Διαβάζω αυτές τις μέρες τα παράδοξα, τρυφερά, ανατρεπτικά και στοχαστικά διηγήματα του Μάριο Αντρέα Ριγκόνι. Αν και μεταφρασμένος σποραδικά σε ελληνικά λογοτεχνικά περιοδικά, «Η σκοτεινή όψη των πραγμάτων», όπως τιτλοφορείται η συλλογή των 17 διηγημάτων και του ενός παραμυθιού, είναι η πρώτη έκδοση βιβλίου του στη γλώσσα μας, σε μετάφραση της Μαρίας Φραγκούλη, στην οποία πολλά οφείλουμε για τη εν γένει γνωριμία μας με την ιταλική κουλτούρα. Αλλά το έναυσμα ήταν οι εκδόσεις. Οι εκδόσεις Loggia είναι από τους νέους εκδοτικούς οίκους της πρόσφατης περιόδου, και αυτό από μόνο του, η παρουσία νέων «μικρών» στην εκδοτική αγορά, είναι ένα σύνθετο και ενδιαφέρον φαινόμενο.
Τη Loggia δεν τη χάνεις από το βλέμμα σου μέσα σε ένα βιβλιοπωλείο, γιατί τα άρτια σχεδιασμένα εξώφυλλα (από τον Γιάννη Κουρούδη) είναι μονοχρωματικά και αισθητικά υψηλής στάθμης. Πράσινο για το μυθιστόρημα, κίτρινο για τη μικρή φόρμα, μοβ για την ποίηση… Μου θύμισαν τις ένδοξες μέρες του «Γαλαξία», αλλά η Loggia, δημιούργημα του Νίκου Κουφάκη (συγγραφέας της εξαιρετικά ενδιαφέρουσας συλλογής διηγημάτων «Οικογενειακή πορσελάνη», εκδ. Κέδρος, 2014), διακηρύσσει πως συστήνει «συγγραφείς που εμφανίζονται για πρώτη φορά στα ελληνικά γράμματα», και αυτό είναι πράγματι θαυμάσιο. Επιπλέον, προσδίδει φυσιογνωμία στον εκδοτικό οίκο. Αν περάσετε από την οδό Διδότου 19, θα δείτε τον χώρο των εκδόσεων, σε απολύτως μίνιμαλ ευχάριστη αισθητική, χώρος-εκθετήριο των τίτλων και ενδεχομένως, όταν το επιτρέψουν οι συνθήκες, χώρος και για εκδηλώσεις. Πάντως, η χαρά που δίνει η Loggia με την οικονομία της αισθητικής της είναι μεγάλη. Ηδη, η επαφή μου με τη γραφή του Μάριο Αντρέα Ριγκόνι επιβεβαιώνει στον νου μου τη μεγάλη ανάγκη να διαβάσουμε στη γλώσσα μας αμετάφραστους έως τώρα συγγραφείς, και ήδη έχουν κυκλοφορήσει τα μυθιστορήματα του Μαξ Μπλέχερ «Περιστατικά στο εγγύς εξωπραγματικό» (μτφρ. Βίκτωρ Ιβάνοβιτς), του Νίκολα Πουλιέζε «Σκοτεινό νερό» (μτφρ. Ευαγγελία Γιάννου), του Εντουαρντ φον Κάιζερλινγκ «Κύματα» (μτφρ. Αναστασία Χατζηγιαννίδη) και η ποίηση του Καναδού Αλντεν Νόουλεαν «Χαίρομαι που είμαι εδώ» (μτφρ. – επίμετρο Γιάννης Παλαβός).