Κατά κοινή παραδοχή, ένα από τα πράγματα που λείπουν εδώ και δεκαετίες από τον χώρο του ελληνικού κινηματογράφου είναι η συνεννόηση και η συλλογική δράση με στόχο το κοινό καλό, ειδικά σε επίπεδο θεσμών. Διότι στο κομμάτι της δημιουργίας και ομοθυμία υπάρχει και αξιοθαύμαστη αλληλοϋποστήριξη, ιδιαίτερα όταν μιλάμε για τις νεότερες γενιές που κάνουν σήμερα σινεμά στην Ελλάδα. Υπό αυτό το πρίσμα, η ανακοίνωση της υπογραφής συμφώνου συνεργασίας, για πρώτη φορά, ανάμεσα στο Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και στην Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου, τρεις δηλαδή από τους σημαντικότερους φορείς του χώρου, αποτελεί σίγουρα ενθαρρυντικό νέο.
Στόχος της σύμπραξης, όπως αναφέρεται στη σχετική ανακοίνωση, είναι «η δυναμική υποστήριξη της ελληνικής κινηματογραφίας και όλων των κλάδων των Ελλήνων κινηματογραφιστών, η ανάδειξη των ιδιαιτεροτήτων του ελληνικού σινεμά και η διασύνδεσή του με την παγκόσμια κινηματογραφική βιομηχανία». Ολα αυτά, φυσικά, ακούγονται εξαιρετικά, όμως η πρόκληση έγκειται προφανώς στην πραγματοποίησή τους. Εδώ η προσέγγιση των τριών φορέων μοιάζει αρχικά εύστοχη και ρεαλιστική.
Αναγνωρίζοντας πως το εγχώριο σινεμά διαθέτει ήδη πίσω του πλούτο ενός και πλέον αιώνα παραγωγής, ο οποίος ωστόσο σε μεγάλο βαθμό παραμένει σχετικά άγνωστος όχι μόνο στο εξωτερικό αλλά και στους ίδιους τους Ελληνες, αναλαμβάνουν μια σειρά δράσεων προκειμένου να τον αναδείξουν. Οι στιγμές, τα πρόσωπα, οι ταινίες όλης αυτής της πορείας πρέπει να οργανωθούν κατάλληλα και, το σημαντικότερο, να γίνουν διαθέσιμα σε όλους. Αυτές είναι και οι προθέσεις του Φεστιβάλ, του Κέντρου και της Ακαδημίας, μέσω της δημιουργίας ενός ενιαίου ψηφιακού αρχείου κινηματογραφικών δεδομένων, που θα λειτουργήσει σαν δυναμικό εργαλείο με διαρκή ενημέρωση για τους ενδιαφερομένους.
Για τον σκοπό αυτόν και ως πρώτη ενέργεια της σύμπραξης ορίζεται η υποβολή κοινής πρότασης στη σχετική πρόβλεψη του επιχειρησιακού προγράμματος ΕΣΠΑ για τη «Δημιουργία, ανάδειξη και αξιοποίηση ψηφιακού πολιτιστικού αποθέματος», προκειμένου να εξασφαλιστούν οι πόροι του εγχειρήματος. Αν αυτό πραγματοποιηθεί, θα μπορούμε επιτέλους να πούμε ότι η χώρα διαθέτει μια σύγχρονη καταγραφή τού (όχι αμελητέου) κινηματογραφικού της πλούτου, διαθέσιμη τόσο στην εκπαίδευση όσο και στην ενημέρωση του κοινού. Επιπλέον, με τον τρόπο αυτό θα φτιαχτεί μια νέα πλατφόρμα επικοινωνίας και διασύνδεσης μεταξύ των επαγγελματιών του κλάδου, καθώς και με τους συναδέλφους τους από τη διεθνή κοινότητα του σινεμά.