Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, όταν μιλούσαμε για τη γαστρονομική σκηνή του θέρους και των διακοπών, περιοριζόμασταν στους δημοφιλέστερους προορισμούς, τη Μύκονο, τη Σαντορίνη, την Κρήτη, τη Ρόδο, ίσως και την Κέρκυρα. Εκεί γινόταν «παρέλαση» γνωστών σεφ από την Ελλάδα και το εξωτερικό, εκεί έριχνε άγκυρα η γαστρονομική πρωτοπορία τους καλοκαιρινούς μήνες για να εντυπωσιάσει τους επισκέπτες, Ελληνες και ξένους.
Αυτό έχει αλλάξει. Η μεγάλη αύξηση της τουριστικής κίνησης, τα ρεκόρ στις αφίξεις που έσπαγαν το ένα μετά το άλλο τις προηγούμενες χρονιές, δημιούργησαν νέους προορισμούς. Δεν είναι πια μόνο η Μύκονος ή η Σαντορίνη που αποτελούν γαστρονομικά κέντρα. Είναι πολλά άλλα νησιά, από την Πάτμο, την Τήνο και τη Σίφνο μέχρι τη Νίσυρο, την Αστυπάλαια, τους Λειψούς. Εχει μεγάλο ενδιαφέρον να παρακολουθήσει κανείς πώς μεταμορφώνεται ο χώρος της εστίασης σε αυτά τα μέρη.
Στην Τήνο και στη Σίφνο, λ.χ., υπάρχει πλούτος επιλογών, εστιατόρια με μάγειρες που ψάχνονται, καινοτομούν, δημιουργούν πιάτα με φαντασία και εξαιρετικές πρώτες ύλες του τόπου, διοργανώνουν φεστιβάλ γεύσης και τοπικών προϊόντων, εν ολίγοις και στα δύο νησιά έχει δημιουργηθεί και εμπλουτίζεται διαρκώς μια ζωντανή, ολοκληρωμένη, στιβαρή γαστρονομική σκηνή υψηλής ποιότητας.
Στη Νίσυρο, επίσης, συνάντησα δύο νέα παιδιά, απόφοιτους αθηναϊκής μαγειρικής σχολής και με θητεία σε γνωστά στέκια ψαροφαγίας της πρωτεύουσας, που πήραν τη μεγάλη απόφαση να επιστρέψουν στο νησί και έστησαν ένα εστιατόριο για ψαροφαγία. Με βάση τα φρέσκα ψάρια και θαλασσινά, παρουσιάζουν μια κουζίνα φινετσάτη και νόστιμη, όπου μπορεί κανείς να γευθεί την παράδοση σε απόλυτη αρμονία με την πρωτοπορία.
Συχνά βέβαια οι αλλαγές κρύβουν και στρεβλώσεις, όπως αδικαιολόγητα φουσκωμένους λογαριασμούς στη λογική της σύντομης σεζόν. Το εντυπωσιακό είναι όταν αυτό συμβαίνει εκεί που δεν το περιμένεις, σε νησάκια των τριάντα κατοίκων. Σε γενικές γραμμές, όμως, είναι γεγονός ότι η εστίαση πηγαίνει από το καλό στο καλύτερο, σε εστιατόρια και ταβέρνες, ακόμη σε παλιά, κλειστά για χρόνια καφενεία χωριών, τα οποία περνούν σε καινούργια χέρια, και νέοι άνθρωποι με κέφι και όρεξη μπολιάζουν τη φαντασία με την αισθητική, την παράδοση με τον κοσμοπολιτισμό. Υπάρχει ποιοτική εξέλιξη.