Τα Οσκαρ του αυθεντικού σινεμά

Τα Οσκαρ του αυθεντικού σινεμά

3' 17" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Οταν κοντά στις τρεις τα ξημερώματα είδαμε στην οθόνη την αγέρωχη Ρεγκίνα Κινγκ να διασχίζει τον διάδρομο των κοκτέιλ και να μπαίνει στην αχανή αίθουσα του ιστορικού σιδηροδρομικού σταθμού Union του Λος Αντζελες, με τους τίτλους αρχής να «πέφτουν» ταυτόχρονα όπως συμβαίνει στις ταινίες, καταλάβαμε πως αυτή η τελετή απονομής θα είναι διαφορετική από όσα είχαμε συνηθίσει. Και μπορεί τελικά η βραδιά να μην εξελίχθηκε τόσο ρηξικέλευθα από κινηματογραφικής άποψης, ωστόσο ξεχείλιζε από κινηματογραφικό ρομαντισμό, αυτόν που πολλές φορές τα χιλιάδες φλας και οι πολύ μεγάλοι σταρ θαμπώνουν με τη λάμψη τους. Οι τελευταίοι είχαν στη χθεσινή τελετή ρόλο μάλλον υποστηρικτικό, την ώρα που η προσοχή στράφηκε στους (σχετικά) ταπεινούς αλλά πανάξιους πρωταγωνιστές αυτής της παράξενης σεζόν.

Κορυφαία εξ αυτών είναι αναμφίβολα η Κινέζα Κλόε Ζάο, η οποία έγινε χθες, μόλις στα 38 της, η πρώτη μη λευκή γυναίκα που κερδίζει το Οσκαρ καλύτερης ταινίας, ενώ ταυτόχρονα βραβεύτηκε και για τη σκηνοθεσία της. Το τρίτο χρυσό αγαλματίδιο έφερε στο «Nomadland» η υπέροχη πρωταγωνίστριά του, Φράνσις Μακ Ντόρμαντ, ανατρέποντας σε μεγάλο βαθμό τα προγνωστικά και φθάνοντας έτσι τις τρεις (ερμηνευτικές) κατακτήσεις. Τόσο η εμφάνιση όσο και τα λόγια των δύο γυναικών στην απονομή ήταν σε αρμονία με την ταινία τους: λιτά και προορισμένα να μην αποσπούν την προσοχή από το ίδιο το επίτευγμα.

Και να ήθελαν πάντως τα φώτα δεν έμειναν ώς το τέλος πάνω τους, αφού η μεγάλη ανατροπή ήρθε στο ακροτελεύτιο βραβείο της βραδιάς, το οποίο σε μια πρωτότυπη –και καθόλου λειτουργική– απόφαση των διοργανωτών, δεν ήταν εκείνο της καλύτερης ταινίας αλλά του κορυφαίου ανδρικού ρόλου. Εκεί ο 83χρονος Αντονι Χόπκινς («The Father») επικράτησε τελικά του πρόωρα χαμένου και απόλυτου φαβορί Τσάντγουικ Μπόουζμαν («Η θρυλική Μα Ρέινι»), με την Ακαδημία να ανταμείβει δικαιότατα μία από τις σπουδαιότερες ερμηνείες που έχουμε δει, τουλάχιστον μέσα στην τελευταία δεκαετία.
Παρόλο που ο ίδιος δεν ήταν εκεί για να παραλάβει το βραβείο, ο Γάλλος δημιουργός της ταινίας, Φλοριάν Ζέλερ, ο οποίος διακρίθηκε επίσης με το καλύτερο διασκευασμένο σενάριο, χαρακτήρισε τον Χόπκινς τον μεγαλύτερο εν ζωή ηθοποιό στον κόσμο. Είναι χαρακτηριστικό, πάντως, πως με δύο μόνο Οσκαρ, το «The Father» ισοψήφησε στη δεύτερη θέση των βραβεύσεων με πέντε ακόμη ταινίες: το «Mank» του Ντέιβιντ Φίντσερ, το οποίο κατάφερε να πάρει τουλάχιστον το Οσκαρ φωτογραφίας, το «Judas and the Black Messiah», που ανέδειξε τον Ντάνιελ Καλούγια στον δεύτερο ανδρικό ρόλο, τη «Θρυλική Μα Ρέινι» που τελικά περιορίστηκε στο μακιγιάζ και στην ενδυματολογία, το «Sound of Metal» που στέρησε το βραβείο μοντάζ από τον δικό μας Γιώργο Λαμπρινό και τον νικητή της κατηγορίας animation, «Soul».

Ο ωραίος Μπραντ Πιτ

Ολα τα παραπάνω δείχνουν μια ξεκάθαρη πρόθεση «μοιρασιάς», η οποία ωστόσο ειδικά φέτος δεν ενοχλεί, αφού ομολογουμένως δεν υπήρχε κάποια μεγάλου βεληνεκούς ταινία ικανή να σαρώσει τα βραβεία. Κάπως έτσι η πρωτάρα και κατενθουσιασμένη Εμεραλντ Φενέλ πήρε το πρώτο Οσκαρ της βραδιάς για το πρωτότυπο σενάριο του «Promising Young Woman» και η απίθανη Κορεάτισσα γιαγιά του «Minari», Γιου Γιουνγκ-Γιουν, τιμήθηκε στον δεύτερο γυναικείο ρόλο, παρατηρώντας πόσο ωραίος είναι από κοντά ο Μπραντ Πιτ που την παρουσίασε. Τέλος, η πιο συγκινητική σκηνή της βραδιάς ήρθε όταν ο Δανός Τόμας Βίντερμπεργκ παρέλαβε το διεθνές Οσκαρ για το «Another Round», αφιερώνοντας το βραβείο στη μικρή του κόρη, η οποία σκοτώθηκε σε τροχαίο δυστύχημα λίγες μόνον ημέρες πριν ξεκινήσουν τα γυρίσματα της ταινίας. 

Αξίζει να σημειωθεί πως τόσο εκείνος όσο και αρκετοί άλλοι βραβευμένοι αφέθηκαν να περιγράψουν τα συναισθήματα, να πουν τις ιστορίες τους και να ευχαριστήσουν τους δικούς τους ανθρώπους δίχως τη γνώριμη μουσική, που τους ειδοποιεί συνήθως να συντομεύουν. Οσο για εμάς, από αυτή τη λιγότερο λαμπερή αλλά γεμάτη αυθεντικό σινεμά τελετή, κρατάμε την παρότρυνση της Φράνσις Μακ Ντόρμαντ: «Σας παρακαλώ, δείτε την ταινία μας και όλες τις υπόλοιπες στη μεγαλύτερη δυνατή οθόνη και σύντομα πάρτε τους φίλους σας και δείτε την ξανά σε ένα σινεμά καθισμένοι ώμο με ώμο», είπε η Αμερικανίδα ηθοποιός, πριν εγκαταλείψει τη σκηνή με ένα ουρλιαχτό… λύκου, αφιερωμένο στον μουσικό τεχνικό του «Nomadland», Μάικλ Γουλφ Σνάιντερ, ο οποίος έφυγε πρόσφατα από τη ζωή.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή