Οι περιορισμοί της συγκεκριμένης στήλης δεν ευνοούν ιδιαιτέρως τις εικαστικές παρουσιάσεις, στην περίπτωση όμως των φετινών Sony World Photography Awards, που ανακοινώθηκαν χθες, αξίζει μια συνοπτική προσπάθεια. Και αυτό, όχι μόνον εξαιτίας της ποιότητας των βραβευμένων φωτογραφιών, αλλά και γιατί αυτές αποτυπώνουν πτυχές του σύγχρονου κόσμου τις οποίες, ευτυχώς ή δυστυχώς, δεν έχει εξαφανίσει η πανδημία.
Η τελευταία δεν λείπει φυσικά. Την υποψιάζεται κανείς σε μια φωτογραφία του Ισπανού Λουίς Τάτο, που απεικονίζει μια καταιγιστική εισβολή ακρίδων στην Ανατολική Αφρική, την οποία οι αγρότες δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν όσο η αποδιοργάνωση της εφοδιαστικής αλυσίδας τούς στερεί από τα απαραίτητα εντομοκτόνα – η συγκεκριμένη σειρά φωτογραφιών διακρίθηκε στην κατηγορία «Αγρια ζωή και φύση». Σε ανάλογο αλλά πιο αισιόδοξο κλίμα, οι εικόνες του Ιταλού Σιμόνε Τραμόντε από την Ισλανδία (πρώτο βραβείο στην κατηγορία «Περιβάλλον»), παρουσιάζουν μια χώρα που λόγω της υγειονομικής κρίσης στράφηκε ακόμη πιο αποφασιστικά στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
Την ίδια στιγμή, ωστόσο, στο Αλέπι της Συρίας, μικρά παιδιά, αρτιμελή ή όχι, μαθαίνουν την πολεμική τέχνη του καράτε σε μια σχολή που τα βοηθά να ξεπεράσουν τα τραύματα του πολέμου. Η σχετική σειρά φωτογραφιών έχει τον τίτλο «Σπορ και διασκέδαση αντί για πόλεμο και φόβο» και χάρισε στον Ανάς Αλκαρμπούτλι την πρώτη θέση στην κατηγορία «Αθλητισμός».
Τη δική τους απόκοσμη γοητεία έχουν επίσης οι εικόνες του Τσέχου Τομάς Βοτσέλκα, οι οποίες καταγράφουν ένα εγκαταλειμμένο στρατόπεδο της Βοημίας, που με τη βοήθεια ενός μινιμαλιστή αρχιτέκτονα μετατράπηκε σε αποτεφρωτήριο κατοικίδιων ζώων και χώρο προστασίας της άγριας ζωής. Ο Βοτσέλκα «τερμάτισε» πρώτος στην κατηγορία «Αρχιτεκτονική και ντιζάιν».
Ισως η πιο καθηλωτική σειρά όμως, που σαν να αποδεικνύει πως η ζωή, ευχάριστα ή δυσάρεστα, δεν μπορεί παρά να συνεχίζεται, είναι εκείνη που χάρισε στον δημιουργό της, τον Βρετανό Κρεγκ Ιστον, το βραβείο του «φωτογράφου της χρονιάς». Ονομάζεται «Bank Top» και εστιάζει στην ομώνυμη γειτονιά της βόρειας Αγγλίας, στους κοινωνικούς διαχωρισμούς της, στην υποεκπροσώπηση κάποιων ομάδων της. Σε ένα χαρακτηριστικό πορτρέτο, μια νεαρή μαύρη γυναίκα κοιτάζει τον φακό με αψηφισιά και περηφάνια. Μοιάζει να λέει πως όσες φωτογραφίες και αν την τραβήξουν, όσα ντοκιμαντέρ και αν γυρίσουν εδώ, εκείνη δεν θα το βάλει κάτω.