Ηδη από το περυσινό δύσκολο καλοκαίρι αρκετοί διοργανωτές πολιτιστικών εκδηλώσεων, αλλά και καλλιτέχνες, ήταν καχύποπτοι για το μέλλον των συναυλιών και των φεστιβάλ. Τόνιζαν ότι η επιστροφή σε αυτό που γνωρίζαμε, την κανονικότητα όπως συνηθίσαμε να λέμε, δεν θα έρθει ούτε το καλοκαίρι του 2021. Τώρα το βλέπουν μπροστά τους. Το φετινό καλοκαίρι είναι χειρότερο από το περυσινό σε διασπορά της COVID-19 και πολύ πιο δύσκολο για τον κόσμο της μουσικής απ’ ό,τι για εκείνον του θεάτρου. Η πραγματική επανεκκίνηση τοποθετείται πια στο 2023, με τους όρους που γνωρίζαμε στα προς πανδημίας επίπεδα και πολλές απώλειες.
Η μουσική είναι συμμετοχική, δεν μπορεί να κρατήσει το κοινό καθηλωμένο στην καρέκλα. Πράγματι, οι θεατές δεν μπορούν να συμπεριφερθούν με τον ίδιο τρόπο που λειτουργούν όταν παρακολουθούν μια θεατρική παράσταση. Εκεί οι κανόνες γίνονται πιο εύκολα αποδεκτοί.
Ομως είναι Μάιος πια και κανείς δεν μπορεί με βεβαιότητα να πει τι θα συμβεί τους επόμενους μήνες, παρότι στο εξωτερικό τα πειράματα με τις συναυλίες είναι ενθαρρυντικά. Τόσο στη Βαρκελώνη, με τις μάσκες προστασίας και τα τεστ, όσο και στο Λίβερπουλ της Βρετανίας, με τους 5.000 θεατές χωρίς μάσκες, αλλά και στη μακρινή Γουχάν της Κίνας απ’ όπου ξεκίνησαν όλα. Εκεί στο μουσικό φεστιβάλ του περασμένου Σαββάτου στριμώχτηκαν 11.000 άτομα.
Ιούνιο ή Ιούλιο, συναυλίες θα ξεκινήσουν και στην Ελλάδα, αν και πολλές ακυρώνονται πριν αρχίσει η κορωνο-σεζόν. Οι παραγωγοί σχεδιάζουν, ωστόσο είναι έτοιμοι για ακυρώσεις μπροστά σε κάθε οικονομικό ρίσκο. Εχουν άλλωστε το κακό παράδειγμα του ανοργάνωτου περυσινού καλοκαιριού, όπου δήμοι και τοπικοί φορείς ήθελαν συναυλίες αλλά την τελευταία στιγμή υποχωρούσαν, αδύναμοι να επιβάλουν τα υγειονομικά μέτρα ή να τα ερμηνεύσουν. Επιπλέον, το θέμα των ασφαλίστρων των συναυλιών δημιούργησε ακόμη μεγαλύτερα εμπόδια.
Για φέτος δεν υπάρχει ακόμη ενημέρωση για τα μέτρα και τη χωρητικότητα. Ακόμη και με 50% πληρότητα, βάζοντας στον χώρο 1.000 αντί 2.000 θεατές, «δεν μπορεί να είναι βιώσιμες οι συναυλίες», υποστηρίζουν έμπειροι διοργανωτές. Κάποιοι θεωρούν αναγκαστική την αύξηση του εισιτηρίου.
Οι συναυλίες των μεγάλων ονομάτων εύκολα προπωλούνται σε δήμους και περιφέρειες. Ομως για τη μεσαία κατηγορία του χώρου, στην οποία ανήκουν οι περισσότεροι, δεν μιλάει κανείς. Ο κόσμος του τραγουδιού και των συναυλιών, μαζί και οι τεχνικοί, φωτιστές, ηχολήπτες κ.ά., υπολογίζεται τελευταίος, παρότι είναι ο πιο τραυματισμένος χώρος πολιτισμού.