Ζωηρά χρώματα, σχήματα, όγκοι παραταγμένοι στη σειρά, έντονα περιγράμματα, φιγούρες, χαρταετοί και φοίνικες, εικόνες άμεσες, αθώες, με μια ζωογόνο παιδικότητα. Το βιβλίο «Η πιο φωτεινή παλέτα» των εκδόσεων Μέλισσα και του Ιδρύματος Παναγιώτη & Εφης Μιχελή είναι μάλλον ο πιο ταιριαστός τρόπος για να γνωρίσουν τα παιδιά το έργο της ζωγράφου Εφης Μιχελή (1906-1984), όχι όμως μόνο για τους λόγους που ίσως υποψιάζεστε. Σε ένα επίπεδο ανάγνωσης, το βιβλίο σε κείμενα του Βαγγέλη Ηλιόπουλου και της Αναστασίας Καραστάθη και σε εικονογράφηση των Μαριάννας Πόγκα και Χρίστου Σιμάτου (βασισμένη στα έργα της ζωγράφου) πληροφορεί τους μικρούς αναγνώστες για τη ζωή της Μιχελή. Μαθαίνουμε για τη γέννηση της ζωγράφου στην Αθήνα του 1900 και βλέπουμε την εικόνα της Πλάκας, για τα ταξίδια της ζωγράφου και τη γνωριμία της με τον σύζυγό της Παναγιώτη, την επίδραση που άσκησε πάνω της η λαϊκή ζωγράφος Γκράντμα Μόζες, την απόφασή της να ξαναπιάσει τα πινέλα της έπειτα από χρόνια, τις εκθέσεις της, την ίδρυση του ελληνικού τμήματος της Διεθνούς Γυναικείας Μορφωτικής Ομοσπονδίας.
Μέσα στο βιβλίο βλέπουμε και τα θέματα με τα οποία καταπιάστηκε η ζωγράφος: τις σκηνές της καθημερινής ζωής στην Αθήνα του 20ού αιώνα, τα νησιωτικά τοπία, τις αγροτικές εργασίες της υπαίθρου, τις θάλασσες και τα καφενεδάκια, τις γειτονιές και τις πλατείες. Η ναΐφ ζωγραφική είναι ένα παρεξηγημένο είδος, που πολλές φορές αδικείται και θέλει χρόνο για να ξεδιπλώσει τις δυναμικές του. Το πιο σημαντικό, κατά την άποψή μας, και αυτό που πετυχαίνει υπογείως το βιβλίο, είναι η εξοικείωση με τη χαρά της δημιουργίας. Οι εικόνες της ναΐφ ζωγράφου λειτουργούν ενθαρρυντικά όχι μόνο για τα παιδιά, αλλά και για τους ενηλίκους που κάποτε δεν φοβούνταν να πιάσουν μπογιές και πινέλα στα χέρια τους. Ολοι, στην αρχή, ξεκινάμε να αποτυπώνουμε τον κόσμο με τα χρώματα που τον βλέπουμε. Οι εικόνες της Μιχελή και το βιβλίο για τη ζωή της αποπνέουν αισιοδοξία και δυναμισμό. Μπορεί στα θέματά της να μην υπάρχουν σκιές, αλλά η ανάγκη για φως, ελαφράδα και απλότητα είναι σήμερα τόσο μεγάλη, που τα έργα της θυμίζουν τη ζωή που διεκδικούμε και νοσταλγούμε.