Eνας μεγάλος έρωτας ανάμεσα στον Πωλ Βερλαίν και τον Αρθούρο Ρεμπώ που ξεκινάει το 1871 όταν ο πιτσιρικάς Ρεμπώ δεν έχει κλείσει καλά καλά τα 17 του χρόνια και στέλνει την πρώτη του επιστολή στον Πωλ Βερλαίν. Ο Ρεμπώ, αν και έφηβος, έχει ήδη γράψει μερικά σημαντικά ποιήματα, ενώ ο Βερλαίν είναι ήδη καταξιωμένος ποιητής, είναι μόλις παντρεμένος και περιμένει το πρώτο του παιδί. Ο έρωτάς τους είναι ακαριαίος και παθιασμένος, ο οποίος συντηρείται για μερικά χρόνια και μέσα από τις επιστολές ως φυγή από την πραγματικότητα, ενώ τους οδηγεί και τους δύο σε ακρότητες. Αυτή την αλληλογραφία ανάμεσα στους δύο καταραμένους ποιητές ξεκινούν να μελετούν το 2016 δύο νέα παιδιά από την Κρήτη.
Ο Μιχάλης και ο Παντελής Καλογεράκης, δίδυμα αδέρφια, είναι μουσικοί, με εξαιρετικά δημιουργικές ευαισθησίες για τη μουσική και την ποίηση. Η μελέτη των επιστολών και η συγκίνηση, ίσως και ο θαυμασμός, που τους προκαλεί αυτή η σχέση, τους οδηγεί στη μελοποίηση στίχων από τα ημερολόγια των δύο μεγάλων ποιητών. Τα ρεμπέτικα και το ηχόχρωμα της βασανισμένης ελληνικής ιστορίας που έρχεται από τα βάθη της ελληνικότητας για να παρηγορήσει τα ανείπωτα, επιλέχθηκαν από τους δύο δημιουργούς ως το καλύτερο υφάδι για να στολίσουν τα ερωτικά λόγια των Ρεμπώ – Βερλαίν.
Φέτος το καλοκαίρι οι αδερφοί Καλογεράκη γιορτάζουν μια διπλή γιορτή. Ο δίσκος αυτός επιτέλους κυκλοφορεί για το κοινό από τη Μικρή Aρκτο, και το Φεστιβάλ Νάξου που λαμβάνει χώρα στον μαγικό Πύργο Μπαζαίου έχει την τύχη να τους φιλοξενεί στις 13 Αυγούστου, στις 21.30, σε μια σπάνια μουσική συνάντηση με τα «Ρεμπώτικα», όπως τα ονομάζουν παιγνιωδώς. Καλεσμένη τους η ηθοποιός, σκηνοθέτις, συγγραφέας και ρεμπέτισσα Λένα Κιτσοπούλου, που συμμετέχει και στον δίσκο. Η «Κ» συνομιλεί με τους δύο δημιουργούς, Μιχάλη και Παντελή Καλογεράκη.
– Πώς δύο νέα παιδιά εμπνέονται από το ρεμπέτικο ηχόχρωμα και γιατί συγκινούνται από την παθιασμένη αλληλογραφία των Ρεμπώ – Βερλαίν;
– Π.: Το ρεμπέτικο είναι για εμένα κάτι σαν urban παραδοσιακό τραγούδι, οι μακριές του μελωδικές φράσεις και το γεμάτο πάθος περιεχόμενό του, αισθάνομαι πως με εμπεριέχει! Οσον αφορά την παθιασμένη αλληλογραφία των Ρεμπώ – Βερλαίν, πρόκειται για μια επικοινωνία – σχέση που σήμερα, 150 χρόνια μετά, φαντάζει πιο ρομαντική από ποτέ.
– M.: Τα «Ρεμπώτικα» είναι μια πειραματική δουλειά που ενώνει δυο μεγάλους κόσμους, αυτόν του Ρεμπώ και του ρεμπέτικου. Με γοητεύουν τα απλά και μεστά λόγια των τραγουδιών αλλά και η γεμάτη πάθος σχέση του Ρεμπώ με τον Βερλαίν. Είναι μεγάλη μου η χαρά που ο δίσκος πλέον κυκλοφορεί, έπειτα από τόσα χρόνια που τον ετοιμάζαμε, από τις εκδόσεις Μικρή Αρκτος που με τόλμη προχώρησαν στην έκδοση. Η ενορχήστρωση είναι του Απόστολου Κίτσου και ακόμα μεγαλύτερη η τιμή και η χαρά που ερμηνεύουν στον δίσκο οι δασκάλες μας Ελένη Κοκκίδου, Μάρθα Φριντζήλα και Λένα Κιτσοπούλου, καθώς και οι αγαπημένοι συνοδοιπόροι μας που όσο υπάρχουν εκείνοι νιώθω ασφαλής για τη μουσική και το θέατρο στην Ελλάδα, η Νεφέλη Φασούλη, ο Μάνος Πετράκης, ο Παντελής μου και ο Απόστολος.
«Η ελευθερία βρίσκεται κάπου μαζί με το χιούμορ, τον έρωτα»
– Πώς είναι να συνεργάζονται δύο αδέλφια και μάλιστα δίδυμα; Πού εφάπτεστε και πού τέμνεστε;
– Μ.: Με τον Παντελή δουλεύουμε μαζί την τέχνη μας από νεαρή ηλικία, συγκεκριμένα 15 χρόνια τώρα αναζητούμε το ποίημα εκείνο που θα μας εμπνεύσει ώστε να γεννηθεί η μελωδία για να το τραγουδήσουμε. Αν δεν υπήρχε ο Παντελής, δεν ξέρω αν θα επέμενα τόσο στη μελοποιημένη ποίηση. Αυτή η δυναμική της σχέσης μας μεταφέρει την εμπειρία της πρόβας και της παράστασης σε άλλο επίπεδο. Εχουμε σχεδόν την ίδια αντίληψη για την τέχνη και πιο συγκεκριμένα την ποίηση, με αποτέλεσμα να φτάνουμε στη ρίζα της ανάγκης μας όταν αναζητούμε τον κατάλληλο ποιητή ή το κατάλληλο ποίημα. Μπορείτε να φανταστείτε λοιπόν πόσο καταπραϋντικό είναι για εμάς το να παρουσιάζουμε μέρος της δουλειάς μας στον κόσμο.
– Π.: Είναι ωραία, έχουμε πολύ καλή επικοινωνία, στις πρόβες συμφωνούμε αυτόματα, ακόμα και στη δημιουργία πολλές φορές.
– Η μουσική τι είναι για εσάς; Η ποίηση;
– Π.: Η μουσική είναι η ατμόσφαιρα της καθημερινότητάς μου. Το πρώτο πράγμα που κάνω με το που ξυπνήσω είναι να ανοίξω το JBL. Η ποίηση είναι η σανίδα σωτηρίας μου, η πρώτη ύλη για κάθε τέχνη, η ποίηση χαρίζει λύσεις, λόγια στις σκέψεις και φως στα συναισθήματά μου, είναι η απόδειξη πως η αγάπη θα σώσει τον κόσμο.
– Μ.: Αν η μουσική είναι η θάλασσα, η ποίηση είναι η γη.
– Ο έρωτας, ιδίως στη μορφή που εκφράζεται στην αλληλογραφία των Ρεμπώ – Βερλαίν, θα λέγατε ότι είναι υπόθεση της νεότητας;
– Π.: Οχι, θα έλεγα πως και ο έρωτας είναι υπόθεση κι αυτός της ποίησης!
– Μ.: Ο έρωτας είναι υπόθεση της ελευθερίας. Σκεφτείτε μόνο πως η ιστορία των δύο ποιητών μας υπήρξε πριν από 150 χρόνια. Τόσα χρόνια αισθάνομαι να ζω σε μια κοινωνία που οριοθετεί την αντίληψη σε σχεδόν ίδια πλαίσια. «Πόση στενοκεφαλιά», που γράφει και ο Ρεμπώ. Πόσο συντηρητισμό να αντέξω. Η πατριαρχία δημιουργεί μικρές δυσλειτουργικές ομάδες δυστυχισμένων ανθρώπων. Η εξωστρέφεια και η ελευθερία βρίσκονται κάπου μαζί με το χιούμορ, τον έρωτα. Κλείνω με αυτόν τον υπέροχο στίχο που έγραψε ο Κάμινγκς: «Κι ας μην κάνω εγώ τίποτα χρήσιμο / και ας αγαπώ εσένα περισσότερο κι από αληθινά / δεν έχει υπάρξει ποτέ κάποιος τόσο ανόητος που να μην μπορεί να / τραβήξει όλο τον ουρανό πάνω του μ’ ένα χαμόγελο».
– Ο ιστορικός του μέλλοντος τι θα βρει από τα δικά μας mail ή τα σύντομα μηνύματα μέσω Messenger; Θα επιβιώσουν τέτοιες σχέσεις ή το delete είναι η καταδίκη μας;
– Μ.: Κι αν δεν επιβιώσουν; Μήπως αυτό δεν θα είναι καταδίκη, αλλά η σωτηρία μας; Ας μείνει ό,τι πραγματικά έχει ουσία, και όχι τα μηνύματα στο FB και στο Insta.
– Π.: Είμαι σίγουρος πως επιβιώνουν και θα επιβιώσουν τέτοιου μεγέθους σχέσεις!
Φεστιβάλ Νάξου. Διάθεση εισιτηρίων – xώρος: Πύργος Μπαζαίου (μνημείο του 17ου αιώνα), 12ο χλμ. οδού Χώρας Νάξου-Αγιασσού. Τηλέφωνο: 22850 31402.