«Θυμάσαι τον Μάικλ Κέιν στο “Η Χάνα και οι αδελφές της”; Εκεί που παθιαζόταν με την αδελφή της γυναίκας του;». Ξεχνάει κανείς αυτή την ταινία; Ή την Μπάρμπαρα Χέρσεϊ, το παράνομο ερωτικό πάθος του Κέιν – και βέβαια, τον ίδιο τον Κέιν να της ζητάει να διαβάσει το πιο ερωτικό ποίημα που έγραψε ποτέ ο Ε. Ε. Κάμινγκς και ν’ ακούσει εκείνο το κοντσέρτο για τσέμπαλο του Μπαχ;
Ο κύριος Γκρι διαβάζει την αυτοβιογραφία του «The Elephant to Hollywood». «Διάβασα εκεί κάτι που μάλλον θα σ’ ενδιαφέρει», είπε. «Είναι κάποιες εικόνες που στοιχειώνουν ακόμα τα όνειρα του Μάικλ Κέιν». Γιατί;
Πάμε πολλά χρόνια πίσω. Στις 28 Απριλίου του 1952, ο 19χρονος Κέιν παρουσιάζεται στον στρατό για δύο χρόνια. Μετά τη βασική εκπαίδευση, η πρώτη του μετάθεση είναι στη Δυτική Γερμανία. Ο απείθαρχος χαρακτήρας του τον είχε κάνει ειδικό στις πιο άθλιες αγγαρείες.
Ωσπου του δόθηκε μια επιλογή: ή να καθαρίζει πατάτες και να τρίβει πατώματα για έναν ακόμη χρόνο ή να πάει να πολεμήσει στην Κορέα. Και όμως, διάλεξε την Κορέα.
«Η Κορέα», γράφει ο Μάικλ Κέιν, «αποδείχθηκε η πιο τρομακτική και την ίδια στιγμή η πιο σημαντική εμπειρία της ζωής μου, και στάθηκα τυχερός που επέστρεψα πίσω ζωντανός. Οταν γύρισα, ο μπαμπάς με υποδέχθηκε, αλλά όπως δεν μιλήσαμε ποτέ για το τι πέρασε στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, έτσι δεν με ρώτησε ποτέ τίποτα για την Κορέα. Οι παλαιοί στρατιώτες ποτέ δεν το κάνουν αυτό. (…) Δεν θέλησε ποτέ να μου μιλήσει για τον πόλεμό του επειδή δεν ήθελε να περάσει προς τα έξω ότι ήταν ο μεγάλος ήρωας, κι εγώ το ίδιο. Δεν υπάρχουν ήρωες στον πόλεμο: το όλο ζήτημα είναι να κάνεις τη δουλειά και να επιζήσεις. Και το μόνο που ξέρω είναι ότι το γεγονός πως επιβίωσα στην Κορέα με έκανε ακόμα πιο αποφασιστικό στο να πραγματοποιήσω το όνειρό μου και να γίνω ηθοποιός».
Αν κάτι σόκαρε τον Μάικλ Κέιν ήταν οι μαζικές κινεζικές επιθέσεις με αλαλαγμούς και σάλπιγγες, τα λεγόμενα «ανθρώπινα κύματα». Ομως το συμβάν που τον έφερε «πιο κοντά στον θάνατο» («και είναι αυτό που κατά καιρούς στοιχειώνει τα όνειρά μου») ήταν μια νυχτερινή περίπολος, όταν μαζί με άλλους δύο συναδέλφους του βρέθηκε αντιμέτωπος με μια διμοιρία Κινέζων. Επεσαν και οι τρεις στο χώμα και αποφάσισαν ότι αν παρέμεναν εκεί θα τους σκότωναν. «Αποφάσισα ότι δεν είχα τίποτα να χάσω», θυμόταν ο Κέιν. «Αν ήταν να πεθάνω, θα έπαιρνα και κάμποσους Κινέζους μαζί μου». Είχαν και οι τρεις αποφασίσει να επιτεθούν κατά μέτωπο μέσα στο σκοτάδι. Και ό,τι γίνει.
Το έκαναν, μέσα σε ένα χαλασμό από σφαίρες. Μέσα στη νύχτα, οι Κινέζοι ευτυχώς αποπροσανατολίστηκαν.
Η ειρωνεία είναι ότι, λίγα χρόνια μετά, ο Κέιν έπαιξε στην πολεμική ταινία «Ενα ύψωμα στην Κορέα». «Δεν είχε καμία σχέση με την πραγματικότητα», γράφει ο Κέιν, «αλλά αυτό δεν έδειχνε να ενδιαφέρει κανέναν»…