Οπως συμβαίνει συχνά με τους καλλιτέχνες, έτσι και με τη Σόνια Γιόντσεβα, το κάλεσμα της τέχνης ήρθε νωρίς. Ηρθε επίσης, όπως λέει η ίδια, με τρόπο αστείο: «Η μητέρα μου θα απάγγελνε ένα ποίημα σε μια δημόσια εκδήλωση και εγώ έπρεπε στο τέλος να της δώσω λουλούδια», διηγείται στην «Κ» η καταξιωμένη πλέον σοπράνο από τη Βουλγαρία. «Ηταν η πρώτη φορά που ανέβηκα στη σκηνή. Με εντυπωσίασαν τα φώτα, το κοινό, το χειροκρότημα. Ενιωσα μεγάλο σοκ, μου άρεσε όμως. Υπήρχε κάτι που με μαγνήτιζε».
Δεν άργησε να κάνει τα επόμενα βήματα. Σπούδασε πιάνο και φωνητική στη γενέτειρά της, το Πλόβντιφ, ενώ ως έφηβη κέρδισε αρκετούς τηλεοπτικούς μουσικούς διαγωνισμούς της πατρίδας της. Ακούγεται ελαφρώς ανορθόδοξη επιλογή, είχε όμως τη σημασία της: «Οι διαγωνισμοί μου πρόσφεραν μεγάλη σιγουριά ώστε να συνεχίσω», εξηγεί η Γιόντσεβα, «καθώς και την επιβεβαίωση ότι αυτός είναι ο δρόμος μου».
Η Σόνια Γιόντσεβα μιλάει στην «Κ» για το ρεσιτάλ με άριες του Πουτσίνι, που θα δώσει με αφορμή τη συμπλήρωση 25 ετών της ένωσης «Μαζί για το παιδί».
Ο δρόμος της την έβγαλε και στο εξωτερικό. Στη Γενεύη συγκεκριμένα, όπου έμαθε κλασικό τραγούδι. Είναι άραγε αναπόφευκτο, για μια εκκολαπτόμενη μονωδό από τα Βαλκάνια, το πέρασμα από μια κεντροευρωπαϊκή χώρα; «Είναι πάντα καλό», πιστεύει η Σόνια Γιόντσεβα, «να βγαίνεις από τον ασφαλή σου χώρο. Είναι σημαντικό για τους νέους και ειδικά τους καλλιτέχνες. Πρέπει να ζήσεις τα πάντα, να πας στο Παρίσι για να τραγουδήσεις καλύτερα το γαλλικό ρεπερτόριο, να πας στην Ιταλία για να μάθεις πώς τραγουδιέται ο Βέρντι, ο Πουτσίνι. Πρέπει να έχεις εμπειρίες έξω από τη χώρα σου, γιατί η τέχνη είναι οικουμενική και οι καλλιτέχνες ανήκουν στον κόσμο».
Στις 4 Νοεμβρίου η υψίφωνος θα βρεθεί για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Μαζί με την ορχήστρα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής υπό τον Φιλίπ Ογκέν (αλλά και μαζί με τον αδελφό της, τον τενόρο Μαρίν Γιόντσεβ) θα δώσει στην Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος ένα ρεσιτάλ με άριες από όπερες του Τζάκομο Πουτσίνι, όπως «Τόσκα», «Μανόν Λεσκό», «Μαντάμα Μπατερφλάι» και «Μποέμ». Η συναυλία πραγματοποιείται με αφορμή τη συμπλήρωση 25 ετών της ένωσης «Μαζί για το παιδί», που στηρίζει παιδιά, νέους και οικογένειες σε ανάγκη.
Αυτό που εκτιμά η Γιόντσεβα στον Πουτσίνι είναι, αφενός, η «κινηματογραφική», όπως λέει, προσέγγισή του στη σύνθεση («η μουσική του είναι απίστευτα δυνατή και μεταδίδει στο κοινό μια συναισθηματική απόγνωση») και, αφετέρου, οι γυναικείοι ρόλοι του: «Οι γυναίκες», εξηγεί, «έπαιξαν μεγάλο ρόλο στη ζωή του και υπάρχουν πολλές ερωτικές ιστορίες του, που λέγεται ότι αντανακλώνται στους χαρακτήρες του. Ενας αληθινός γυναικείος χαρακτήρας σε συναρπάζει. Αλλά όταν κάποια στοιχεία γεννιούνται και στο μυαλό του δημιουργού, τότε συμβαίνει κάτι ακόμη πιο τρελό. Ο έρωτας σε κάνει να θεοποιείς ένα πρόσωπο και έτσι, στην περίπτωση του Πουτσίνι, η γυναίκα είναι υπεράνθρωπη, μέγιστη, ιδανική».
Φυσικά, η Γιόντσεβα έχει διακριθεί και σε ρόλους άλλων συνθετών. Οταν το 2018 ερμήνευσε στη Σκάλα του Μιλάνου την Ιμογένη από τον «Πειρατή» του Μπελίνι, γράφτηκε ότι δικαιούται μια θέση στο πάνθεον του θρυλικού θεάτρου, μαζί με τη Μαρία Κάλλας. Ποια αρετή της Κάλλας εκτιμά η ίδια περισσότερο; «Δεν ξέρω πώς να το πω με λίγες λέξεις», απαντά η Σόνια Γιόντσεβα, «αλλά νομίζω ότι όταν ερμήνευε, δεν τραγουδούσε απλώς, δεν έπαιζε μόνο ένα ρόλο. Σου έλεγε μια ιστορία και έμπαινες αμέσως μέσα της. Είχε τη δύναμη να υπογραμμίζει τις λέξεις και τα χρώματα της μουσικής. Είχε μια μουσικότητα από άλλο κόσμο, ένα ένστικτο τόσο σωστό και πλήρες. Δεν θα υπάρξει άλλη σαν και αυτήν».