«Αυτή είναι η κατάσταση στην οποία βρίσκομαι. Καθένας βιώνει τη δική του, αλλά πιστεύω ότι όλοι είμαστε ενωμένοι στο να αισθανόμαστε μόνοι ή φοβισμένοι ή να φοβόμαστε όταν έρχεται μια μεγάλη αλλαγή στη ζωή μας», δήλωνε πρόσφατα η Αμερικανίδα ηθοποιός Σέλμα Μπλερ στους New York Times. Πού αναφέρεται; Στην πολύχρονη μάχη της με τη σκλήρυνση κατά πλάκας, μάχη που αποτελεί και το κεντρικό θέμα του ντοκιμαντέρ «Introducing, Selma Blair» σε σκηνοθεσία Ρέιτσελ Φλέιτ.
Από το 1999 έως το 2018, η Μπλερ απολάμβανε μια σημαντική καριέρα τόσο στον ανεξάρτητο αμερικανικό κινηματογράφο όσο και σε παραγωγές του Χόλιγουντ, αλλά και στην τηλεόραση. Το 2008 άρχισε να κουράζεται αφύσικα, να πονάει και να νιώθει αδύναμη, κάτι που επιδεινώθηκε το 2011 όταν γέννησε τον Αρθουρ, τον οποίο μεγάλωσε μόνη της μετά τον χωρισμό με τον πατέρα του, σχεδιαστή μόδας Τζέισον Μπλέικ. Αναγκάστηκε να περιορίσει τη δραστηριότητά της, αξιοποιώντας ευκαιρίες κοντά στο Λος Αντζελες.
Η Μπλερ ήταν πάντοτε σκληρό καρύδι. Γεννημένη ως Σέλμα Μπλερ Μπέιτνερ το 1972 στην πόλη Σάουθφιλντ, στο Μίσιγκαν των ΗΠΑ, από μέση εβραϊκή οικογένεια, είναι η μικρότερη από τις τέσσερις κόρες της δικαστού Μόλι Αν Μπέιτνερ και του δικηγόρου, ενεργού μέλους του Αμερικανικού Δημοκρατικού Κόμματος και ακτιβιστή, Ελιοτ Μπέιτνερ. Αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν το 1995 με πτυχία στην αγγλική φιλολογία, την ψυχολογία και τη φωτογραφία. Μετακόμισε σχεδόν αμέσως στη Νέα Υόρκη επιδιώκοντας να ακολουθήσει την καριέρα ηθοποιού ή φωτογράφου. Αρχισε μαθήματα υποκριτικής στη Σχολή της Στέλα Αντλερ και στο Column Theater, όπου διακρίθηκε για το ταλέντο της.
Από τα 20 μέχρι τα 30 της, σε ηλικία που οι ηθοποιοί πασχίζουν να βρουν ρόλους στη Νέα Υόρκη και στο Λος Αντζελες, η Μπλερ έφτιαξε ένα πλούσιο βιογραφικό συμμετέχοντας σε παραγωγές μεγάλων κινηματογραφικών στούντιο όπως και σε ανεξάρτητες ταινίες. Το 1999 υποδύθηκε τη νεαρή, αφελή Σέσιλ Κάμπελ στο εφηβικό ρομαντικό δράμα «Cruel Intentions» με τους Σάρα Μισέλ Γκέλαρ, Ρις Γουίδερσπουν, Τζόσουα Τζάκσον. Πρωταγωνίστησε επίσης στην τηλεοπτική σειρά του δικτύου The WB, «Zoe», κερδίζοντας υποψηφιότητα για βραβείο Teen Choice.
Ακολούθησαν το «Legally Blonde» του 2001, όπου συναντιέται ξανά με την αγαπημένη φίλη της Ρις Γουίδερσπουν, η ρομαντική κωμωδία «The Sweetest Thing», το βραβευμένο αυτοβιογραφικό δράμα της Λόρι Πέτι «The Parker House», η ταινία δράσης του Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο «Hellboy: Ο ήρωας της κόλασης» και το σίκουελ του το 2008, η ρομαντική κωμωδία «Dark Horse» και η σατιρική κωμωδία-δράμα «Storytelling» του Τοντ Σόλοντζ.
Η ζωή της όμως άλλαξε δραματικά τον Αύγουστο του 2018, όταν αυτό που πίστευε ότι ήταν υπερκόπωση αποδείχθηκε μια σοβαρή αρρώστια: διαγνώσθηκε με σκλήρυνση κατά πλάκας, μια αυτοάνοση νευρολογική νόσο. Απτόητη, αποφάσισε δύο μήνες αργότερα να κοινοποιήσει την είδηση στο Instagram. «Είμαι ανάπηρη. Πέφτω κάτω μερικές φορές και ρίχνω αντικείμενα. Εχω θολή μνήμη, η αριστερή μου πλευρά ζητάει οδηγίες από ένα φθαρμένο “κέντρο ελέγχου”. Ομως, τα καταφέρνουμε, προσπαθώ για το καλύτερο (…) πιθανόν να είχα αυτή την ανίατη ασθένεια εδώ και τουλάχιστον 15 χρόνια», αποκάλυψε στη λεζάντα μιας φωτογραφίας της.
Μετά τη διάγνωση
Αργότερα, ανέφερε στην τηλεοπτική εκπομπή «Good Morning America» ότι η διάγνωση της έδωσε μιαν αίσθηση ανακούφισης. Παραδέχθηκε επίσης ότι δίνει μάχη με τον αλκοολισμό, την κατάθλιψη και το άγχος. Στη συνέχεια, ανακοίνωσε ότι κερδίζει τη μάχη και γιόρτασε τα δύο χρόνια νηφαλιότητας. Μετά την τολμηρή ομολογία, συνέχισε να ενημερώνει για την υγεία της μέσα από το Instagram. Δεν δίσταζε να εμφανιστεί στο κόκκινο χαλί με τη βοήθεια ενός μπαστουνιού και να δίνει συνεντεύξεις, επιθυμώντας οι δημοσιογράφοι να μην κρύβουν τις διαταραχές στην ομιλία και τα προβλήματα στην κίνησή της. Η διάθεση της, ωστόσο, είχε εναλλαγές: τη μια στιγμή ήταν χαρούμενη και την επομένη λυπημένη.
Από το 1999 έως το 2018, η Μπλερ απολάμβανε μια σημαντική καριέρα τόσο στον ανεξάρτητο αμερικανικό κινηματογράφο όσο και σε παραγωγές του Χόλιγουντ.
Η ηθοποιός γρήγορα κατάλαβε ότι, παρά τα προβλήματα, ανοιγόταν μπροστά της μια νέα ευκαιρία. Να βοηθήσει άτομα με το ίδιο πρόβλημα και να ενημερώσει το κοινό για την εμπειρία της, κάτι που έκανε με το ντοκιμαντέρ «Introducing, Selma Blair».
Αυτό τώρα ήταν κάτι διαφορετικό. Σε όλη την καριέρα της στο απαιτητικό επάγγελμα του ηθοποιού, η Σέλμα Μπλερ δεν σταμάτησε ποτέ να διηγείται ιστορίες. Αυτή τη φορά, όμως, δεν πρόκειται για ταινία μυθοπλασίας, αλλά για ένα αφήγημα που αφορά την ίδια της τη ζωή βιώνοντας μια σκληρή αρρώστια.
Οι μύθοι και ο φόβος
Πρόκειται για μια «ωμή» καταγραφή της καθημερινότητας πριν και μετά τη θεραπεία της, που ξεκίνησε το 2019 και βασιζόταν σε συνδυασμό χημειοθεραπείας και μεταμόσχευσης βλαστοκυττάρων. Το φιλμ, που ήδη προβάλλεται στις αμερικανικές αίθουσες και διαδικτυακά στην πλατφόρμα discovery+, διερευνά περίπλοκα ζητήματα, όπως οι μύθοι γύρω από την εξωτερική εμφάνιση και τον φόβο που προκαλούν η αναπηρία και η προοπτική θανάτου.
Η Μπλερ γνώρισε τη σκηνοθέτιδα Ρέιτσελ Φλέιτ λίγο μετά τη διάγνωση και συμφώνησαν να ξεκινήσουν τα γυρίσματα μερικές ημέρες πριν από το ταξίδι στο Σικάγο για τη θεραπεία. Η σκηνοθέτις και παραγωγός, που πάσχει από αλωπεκία, είπε ότι ένιωσε μια ιδιαίτερη σύνδεση με την ηθοποιό όσο προχωρούσαν τα γυρίσματα. Είχε την ελευθερία να μεταφέρει την ιστορία στην οθόνη, χωρίς παρεμβάσεις στο σενάριο ή στο μοντάζ. Οπως εξήγησε στους New York Times, «η πρωταγωνίστρια ήταν πρόθυμη να δείξει στον κόσμο τι πραγματικά της συνέβη, δηλαδή τη σκληρή πραγματικότητα και την ειλικρίνεια που δεν είναι εμφανής».
«Δεν έχω συνειδητοποιήσει ότι θα κυκλοφορήσει φιλμ όπου θα είμαι το κεντρικό πρόσωπο. Η αλήθεια είναι ότι δεν το έχω επεξεργαστεί ακόμη στο μυαλό μου», συμπλήρωσε η Μπλερ.
Απρόσμενη ελπίδα
Η κάμερα την ακολουθεί στο σπίτι, στο κρεβάτι, στις δύσκολες, ευάλωτες, τρυφερές και συγκινητικές στιγμές με τον γιο της, στο νοσοκομείο, στην πρώτη χημειοθεραπεία. Τα πλάνα δείχνουν τον πόνο, τον φόβο και σε μερικές περιπτώσεις την ψυχραιμία απέναντι στην ασθένεια. Αλλά, παρά τη δύσκολη καθημερινότητα και τη δύναμη για να αντεπεξέλθει στις προκλήσεις, δεν έχασε το χιούμορ της. Το ίδιο απρόσμενα που ήρθε η διάγνωση, πάντως, ήρθε και η ελπίδα. Η θεραπεία στην οποία υποβλήθηκε έφερε τελικά θετικά αποτελέσματα, καθώς από τον Αύγουστο του 2021 η ασθένεια βρίσκεται υπό έλεγχο, όπως δήλωσε η ίδια σε πάνελ της Ενωσης Κριτικών Τηλεόρασης.
Με το ντοκιμαντέρ, η Μπλερ ελπίζει ότι οι προσπάθειές της θα αποτελέσουν παράδειγμα για την αξία της ειλικρίνειας στις σχέσεις ενός δημόσιου προσώπου με τους θαυμαστές του. «Μπορεί να κάνει τη διαφορά. Και δεν εννοώ επιφανειακά. Εννοώ οι άνθρωποι να αφιερώσουν χρόνο και να ξεπεράσουν τις δυσκολίες τους, γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι κουβαλάει ο καθένας μέσα του και πόσο ανακουφίζει το να γνωρίζουν ότι ακόμη και αξιαγάπητοι άνθρωποι σαν εμένα (γελάει) μπορεί να έχουν σωματικά και ψυχολογικά προβλήματα. Αυτή είναι η παρηγοριά που θα ήθελα να προσφέρω».