Χριστόφορος Πετρίδης, ένας νέος βιολονίστας με μέλλον

Χριστόφορος Πετρίδης, ένας νέος βιολονίστας με μέλλον

2' 17" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ο 16χρονος βιολονίστας Χριστόφορος Πετρίδης έχει αποσπάσει ήδη σημαντικές διακρίσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ακούγοντάς τον στο ρεσιτάλ που προβλήθηκε διαδικτυακά από την αίθουσα Δημήτρης Μητρόπουλος, στις 28 Μαρτίου, εύκολα κατανοεί κανείς τους λόγους.

Ξεκινώντας από τα απολύτως βασικά, σημειώνεται ο γεμάτος, ωραίος και τονικά ακριβής ήχος σε όλη την περιοχή. Ηχος που, όπως φάνηκε, δεν χάνει την ποιότητά του ούτε υπό την πίεση σημαντικών δεξιοτεχνικών απαιτήσεων και ανάλογα μεγάλης ταχύτητας. Ετσι, σε έργα όπως το «Σκέρτσο ταραντέλα» έργο 16 του Χένρικ Βιενιάφσκι και τα δύο Καπρίτσια αρ. 5 και αρ. 24 από το έργο 1 του Νικολό Παγκανίνι, ο ακροατής δεν είχε να θαυμάσει μονάχα την ακρίβεια στην απόδοση των πυροτεχνημάτων. Εγνοια του βιολονίστα ήταν εξίσου η ποιότητα της μελωδικής γραμμής, ο τρόπος με τον οποίο ξεκινούσαν οι μουσικές φράσεις και η κατάληξή τους. Θα έλεγε κάποιος ότι ένα από τα βασικά στοιχεία σε όλο το ρεσιτάλ ήταν η ευγένεια που χαρακτήριζε τις ερμηνείες, όπως επίσης η φροντίδα για τη διαφορετική αισθητική κάθε κομματιού. Επομένως, η «Βάσανος του έρωτα» από τους «Τρεις χορούς της παλιάς Βιέννης» του Φριτς Κράισλερ όπως και ο «τσάρντας» του Βιτόριο Μόντι διέθεταν τον επιθυμητό νοσταλγικό τόνο, χωρίς να καταλήγουν γλυκερές αναπολήσεις χαμένων εποχών. Αντίστοιχα, στους «Τσιγγάνικους σκοπούς» του Σαρασάτε, οι οποίοι παρείχαν το λαμπερό φινάλε της βραδιάς, υπήρχε ένταση, δύναμη και ακρίβεια, ενώ αποφεύχθηκαν η συναισθηματική υπερβολή και το φολκλόρ.

Η βραδιά ξεκίνησε με Μπαχ. Η «Σαραμπάντ» από τη δεύτερη Παρτίτα για σόλο βιολί δόθηκε χωρίς προβλήματα, απαιτεί όμως ωριμότητα που έρχεται μοναχά με τον χρόνο και τις εμπειρίες. Ακολούθησαν η Σονάτα αρ. 5 «της Ανοιξης» του Μπετόβεν και τρεις από τους χορούς της «Δωδεκανησιακής σουίτας» του Γιάννη Κωνσταντινίδη. 

Η Σονάτα, εκφραστικά ιδιαίτερα απαιτητική, απέσπασε την πιο ενδιαφέρουσα ερμηνεία του ρεσιτάλ. Η καθαρή άρθρωση, η ευγένεια στον σχηματισμό της μελωδικής γραμμής, η σιγουριά στις διατυπώσεις και η δεξιοτεχνική ασφάλεια του Πετρίδη έδωσαν το στίγμα. Συνοδοιπόρος του στα έργα αυτά, όπως και σε όλο το πρόγραμμα, ήταν ο πιανίστας Νίκος Κυριόσογλου. Ο Μπετόβεν του υπήρξε εξίσου καλά δουλεμένος, με μουσικές καμπύλες που προέκυπταν από ομαλά δεμένους φθόγγους, ενώ σημειακές αυξομειώσεις σε δυναμική και ταχύτητα τόνιζαν χαρακτηριστικά σημεία. Φανέρωναν εμπειρία και έδιναν παλμό, όπως επίσης χαρακτήρα, στο αποτέλεσμα.

Οφείλει κανείς να εξάρει την ένταξη των «χορών» του Κωνσταντινίδη στο πρόγραμμα. Είναι ιδιαίτερα θετικό ότι ένας νεαρός Ελληνας μουσικός προτείνει στο πρόγραμμά του επ’ ίσοις όροις έργα κλασικής μουσικής ενός Ελληνα συνθέτη. 

Αποτελεί ίσως τον καταλληλότερο τρόπο να έρθουμε όλοι σε επαφή με ένα κομμάτι του πολιτισμού μας που γνωρίζουμε ελάχιστα και να το δούμε στο σωστό πλαίσιο. Πολύ περισσότερο, που Πετρίδης και Κυριόσογλου απέδωσαν τη «Μελωδία της Καρπάθου», τη «Μελωδία της Ρόδου» και το «Τραγούδι και γαμήλιο χορό της Ρόδου» με την ίδια φροντίδα όπως και τα υπόλοιπα έργα του προγράμματός τους.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή