμικά αεροσκάφη.
Σε αυτό το κείμενο ο Ντασό δεν είναι ο κροίσος της βαριάς βιομηχανίας. Είναι δημιουργός, ένας άνθρωπος παθιασμένος με την καλλιτεχνική φωτογραφία. «Σπάνια έχω γνωρίσει κάποιον τόσο αφιερωμένο στη φωτογραφία», θυμάται ο δημοσιογράφος από την πρώτη τους συνάντηση, το 1975. «Τότε μας έδειξε το portfolio του, και κάθε δύο χρόνια επέστρεφε με νέο υλικό. Τελευταία φορά τον είδα στην Αρλ το 2019. Λέγαμε τις αναμνήσεις μας από το PHOTO και γελούσαμε με τις αλλαγές που έφερε ο χρόνος στην εμφάνισή μας».
Η τελευταία έκθεση του Ντασό, με τίτλο« Perspectives», έγινε στην παρισινή Galerie W το 2020. Με τον φακό του, έλεγε, ήθελε να διασχίσει το κατώφλι του ορατού, για να εντοπίσει τα αθέατα.