Δεν ήμουν ποτέ φαν του Σούπερμαν, γιατί στα μάτια μου ήταν ένας υπερήρωας που τα είχε όλα: άτρωτος, πετούσε παντού, έβλεπε μέσα από τοίχους, πολεμούσε για το καλό και την παγκόσμια ειρήνη. Σε καλλιστεία σούπερ ηρώων θα έβγαινε πρώτος. Ηταν μακριά από τα ανθρώπινα.
Οι ταινίες που κυκλοφόρησαν κατά καιρούς ανέδειξαν, φυσικά, αυτή την πλευρά του Σούπερμαν. Ηταν περισσότερο ο υπεράνθρωπος παρά ο Καλ Ελ, δηλαδή ο ξένος που μεγάλωσε με τις αμερικανικές αξίες και έψαχνε την αποδοχή. «Γεννημένος» το 1938 από τους δημιουργούς Τζέρι Σίγκελ και Τζο Σάστερ, ο Σούπερμαν πολεμούσε για την «αλήθεια, τη δικαιοσύνη και τον αμερικανικό τρόπο ζωής» (Truth, Justice and the American Way).
Πρόσφατα, όμως, η DC Comics άλλαξε την αποστολή του. Συνεχίζει και μάχεται για την αλήθεια, τη δικαιοσύνη, αλλά όχι για τον αμερικανικό τρόπο ζωής. Ο αγώνας του από εδώ και πέρα είναι και για ένα «καλύτερο αύριο». Τι άλλαξε;
Η απάντηση δεν βρίσκεται στις ταινίες όπου εμφανίζεται ο χαρακτήρας –τουλάχιστον ακόμη– αλλά στο χαρτί. Οπως μας θύμισε ένα πρόσφατο άρθρο του Hollywood Reporter για το ίδιο θέμα, ο Σούπερμαν στα κόμικς είναι παντρεμένος με τη Λόις Λέιν, έχει παιδιά και είναι στο φθινόπωρο της ζωής του. Αν μέχρι τώρα οι «κακοί» είχαν πρόσωπο, η αλήθεια ήταν κοινώς αποδεκτή και η δικαιοσύνη ταυτιζόταν με το αίσθημα δικαίου, από εδώ και πέρα τα πράγματα αλλάζουν. Σήμερα ο καθένας έχει τη δική του αλήθεια, η δικαιοσύνη δεν αποδίδεται πάντα και το αύριο θέλει πολλή δουλειά για να γίνει καλύτερο.
Η κλιματική κρίση, ο ρατσισμός, οι διακρίσεις, η συμπερίληψη είναι τα διακυβεύματα που αγγίζουν τη νεότερη γενιά. Ο Σούπερμαν έκανε χαμό για να κερδίσει τον Λεξ Λούθορ, αλλά αυτό δεν είναι πια αρκετό. Ο κόσμος δεν έγινε τελικά καλύτερος.
Η νέα γενιά, στην οποία απευθύνεται ο γιος του Σούπερμαν, ο Τζον Κεντ, ένας ανοιχτά αμφισεξουαλικός χαρακτήρας, θέλει κάτι διαφορετικό. Το καλύτερο αύριο δεν θα έρθει με ακτίνες Χ, μπράτσα και ζελέ στα μαλλιά. Τον συμπαθώ όλο και περισσότερο.