Εργα για ξύλινα και χάλκινα πνευστά από την Κρατική

Εργα για ξύλινα και χάλκινα πνευστά από την Κρατική

2' 17" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Από τις 4 Σεπτεμβρίου είναι διαθέσιμη στο Διαδίκτυο μία ακόμη συναυλία της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών. Με τίτλο «ΑναΠνέοντας μουσική», περιλαμβάνει το Κοντσέρτο για φαγκότο και έντεκα έγχορδα του Γάλλου συνθέτη Ζαν Φρανσέ, τη Συμφωνία αρ. 34 του Μότσαρτ και το Συναυλιακό κομμάτι για τέσσερα κόρνα του Χάινριχ Χίμπλερ, με άλλα λόγια ένα έργο του 18ου, ένα του 19ου και ένα του 20ού αιώνα. Την ορχήστρα διευθύνει ο Μιχάλης Οικονόμου.

Ο Φρανσέ, χαρακτηριστικός εκπρόσωπος του γαλλικού νεοκλασικισμού, συνέθεσε μουσική μελωδική, ανάλαφρη, πνευματώδη, συγγενή προς αυτήν του συναδέλφου του Φρανσίς Πουλένκ. 

Τα στοιχεία αυτά προσδιορίζουν επίσης την ταυτότητα του Κοντσέρτου που παρουσιάστηκε και το οποίο ολοκληρώθηκε το 1979. Το ευχάριστο έργο ερμηνεύει με κέφι ο Αλέξανδρος Οικονόμου: χωρίς να αντιμετωπίζει προβλήματα με τις τεχνικές και δεξιοτεχνικές προκλήσεις της γραφής, οι οποίες κάποτε είναι αρκετά σημαντικές, ο σολίστ εστιάζει στην ανάδειξη του ύφους της μουσικής, στον λυρισμό, στη διαφάνεια, στο χιούμορ της. Το παιχνίδι κερδίζεται μέσα από το βάρος –ή την ελαφράδα– που δίνει ο Αλέξανδρος Οικονόμου στην κάθε νότα, στην αξία που αποκτά κάθε ποίκιλμα ή διάνθισμα, στον τρόπο με τον οποίο ξεκινά ή σβήνει κάθε φράση. 

Από την πλευρά του ο αρχιμουσικός φροντίζει ώστε και οι υπόλοιποι μουσικοί να «λικνίζονται» μαζί με τον σολίστα, με συνέπεια ένα γοητευτικό, κάποτε ονειρικό ακρόαμα.
Ακολούθησε η Συμφωνία αρ. 34 του Μότσαρτ, η τελευταία που συνέθεσε ο Μότσαρτ στο Σάλτσμπουργκ το 1780. Σώζονται μονάχα τρία από τα τέσσερα μέρη της, καθώς το δεύτερο, ένα μενουέτο, σκίστηκε από τη χειρόγραφη παρτιτούρα. 

Ο Μιχάλης Οικονόμου απέδωσε ζωηρά τον γιορτινό χαρακτήρα του πρώτου μέρους, που ο Μότσαρτ υπογραμμίζει μέσα από φανφάρες. Εξίσου ανέδειξε το τελείως διαφορετικής διάθεσης επόμενο μέρος, ένα λυρικό και ευγενές αντάντε, στο οποίο ο συνθέτης ζητάει από τα έγχορδα να αποδώσουν τη μουσική χαμηλόφωνα. 
Μία ακόμη αλλαγή διάθεσης φέρνει το κεφάτο τελευταίο μέρος, με την ξέφρενη, διονυσιακή ταραντέλα να δίνει τον τόνο, χωρίς όμως να παρασύρει τους μουσικούς της Κρατικής, οι οποίοι παρέμειναν συνολικά συντονισμένοι και απέδωσαν με επιτυχία τη μουσική. Ο Οικονόμου φώτισε τα επιμέρους δραματικά επεισόδια, ενώ μέσα από τις εναλλαγές δυναμικής, για τις οποίες φροντίζει βέβαια και η ενορχήστρωση, έδωσε πλαστικότητα και κίνηση στη μουσική.

Η συναυλία ολοκληρώθηκε με το Συναυλιακό κομμάτι για τέσσερα κόρνα, στο οποίο χρωστάει την «αθανασία» του ο Χάινριχ Χίμπλερ, κορνίστας στην Αυλή της Δρέσδης. 
Γνωρίζοντας άριστα το συγκεκριμένο χάλκινο αλλά και τους συμβολισμούς του, καθώς ο ήχος του παραπέμπει άμεσα στο κυνήγι και στα σκοτεινά δάση της χώρας, ενώ οι φανφάρες του αξιοποιήθηκαν με τον πιο εύγλωττο τρόπο από τον Βάγκνερ σε όπερες όπως ο «Τανχόιζερ» και ο «Λόενγκριν», που πρόσφατα είχαν παρουσιαστεί, ο Χίμπλερ έπλασε ένα πεμπτουσιακά γερμανικό έργο. Ο Χρήστος Σαλβάνος, ο Γρηγόρης Ασωνίτης, ο Ιωάννης Γούναρης και ο Σπύρος Κάκος το απέδωσαν με ταιριαστά επικολυρικό ύφος, το οποίο υποστηρίχτηκε με ανάλογη θέρμη από την ορχήστρα.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή