«Το καταγώγιο μιας άλλης εποχής έχει μιαν αίγλη στη σκηνή αυτή, την οποία βρίσκεις εύκολα στο YouTube: “Χαμένοι άγγελοι – 1948”», λέει ο κύριος Γκρι.
Το έτος είναι 1948, ο Τσιφόρος σκηνοθετεί και γράφει την ταινία «Χαμένοι άγγελοι»: έμποροι ναρκωτικών από την Αλεξάνδρεια, παραπλανημένες κορασίδες, αμετανόητοι τζογαδόροι, φόνοι με στιλέτο, δικαστικό δράμα – μια Αθήνα σκοτεινή σε χρόνους δύσκολους για τη χώρα.
Μίμης Φωτόπουλος, Σμαρούλα Γιούλη, Χρήστος Τσαγανέας, μια νεαρότατη Ειρήνη Παππά και ένας Μανώλης Χιώτης με το τρίχορδο μπουζούκι του στη σκηνή, στην οποία επιστρέφει τακτικά ο κύριος Γκρι.
Και τι τραγουδάει; Μα το «Εσύ ’σαι η αιτία που υποφέρω». Χωρίς Μαίρη Λίντα, μπάσο και ντραμς. Μόνο μια λαϊκή μπάντα εν μέσω θαμώνων που τρώνε και πίνουν.
Στα δεξιά της ορχήστρας, όπως κοιτάμε το πλάνο, ένας φαντάρος, με το δίκοχο τραβηγμένο στο πλάι, με στάση άνετη και στυλ απαράμιλλο, συμμετέχει στο τραγούδι καπνίζοντας την πίπα του. Ο Γράμμος και το Βίτσι απέχουν χιλιόμετρα, δόξα τω Θεώ.
«Ωραία πράματα», σχολιάζει ο Μίμης Φωτόπουλος, αλλά η συντροφιά του τού κάνει νόημα να σωπάσει. «Καλά ντε, ωωω», κάνει εκείνος με παράπονο. «Αυτά είναι», λέει μια άλλη κοπέλα από τους συνδαιτυμόνες, «να τα ’χεις και να την περνάς μπέης».
Εμφανίζεται ένας χωροφύλακας. Καπέλα κατεβαίνουν για να κρύψουν πρόσωπα, δίνονται σινιάλα, πλάτες γυρνάνε, ώμοι ζαρώνουν. Ολοι μαζεύονται. Το «όργανο» επιβλέπει με βλέμμα αυστηρό: ξέρει, και ξέρουν, πως άμα θέλει, μπορεί να κλείσει το μαγαζί επιτόπου. Το γλέντι να σωπάσει. Η Ελλάδα του ’48.
«Κι όμως, διακρίνεις μιαν ανεμελιά, στιγμιαία μεν, αλλά στέρεη. Η δε ερμηνεία του “Εσύ ’σαι η αιτία που υποφέρω” είναι υπέροχη», λέει ο κύριος Γκρι.
«Το σόλο του Χιώτη εξαίσιο.
Το ίδιο άσμα που στη μεταγενέστερη ερμηνεία της Μαίρης Λίντας αποκτά τη γνωστή αστική πατίνα των τραγουδιών του Χιώτη, εδώ βγάζει μιαν ωραία, αυθεντική λαϊκότητα».
Ο κύριος Γκρι ενθουσιάζεται με τα τραγούδια του Χιώτη. Ακριβώς για τον «τζαζικό» τους ρυθμό ενίοτε (ποιος είπε στον κύριο Γκρι ότι ο Χιώτης μπόλιασε τη μουσική του με λάτιν και τζαζ ρυθμούς έπειτα από μια επίσκεψή του στην Αμερική της δεκαετίας του ’50;).
Το αγαπημένο μας; Η εκπληκτική ερμηνεία του «Δεν θέλω πια να ξαναρθείς» που ηχογραφήθηκε το 1961 από τη Λίντα και τον Χιώτη. «Ποιος παίζει αυτήν την εκπληκτική τρομπέτα σε αυτό το τραγούδι;», αναρωτιέται ο κύριος Γκρι.
«Εσύ ’σαι η αιτία που υποφέρω», στη λαϊκή εκτέλεση του ’48, και «Δεν θέλω πια να ξαναρθείς», με τη λάτιν τρομπέτα του ’61. Δύο Ελλάδες. Τις συνδέει ένας μουσικός με το τρίχορδο μπουζούκι του.