«Ισως να πρέπει να γίνουμε καλύτεροι ακροατές», είπε η συγγραφέας Ελίφ Σαφάκ, ολοκληρώνοντας τη σκέψη της πάνω στο ερώτημα που βασάνισε αρκετούς κατά τη διάρκεια της πανδημίας του κορωνοϊού και όχι μόνο: Πώς να μη χάσουμε το μυαλό μας σε μια εποχή κρίσης;
Η βραβευμένη συγγραφέας με καταγωγή από την Τουρκία «συνδέθηκε» διαδικτυακά με το Democracy Weekend και το Costa Navarino από τη Μεγάλη Βρετανία όπου ζει, με αφορμή το δοκίμιο που έγραψε το 2020 (στα ελληνικά από τις εκδόσεις «Ψυχογιός»), και μίλησε για τη Δημοκρατία και τους νέους διχασμούς.
Αναφερόμενη στον ρόλο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης τόνισε ότι ο ανεπτυγμένος κόσμος είχε αρχικά μια υπέρμετρη αισιοδοξία σχετικά με τη σχέση πληροφορίας και Δημοκρατίας. «Νομίζαμε ότι η διάχυση των πληροφοριών θα έκανε τους ανθρώπους (σ.σ. στις λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες) να ενημερωθούν και να καλύψουν τα κενά της Δημοκρατίας, αλλά κάτι τέτοιο δεν συνέβη», σημείωσε και ανέφερε το παράδειγμα της Αραβικής Ανοιξης που πήρε φωτιά στο Διαδίκτυο, αλλά στο τέλος δεν άλλαξαν και πολλά.
Ως συγγραφέας, είπε, παρενέβη τον άτυπο κανόνα ότι τα μεγάλα γεγονότα αναλύονται από τη λογοτεχνία αναδρομικά, όταν αυτά έχουν περάσει. «Η λογοτεχνία πρέπει να προσπαθήσει να μιλήσει για τα πράγματα όσο αυτά συμβαίνουν», σημείωσε και τόνισε ότι οι συγγραφείς δεν μπορούν να κάνουν πως δεν βλέπουν την ευρύτερη πολιτική εικόνα.
«Σαββατοκύριακο Δημοκρατίας» στο Costa Navarino με Ελίφ Σαφάκ, Αϊ Ουέι Ουέι και Μπέτανι Χιουζ.
Ο κόσμος αλλάζει, κατέληξε η Σαφάκ, και εμείς βρισκόμαστε σε μια μεταβατική περίοδο. Για να κατανοήσουμε τους ανθρώπους της άλλης πλευράς, σημείωσε, είτε αυτοί είναι ψηφοφόροι του Τραμπ είτε αντιεμβολιαστές, πρέπει να τους ακούσουμε και να μιλήσουμε μαζί τους.
Η συζήτηση της Ελίφ Σαφάκ με τον Deputy Opinion Editor των New York Times, Πάτρικ Χίλι, ήταν η αφετηρία για τις ενδιαφέρουσες συζητήσεις που ακολούθησαν στο διήμερο Democracy Weekend στη Μεσσηνία και έκλεισαν τις εργασίες του φετινού Athens Democracy Forum.
Ο διάσημος εικαστικός και ακτιβιστής Αϊ Ουέι Ουέι μίλησε διαδικτυακά για το νέο του βιβλίο (αναμένεται τον Νοέμβριο) με τίτλο «1.000 years of joys and sorrows», στο οποίο αφηγείται την ιστορία της Κίνας μέσα από την προσωπική του ιστορία καθώς και του πατέρα του και ποιητή Αϊ Τσινγκ. Η οικογένεια του Κινέζου εικαστικού εξορίστηκε όταν ο καλλιτέχνης ήταν μόλις ενός έτους. «Σταδιακά κατάλαβα πόσο πολύ με επηρέασε αυτό το γεγονός», είπε ο Ουέι συνομιλώντας με τη Λιζ Ολντερμαν, Chief European Business Correspondent των NYT. Η απόφασή του να γράψει το βιβλίο ελήφθη όσο ο ίδιος ήταν υπό κράτηση στην Κίνα. «Η τέχνη μου δεν είναι ένας αγώνας για την ελευθερία, αλλά η έκφραση της ελευθερίας», είπε.
Η ανάγκη κατανόησης του κόσμου δεν είναι φυσικά φαινόμενο της εποχής μας, όπως ανέλυσε αργότερα η βραβευμένη Βρετανίδα ιστορικός Μπέτανι Χιουζ σε μια συζήτηση με τον Chief European Diplomatic Correspondent των NYT, Στίβεν Ερλάνγκερ, με φόντο τον κόλπο του Ναβαρίνου. Το ίδιο προσπάθησαν να κάνουν δύο μεγάλες ιστορικές προσωπικότητες στην εποχή τους, ο Σωκράτης και ο Κομφούκιος, οι ιδέες των οποίων επηρέασαν τα θεμέλια του δυτικού και του κινεζικού πολιτισμού αντίστοιχα. Αποτελεί ερώτημα, ωστόσο, εάν η διδασκαλία του Κομφούκιου βρίσκεται στη σκέψη του Κινέζου προέδρου Σι Τζινπίνγκ.
Το διήμερο έκλεισε με έναν φιλοσοφικό περίπατο σχετικά με τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Δημοκρατία στην εποχή μας. Και αν σε κάποιους όλα αυτά φαίνονται κάπως θεωρητικά, μια απουσία που καταγράφηκε το διήμερο μάλλον δείχνει πόση δουλειά πρέπει ακόμα να γίνει. Η δημοσιογράφος και συγγραφέας Μαρία Ρεζά από τις Φιλιππίνες, που ασκεί κριτική στις πρακτικές του λαϊκιστή προέδρου Ροντρίγκο Ντουτέρτε, δεν κατάφερε να έρθει στο συνέδριο καθώς, όπως μάθαμε, της απαγορεύθηκε η έξοδος από τη χώρα της.