Μορφή της Αρχαιολογίας, παιδαγωγός και προσωπικότητα μεγάλης εμβέλειας και καλλιέργειας, η Εβη Τουλούπα έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 97 ετών. Συνδέθηκε με την Εφορεία Ακροπόλεως (ήταν έφορος την περίοδο 1982-1990) και εργάστηκε μεθοδικά για την ανάγκη νέου μουσείου Ακροπόλεως, για τη συντήρηση της επιφάνειας των μνημείων Ακροπόλεως καθώς και για τη μετατροπή του κτιρίου Βάιλερ σε Κέντρο Μελετών Ακροπόλεως. Το έργο της ήταν πολύπλευρο.
Με θητεία στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, γερμανομαθής, πνευματικά ανήσυχη, με πλήθος ενδιαφερόντων, πολυγραφότατη, μια πραγματικά ηρωική μορφή του ελληνικού εικοστού αιώνα, η Εβη Τουλούπα αφήνει έργο, μαθητές, κείμενα, επιδράσεις, μια σύνθετη προσέγγιση στη διαχείριση της αρχαίας κληρονομιάς. Τα ενδιαφέροντά της απλώνονταν στο σύνολο του ελληνικού πολιτισμού, στην Αθήνα, στα καποδιστριακά, στη δια-χρονία του ελληνισμού. Είχε έρθει σε επαφή με το πάθος της προηγούμενης γενιάς, με τον Μαρινάτο, τον Οικονόμου, τον Ορλάνδο, τον Καρούζο, τον Χατζηδάκη… και η ίδια μεταλαμπάδευε γνώσεις στους επόμενους.
Στη δεκαετία του 1990 έγραφε επιφυλλίδες στα «Νέα»και σειρά κειμένων της εκδόθηκαν σε αυτοτελείς τόμους. «Ως προϊσταμένη στις Εφορείες Αρχαιοτήτων στα Ιόνια Νησιά, στην Ηπειρο και στην Εύβοια, αλλά κυρίως ως έφορος Αρχαιοτήτων της Ακροπόλεως, ταύτισε τη σταδιοδρομία και το δημιουργικό της έργο όχι μόνον με την προστασία και την ανάδειξη του πολιτιστικού μας αποθέματος, αλλά με την υποστήριξή της σε νέες και πρωτοποριακές και πρωτοπόρες για την εποχή ιδέες, δράσεις και έργα» αναφέρει στο συλλυπητήριο μήνυμά της η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη. «Και κυρίως με την υποστήριξή της, την εμψύχωσή της και την εμπιστοσύνη της στους νέους»