Η στοιχειωμένη στοά Πεσμαζόγλου

Η στοιχειωμένη στοά Πεσμαζόγλου

1' 43" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Είχα χρόνια να το κάνω. Να περάσω από την παλιά Στοά του Βιβλίου, εντός της στοάς Πεσμαζόγλου. Το έκανα χθες. Ανηφόριζα την οδό Πεσμαζόγλου με κατεύθυνση το Ιταλικό Ινστιτούτο και την έκθεση του Δάντη στην Πατησίων, και σκέφτηκα να κόψω δρόμο μέσα από τη στοά. Να δω πώς είναι, αν είχε απομείνει κανένα βιβλιοπωλείο ανοιχτό, έτσι για την τιμή των όπλων.

Φαίνεται πως είχα πραγματικά πολύ καιρό να δω την κατάσταση που επικρατεί εκεί: έρημη χώρα. Ολα τα μαγαζιά, πρώην βιβλιοπωλεία όλα, κλειστά, ερημωμένα. Μονάχα οι ονομασίες των εκδοτικών οίκων είχαν απομείνει, πάνω από τις εισόδους. Πράγμα που έκανε την όλη εικόνα ακόμα πιο θλιβερή.
Επρεπε να το περιμένω. Την τελευταία φορά, πάνε χρόνια, ήταν ζήτημα αν ακόμα λειτουργούσαν δύο, τρία από τα βιβλιοπωλεία που, αν θυμάμαι καλά, είχαν ανοίξει το 1995 ή το 1996. Ετσι τότε δημιουργήθηκε η περίφημη Στοά του Βιβλίου, με την αίθουσα εκδηλώσεων της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας να φιλοξενεί βιβλιοπαρουσιάσεις και ομιλίες στο υπόγειο.

Ηταν ο «χρυσούς αιών» του βιβλίου στην Ελλάδα. Μέσα της δεκαετίας του ’90, με τις λίστες των μπεστ σέλερ να καθιερώνονται, τις κυριακάτικες εφημερίδες να φιλοξενούν πλούσια βιβλιολογικά ένθετα, νέους εκδοτικούς οίκους να δημιουργούνται, το περιοδικό «Διαβάζω» να διοργανώνει στην ταράτσα, πλάι στο καφέ-μπαρ «Πόλις» (πάει κι αυτό…), τις γιορτινές εκδηλώσεις των λογοτεχνικών του βραβείων κάθε Ιούνιο, τέτοιες μέρες περίπου.

Ομως, από την αρχή, η Στοά του Βιβλίου δεν «έπιασε» ποτέ. Πολύ γρήγορα μαράζωσε, ξεχάστηκε. Ηρθε η οικονομική κρίση, την αποτελείωσε. Το πιο εντυπωσιακό όμως από το χθεσινό μου πέρασμα ήταν η ερημιά στην ίδια τη στοά Πεσμαζόγλου: Κοκκώνης και λοιπά καταστήματα, όλα εγκαταλελειμμένα. Τηλεφώνησα να ρωτήσω τι συμβαίνει τον –ποιον άλλο;– Νίκο Βατόπουλο. Οπως με ενημέρωσε, ο χώρος αυτός, στη στοά, πρόκειται να μεταβληθεί σε ένα είδος γαστρονομικής αγοράς, πιθανώς με προϊόντα Ελλήνων παραγωγών. Η πανδημία καθυστέρησε το πρότζεκτ, αλλά ίσως τώρα, σιγά σιγά, υλοποιηθεί. Μακάρι. Τα νέα που μου είπε ο Νίκος αναπτέρωσαν το ηθικό μου. Μου αναπτέρωσε το ηθικό η είδηση διότι δεν ήθελα να απομείνω με τις αναμνήσεις μιας, ας πούμε, ένδοξης εποχής, που έκαναν τον ιστορικό αυτό χώρο να μοιάζει ακόμα πιο στοιχειωμένος…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή