Η Νάσια Διονυσίου γεννήθηκε και ζει στη Λευκωσία. Το πρώτο της βιβλίο, με τίτλο «Περιττή ομορφιά» (Το Ροδακιό, 2017), απέσπασε το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος/Νουβέλας (Κύπρος) και περιλήφθηκε στη Μικρή Λίστα των Βραβείων «Ο Αναγνώστης» (Ελλάδα), στην κατηγορία «Πρωτοεμφανιζόμενος στην Πεζογραφία». Το δεύτερο βιβλίο της, η νουβέλα με τίτλο «Τι είναι ένας κάμπος», κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πόλις.
Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;
Το «Confiteor» του Ζάουμε Καμπρέ, το «Βουνί» της Λουίζας Παπαλοΐζου και τη συλλογή ποιημάτων της Μαρίας Λαϊνά «Σε τόπο ξερό».
Ποιος ήρωας/ηρωίδα λογοτεχνίας θα θέλατε να είστε και γιατί;
Ο Ριέ από την «Πανούκλα» του Καμύ, για την επιμονή του, παρόλο που ζει στο σκοτάδι, να προσπαθεί να βλέπει καθαρά. Και η Ανιές από την «Αθανασία» του Κούντερα, όταν πια φεύγει.
Διοργανώνετε ένα δείπνο. Ποιους συγγραφείς καλείτε, ζώντες και τεθνεώτες;
Την Εμιλι Ντίκινσον, τη Βιρτζίνια Γουλφ, την Τζένη Μαστοράκη.
Ποιο ήταν το πιο ενδιαφέρον στοιχείο που μάθατε πρόσφατα χάρη στην ανάγνωση ενός βιβλίου;
Πως η φωνή κάθε ατόμου έχει μια ιδιαίτερη τονικότητα που εκφράζει τις συγκινήσεις του. Από το «Ρέκβιεμ» του Αντόνιο Ταμπούκι.
Ποιο κλασικό βιβλίο διαβάσατε πρόσφατα για πρώτη φορά;
Τη «Σκακιστική νουβέλα» του Στέφαν Τσβάιχ.
Και ποιο είναι το βιβλίο που έχετε διαβάσει τις περισσότερες φορές;
«Οι χρόνοι του σώματος» του Ντελίλο και «Το φθινόπωρο του πατριάρχη» του Μάρκες.
Τι σας ώθησε να συνδυάσετε την ιστορία του Ολοκαυτώματος και των βρετανικών στρατοπέδων της Κύπρου;
Στα στρατόπεδα που δημιουργήθηκαν στην Κύπρο επί αποικιοκρατίας κρατήθηκαν Εβραίοι επιζώντες του Ολοκαυτώματος, οι οποίοι προσπαθούσαν να φθάσουν στην Παλαιστίνη. Ηταν επομένως αναπόφευκτο να μιλήσω για τις προσωπικές τους ιστορίες, αλλά και για το ασύλληπτα τερατώδες έγκλημα που είχε διαπραχθεί εις βάρος τους. Πιστεύω πως οφείλουμε να έχουμε γνώση και μνήμη του κακού για το οποίο μπορεί να είναι ικανός ο άνθρωπος, ώστε ποτέ να μην εφησυχάζουμε.
Η έννοια της μαρτυρίας πώς λειτουργεί στην αφήγηση; Ως τεκμήριο ή και ως ένα ακόμα ψήγμα μυθοπλασίας;
Τόσο οι μαρτυρίες όσο και οι λοιπές ιστορικές πληροφορίες που καταγράφονται στο βιβλίο έχουν συμπυκνωθεί και μετασχηματιστεί ώστε να αποτελούν αναπόσπαστο μέρος μιας λογοτεχνικής αφήγησης.
Ο δημοσιογράφος της ιστορίας απορροφά όλες αυτές τις αφηγήσεις; Τις μεταπλάθει;
Η επίδραση των μαρτυριών στον δημοσιογράφο είναι τόσο συντριπτική, που ο ίδιος αρχίζει να αισθάνεται τη μεταφυσική παρουσία του ποιητή Πάουλ Τσέλαν και γίνεται, κατά κάποιον τρόπο, μάρτυρας της δημιουργίας του συγκλονιστικότερου ποιήματος που γράφτηκε ποτέ για το Ολοκαύτωμα, της «Φούγκας του θανάτου».